Suunto Blog

Podwodny fotograf Daan Verhoeven specjalizuje się w fotografowaniu osób nurkujących swobodnie, które eksplorują granice ludzkich możliwości, podczas zanurzania się w głębinach i wychodzenia na jednym oddechu. Pod powierzchnią wody freediving to cicha, medytacyjna podróż, w którą wyruszają osoby uprawiające freediving, a Daan jest jednym z czołowych fotografów, którzy przybliżają światu tę piękną istotę tego sportu. Z dumą ogłaszamy, że Daan przejmuje konto @suuntodive na Instagramie od poniedziałku 25 kwietnia. Dokumentuje zawody Suunto Vertical Blue 2016 we freedivingu na Bahamach i będzie dzielić się zdjęciami i historiami, aby dać nam wgląd w sytuację od środka. Poznajcie Daana i koniecznie obserwujcie @suuntodive w tym tygodniu. Będzie pięknie i ekscytująco! Podwodne selfie Daana Verhoevena Kim jest Daan Verhoeven? Jestem fotografem podwodnym i instruktorem nurkowania swobodnego z Holandii, mieszkającym w Wielkiej Brytanii. Gdzie nurkujesz? Gdziekolwiek jest woda! Nurkowałem na wstrzymanym oddechu w małych basenach, średnich rzekach, dużych jeziorach, ogromnych oceanach, w fiordzie w Szwecji, w dziurach w Dahab i na Bahamach. Teraz, gdy przeprowadziłem się do Kornwalii, nurkuję tam dużo, w pięknych żlebach i z fantastycznymi wodorostami, fokami i rekinami. Co w podwodnym świecie Cię inspiruje? Wolność i różnorodność. Uwielbiam uczucie bycia wolnym od grawitacji, eksplorowanie tematów o wiele bardziej trójwymiarowo. I różnorodność, jak w niezliczonych odcieniach błękitu, zieleni i żółci, w jakie może przybrać woda, dzika obfitość ryb i stworzeń, które tam żyją, i jak ludzie od niemowląt do geriatrów mogą bawić się w wodzie. Widok Stiga Prydsa w wykonaniu Daana Verhoevena podczas treningu Vertical Blue na początku tego tygodnia. Jak opisałbyś swój styl fotografii? Przeważnie mokry. Mój ojciec był filozofem i powiedział cudowną rzecz o stylu: „Styl to dobrowolne ograniczenie dostępnych środków”. Więc zdecydowałem się fotografować podczas nurkowania swobodnego – to już ograniczenie, które wpływa na mój styl. Myślę, że kadruję w dość klasyczny sposób. Lubię czyste kompozycje z silnymi liniami prowadzącymi. I edytuję, aby przywrócić kolory skóry, których tak naprawdę nie widać w głębi, więc jest w tym coś hiperrealistycznego. Więc mokry, klasyczny, hiperrealizm? Czy chcesz opowiedzieć jakąś historię za pomocą swoich zdjęć? Jedną z rzeczy, które kocham w nurkowaniu swobodnym, jest to, że pokazuje ludziom ich potencjał wodny – z odrobiną wiedzy i instrukcji nagle mogą robić rzeczy, których nigdy nie uważali za możliwe. To nie tylko domena superludzi – ludzie SĄ super. W swojej fotografii lubię celebrować piękno i radość ludzi w wodzie oraz dokumentować wdzięk i poezję nurkowania swobodnego. Obserwuj @SuuntoDive i @daanverhoevenfreediver , aby zobaczyć więcej prac Daana. Sprawdź także daanverhoeven.com i zanurkuj z nim w Aqua City Freediving Wszystkie obrazy: ©Daan Verhoeven WIĘCEJ DO PRZECZYTANIA FREEDIVERS GOTOWY NA ZAKRĘCENIE PODCZAS SUUNTO VERTICAL BLUE 2016 BRAD HOLLAND PRZEJMUJE KIEROWNICTWO W @SUUNTODIVE NA TYDZIEŃ KONKURS FREEDIVING: TAJEMNICA DOBREGO WYNIKU

36 freediverów z 20 krajów przygotowuje się do Vertical Blue 2016, elitarnych zawodów freedivingu odbywających się w najgłębszym na świecie niebieskim otworze na Bahamach. Rozpoczynają się 22 kwietnia i trwają 11 dni. Zobacz widok od środka tutaj. Dean's Blue Hole ma głębokość 202 m. © samovidic.com/zooom.at Na białych piaszczystych brzegach otaczających głębokie, spokojne wody Dean's Blue Hole fale aktywności przychodzą i odchodzą. W ciepłym tropikalnym słońcu nurkowie, sędziowie zawodów, personel zabezpieczający, fotografowie, media i organizatorzy przygotowują się do Suunto Vertical Blue 2016 – najważniejszych zawodów w nurkowaniu głębinowym w roku. Zawodnicy kończą treningi lub odpoczywają i przygotowują swoje ciała za pomocą jogi i ćwiczeń relaksacyjnych. Nurkowanie w mętne głębiny na jednym oddechu wymaga całkowitego rozluźnienia, co jest trudniejsze do utrzymania w warunkach zawodów. Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej o różnych dyscyplinach freedivingu Widzowie obserwują rozpoczęcie zawodów. © samovidic.com/zooom.at Pracownicy ochrony są zajęci finalizowaniem protokołów. Organizatorzy testują podwodne kamery, w tym nowego drona podwodnego, który będzie podążał za każdym nurkiem w dół i z powrotem – to światowa nowość w zawodach freedivingu. Spotkaliśmy się z kilkoma graczami, żeby dać wam przedsmak tego, co dzieje się za kulisami. Mistrz świata William jest pierwszą i jedyną osobą, która wykonała nurkowanie swobodne na głębokość 101 m bez pomocy. © samovidic.com/ zooom.at Zawodnik marki Suunto, mistrz świata w nurkowaniu swobodnym i gospodarz zawodów William Trubridge zwykle wygrywa pierwsze miejsce, ale w tym roku jest to bardziej prawdopodobne, ponieważ jego przyjaciel i rywal Alex Molchanov nie bierze w tym roku udziału w zawodach. Konkurencja nadal może okazać się dla Williama wyzwaniem. „Miałem ostatnio wiele kontuzji i chorób, więc wciąż nie jestem w szczytowej formie” – wyjaśnia. „Traktuję to bardziej jako rozgrzewkę przed sezonem, ale jeśli zacznę wykonywać dobre skoki w ciągu 11 dni imprezy, to kto wie?” Jak głęboko nurkują? Kliknij, aby zobaczyć przewodnik wizualny! Wyspa jogin Kate prowadzi szkołę freedivingu i jogi na wyspie niedaleko Bali. © katemiddletonyoga.com Cztery tygodnie temu Kate Middleton, rekordzistka Nowej Zelandii w nurkowaniu swobodnym i nauczycielka jogi, wyjechała ze swojego małego domu na wyspie w Indonezji na maleńką wyspę Long Island, gdzie znajduje się Dean's Blue Hole, aby skupić się na treningu do Vertical Blue 2016. 27-letnia miłośniczka oceanu jest zadowolona ze swoich przygotowań. „Przeszłam już wszystkie możliwe treningi” – mówi. „Teraz najbardziej skorzystam na tym, że będę sucha i odpocznę”. Dla Kate zawody te są szczytem światowych zawodów w nurkowaniu swobodnym. Profesjonalna organizacja, solidny system bezpieczeństwa, uwaga mediów i poziom zawodów sprawiają, że są wyjątkowe, mówi. Bez indywidualnych mistrzostw świata w nurkowaniu głębokim w 2016 r. Vertical Blue są najważniejszymi zawodami roku. Przeczytaj: Sekret nurkowania swobodnego – relaks. Joga pomaga osobom uprawiającym freediving poruszać się płynnie i wydajnie. © katemiddletonyoga.com „Cała aktywność koncentruje się wokół niebieskiego otworu” – mówi Kate. „Przed nurkowaniem większość ludzi jest bardzo cicha i skupiona. Po nurkowaniu wszyscy są naprawdę towarzyscy i gadatliwi. Wszyscy się w ten sposób rozumieją. Jest dużo szacunku dla tego, gdzie ktoś jest”. Osiągnięcie osobistych celów w konkursie to jedno, ale dla Kate jednym z głównych powodów, dla których bierze w nim udział, jest społeczność, jaką ten konkurs oferuje. „Freediving to mały sport, więc rzadko zdarza się, aby było wokół ciebie tak wiele osób, które również poświęciły temu swoje życie, a dzielenie się czymś takim naprawdę szybko rozwija silne przyjaźnie. Freediving łączy wszystkich”. Sędziowie CarlaSue Hanson mówi, że to będą 11 ważnych dni. © Francesca Koe Prezes AIDA International (Association for the Development of Apnea) CarlaSue Hanson jest jedną z sędziów tegorocznego konkursu. Aby zostać sędzią, trzeba ukończyć specjalny kurs AIDA. Organizatorzy konkursu wybierają sędziów na podstawie ich poziomu doświadczenia, czego CarlaSue ma pod dostatkiem. „Głównym obowiązkiem sędziego jest zapewnienie, że wszystkie wymogi zasad AIDA International są przestrzegane” – wyjaśnia. „Bezpieczeństwo jest najważniejsze ponad wszystko”. Jako prezes AIDA, CarlaSue zna wielu konkurentów. „Pomocna jest znajomość nurków podczas śledzenia wyników, a także zwracanie uwagi na wszelkie oznaki stresu lub możliwych urazów. Mam w głowie mały zapis poprzednich nurkowań i daje mi on pewne wskazówki, czego mogę się spodziewać”. Kliknij, aby dowiedzieć się, jak zostać freediverem! William Trubridge odpoczywa przed nurkowaniem. © samovidic.com/zooom.at Podobnie jak Kate, CarlaSue uważa Vertical Blue za prestiżowe wydarzenie, które przyciąga najlepszych freediverów na świecie. „Niepowtarzalne otoczenie i spokojne wody laguny zapewniają stałe warunki bez nadmiernego wiatru i prądu” – mówi. „To również łatwiejsze dla nas wszystkich, ponieważ miejsce zawodów jest tak blisko brzegu, że nie musimy wypływać łodzią na miejsce. „To także jedne z niewielu zawodów, w których mamy widzów. Inni sportowcy mogą oglądać skoki swoich przyjaciół i rywali, a także przychodzą miejscowi i turyści, aby dopingować i cieszyć się zawodami”. Szef bezpieczeństwa Stephen Keenan prowadzi szkołę freedivingu w Dahab w Egipcie. © Francesca Koe Zawodowy freediver i instruktor freedivingu Stephen Keenan jest w tym roku szefem bezpieczeństwa. W poprzednich latach pełnił rolę koordynatora platformy, więc dobrze wie, jak prowadzić ścisłą operację. „Moja rola jest kluczowa, aby wszystko szło gładko i aby stworzyć sportowcom komfortowe warunki, w których będą mogli dać z siebie wszystko” – mówi. Nurkowie wolni, których warto obserwować CarlaSue wie, kto jest kim w świecie freedivingu. Mówi, że na tegorocznej imprezie jest wielu utalentowanych ludzi, którym spodziewa się dobrego wyniku. Sayuri Kinoshita, Japonia „Zdobyła złoty medal w klasyfikacji generalnej kobiet na zawodach Vertical Blue 2015, a także była złotą medalistką CNF na Mistrzostwach Świata AIDA”. Sofia Gomez, Kolumbia Podczas zeszłorocznych zawodów ustanowiła rekordy kraju w trzech dyscyplinach sportowych: FIM, CNF i CWT. Marianna Krupnicka, Rosja W 2014 r. Marianna była numerem jeden wśród kobiet uprawiających freediving na świecie. W zeszłym roku została rosyjską mistrzynią głębokości. Johnny Sunnex, Nowa Zelandia Johnny zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Świata AIDA w Nurkowaniu Głębinowym w 2013 roku. Pełnił funkcję szefa bezpieczeństwa podczas zawodów Vertical Blue w 2014 roku. Nowość w Vertical Blue „Mamy też innych sportowców, którzy są wielkimi nazwiskami w nurkowaniu swobodnym, ale są nowicjuszami w Vertical Blue: Aolin Wang i Jessea Lu z Chin, Włoch Homar Leuci, Camilla Jaber z Meksyku, Stephane Tourreau z Francji, Amerykanka Ashleigh Baird i lokalny Bahamczyk Luke Maillis”. CarlaSue spodziewa się upadku wielu krajowych rekordów w nurkowaniu swobodnym. Podczas zeszłorocznych zawodów 29 krajowych rekordów zostało pobitych przez 12 osób. Kliknij tutaj , aby przeczytać o wynikach z ubiegłego roku i tutaj, aby zobaczyć tegorocznych sportowców.

Po dużym odzewie, mamy przyjemność ogłosić zwycięzcę naszego konkursu #DiveWithMe - 24-letnią nurka Theresę Torp! Kiedy dowiedziała się, że wygrała, jej obecnie nienurkująca przyjaciółka Anna natychmiast przyszła jej na myśl. Przed tą dwójką dobre czasy! Marzeniem Theresy jest pływanie z rekinem wielorybim. © Theresa Torp Zwyciężczyni konkursu #DiveWithMe Theresa Torp i jej przyjaciółka Anna Sofie Starup wygrały tygodniową wycieczkę do Atmosphere Resorts & Spa na Filipinach. Ośrodek położony jest przy pięknej plaży na wyspie Negros Oriental w pobliżu Dumaguete. Anna będzie miała okazję ukończyć czterodniowy kurs nurkowania na wodach otwartych w ośrodku i dołączyć do swojej przyjaciółki podczas niesamowitych nurkowań. Zapytaliśmy Theresę o nurkowanie i dlaczego wybrała Annę, aby do niej dołączyła. Gratulacje! Czujesz się podekscytowana? Nie mogę się doczekać, aby doświadczyć Filipin! Kraj ten znajduje się na szczycie mojej listy marzeń odkąd pamiętam, a kto wie, może będę miała szczęście i przeżyję moje pierwsze spotkanie z rekinem wielorybim!Theresa (po lewej) i Anna (po prawej) pojadą tego lata na Filipiny. © TheresaTorpKim jest Theresa Torp? Jestem studentką terapii zajęciowej i mieszkam w Danii. Kiedy nie studiuję, pracuję jako asystentka sprzedaży, aby zaoszczędzić pieniądze na nurkowanie i odkrywanie świata, gdy tylko szkoła "odpuści". Kiedy zaczęła się Twoja przygoda z nurkowaniem? Cztery lata temu podczas podróży po Brazylii spotkałem najbardziej niesamowitych i inspirujących ludzi; biologa morskiego i instruktora nurkowania, którzy nie traktowali nurkowania jako hobby, ale jako styl życia i dużą część tego, kim są. Byłem niezwykle zafascynowany ich sposobem życia i jestem pewien, że to właśnie dzięki nim nurkowanie stało się tak dużą częścią tego, kim jestem dzisiaj.© Ulrika Kroon / Atmosphere Resorts & SpaTwoje najbardziej niesamowite doświadczenia nurkowe? Każde nurkowanie ma swoją własną historię i swoje własne wspomnienia, ale niektóre z moich najbardziej pamiętnych to zwiedzanie Muzeum Podwodnego w Cancún, zabawa w kurczaka z ogromnym i przerażającym rekinem tygrysim na Cocos Island, pocieranie brzucha figlarnego manata w Crystal River, odkrywanie ogromnych wraków statków w Key Largo i całowanie delfinów na Bahamach. Moim największym spełnionym marzeniem było nurkowanie ramię w ramię z setkami szkolących się rekinów młotów na Cocos Island, około 550 km od wybrzeża Kostaryki. © Bo Mancao Kim jest szczęśliwy przyjaciel, który do Ciebie dołączył? Annę Sofie poznałem pierwszego dnia liceum i szybko staliśmy się nierozłączni! Kilka lat temu przeprowadziła się na drugą stronę kraju, ale pozostajemy w kontakcie i nadal uważam ją za jedną z moich najdroższych przyjaciółek. Kiedy usłyszałem o tym niesamowitym konkursie #DiveWithMe, była pierwszą i jedyną osobą, która przyszła mi do głowy! Nie tylko będziemy miały okazję spotkać się w najbardziej magicznym miejscu, ale także zapoznam ją z nurkowaniem, moją największą obsesją. Chociaż doświadczyłem wielu niesamowitych nurkowań, jestem pewien, że nic nie może się równać z dzieleniem się tym z nią! © Bo Mancao Co chciałbyś jej pokazać pod wodą? To trudne pytanie, ponieważ nie mogę się doczekać, aby pokazać jej wszystko, co ocean ma do zaoferowania! Nie mogę się też doczekać, aby pokazać jej oszałamiająco piękne kolory Trójkąta Koralowego i kto wie, może będę mógł podzielić się z nią moim pierwszym spotkaniem z rekinem wielorybim - to byłoby spełnienie wielkich marzeń. Czy jest podekscytowana podróżą i nauką nurkowania? Nie jestem pewien, czy kiedykolwiek widziałem ją bardziej podekscytowaną! Anna jest jedną z najbardziej radosnych i żądnych przygód osób, jakie kiedykolwiek znałem i jestem pewien, że okaże się niesamowitym nurkiem i partnerem do nurkowania. Tak samo jak jestem pewien, że ta podróż na Filipiny okaże się przygodą życia!Zdjęcie główne: © Ulrika Kroon / Atmosphere Resorts & Spa

Dla nurków nic nie przebije wrażenia wraku powoli pojawiającego się w polu widzenia podczas zanurzania się w głębinach. Czuje się zachwyt nad upadającą gracją niegdyś wielkiego statku i odczuwa się podziw nad utratą życia. Często są to również fantastyczne miejsca do nurkowania, które przekształciły się w sztuczne rafy, przyciągając obfite życie morskie. Oto siedem najlepszych. USS Kittiwake, Wielki Kajman Świetne dla: nowicjuszy w rozbijaniu Jedno z najpopularniejszych i najbardziej dostępnych miejsc do nurkowania na wrakach na świecie, Kittiwake o długości 76,6 m, zostało celowo zatopione u wybrzeży Seven Mile Beach na Grand Cayman zaledwie kilka lat temu. Zostało również oczyszczone z takich zagrożeń, jak drzwi i włazy. Można spenetrować wszystkie pięć poziomów statku, w zależności od posiadanego certyfikatu. Rainbow Warrior, Nowa Zelandia Świetne dla: Nurków z motywacją polityczną Kiedy francuscy agenci tajni zatopili statek Greenpeace w porcie w Auckland w 1985 r., wywołało to ogromny skandal polityczny. Dwa lata później statek został zatopiony w zatoce Matauri na wyspach Cavalli, aby służyć jako wrak do nurkowania i sztuczna rafa, aby promować życie morskie. Na maksymalnej głębokości 26 m Warrior jest teraz domem dla ogromnej różnorodności życia wodnego i jest światowej sławy miejscem do nurkowania. Wyspa Bell, Nowa Fundlandia Idealne dla: nurków lubiących przygody Bell Island to jedno z niewielu miejsc w Ameryce Północnej, które zostało zaatakowane przez siły niemieckie podczas II wojny światowej. W 1942 roku U-booty dwukrotnie napadły na wyspę, zatapiając cztery statki do przewozu rudy żelaza i niszcząc nabrzeże przeładunkowe, zabijając ponad 60 ludzi. „Dziś nurkowie odwiedzający bogate wody Nowej Fundlandii mogą nurkować przy tych niezwykłych wrakach, które przekształciły się w oszałamiające i kolorowe struktury rafowe” — mówi podwodna badaczka i ambasadorka Suunto Jill Heinerth. Obejrzyj film, który stworzyła tutaj: „Badewanne”, Zatoka Fińska Świetne dla: Nieodkrytych wraków Na dnie Zatoki Fińskiej leży wiele wraków, od statków handlowych z XVII wieku po pancerniki i okręty podwodne z pierwszej i drugiej wojny światowej. Podczas drugiej wojny niemieccy żeglarze nazywali Zatokę Fińską „badewanne”, czyli wanną. Dziś jest to nazwa zespołu fińskich odkrywców, naukowców i historyków, którzy poświęcili się odnajdywaniu i ochronie zaginionych wraków, takich jak Torpedoboot T18. Ale jeśli chcesz tam zanurkować, mamy złe wieści: zespół nie ujawnia lokalizacji wraków, aby zachować ich integralność. Chepstow, Anglia Idealne dla: Atrakcji podwodnych Jak jezioro na granicy Anglii i Walii może być miejscem świetnego nurkowania wrakowego? To było również nasze pytanie. Ale po obejrzeniu poniższego filmu z nurkowaniem freedivera Daana Verhoevena przez zatopiony samolot, myślimy, że Ty również zechcesz dodać to miejsce do swojej listy. W jeziorze znajduje się wiele atrakcji, w tym Landrover, Royal Navy Wessex Helicopter Mk3 i British Aerospace Jetstream 200. Jest tam również ogród krasnali, jeśli to lubisz. HMS Hermes, Sri Lanka Idealne dla: Życia morskiego Na głębokości 53 m u wschodniego wybrzeża Sri Lanki leży Royal Navy Aircraft Carrier HMS Hermes, pierwszy okręt zaprojektowany jako lotniskowiec. To wyjątkowe nurkowanie. Leży na lewej burcie z wieloma elementami wciąż nienaruszonymi, w tym wieżą, a dzięki dobrej widoczności można spodziewać się również dużych tuńczyków, groperów i jacków. Obejrzyj film z nurkowania tutaj: Yongala, Australia Doskonałe dla: widoczności, życia morskiego i innych atrakcji Mając 109 m długości, Yongala jest największym i najbardziej nienaruszonym historycznym wrakiem statku w Australii i oferuje niesamowite nurkowanie w obrębie światowego dziedzictwa Great Barrier Reef Marine Park. Zatonął u wybrzeży Queensland podczas cyklonu w 1911 r., zabijając 122 osoby, konia wyścigowego o imieniu Moonshine i czerwonego byka Lincolnshire. Ponieważ nie było urządzeń telegraficznych, nie można było go uprzedzić o burzy. Spodziewaj się zobaczyć bogate życie morskie, w tym manty, węże morskie, ośmiornice, żółwie, rekiny tępogłowe, rekiny tygrysie i oczywiście piękne koralowce. Zdjęcie główne : To zdjęcie, „USS Kittiwake”, jest chronione prawami autorskimi (c) 2013 przez KatieThebeau i udostępniane na podstawie licencji Attribution-Noncommercial-Share Alike 2.0 .

Wybitny alpinista Luka Lindič twierdzi, że podstawą jego sukcesu była nauka szybkiego i płynnego poruszania się w górach. © Aleš Česen Słoweński wspinacz Luka Lindič, 27 lat, uważa, że ​​zostanie wykwalifikowanym alpinistą jest podobne do budowy domu. Z solidnym fundamentem reszta jest możliwa. Bez niego w końcu napotkasz trudności. „Naprawdę ważne jest, aby spędzać dużo czasu w górach, poruszając się po różnych rodzajach terenu, ucząc się czuć się komfortowo, ponieważ tylko wtedy można wspinać się na trudniejsze trasy” – mówi Luka. „Dla mnie budowanie fundamentów polegało na wspinaniu się na wiele, wiele stosunkowo łatwych klasycznych tras w słoweńskich górach. „Wielokrotnie zdawałem sobie sprawę, że potrafię wspinać się na trudne podjazdy, ale jeśli przez jakiś czas nie ruszam się zbyt wiele w łatwym terenie, tracę poczucie płynności. Stajesz się sztywny. Stajesz się powolny. Nie masz płynności, żeby po prostu się poruszać. Myślę, że naprawdę ważne jest, żeby to utrzymać”. © Aleš Česen Jego podejście do budowania podstaw wyraźnie się opłaciło. W 2015 r. został jedną z najmłodszych osób, które zdobyły prestiżową nagrodę Piolet d'Or, uważaną za „Oscary alpinizmu”. Luka i jego dwaj partnerzy wspinaczkowi Marko Prezelj i Aleš Česen zdobyli nagrodę za wejście na północną ścianę Hagshu (6515 m) w Indiach. Ciągłe wracanie na stosunkowo łatwe trasy przypomina Luce, dlaczego w ogóle zakochał się we wspinaczce. „Nie mogę zaprzeczyć, że kiedy mam naprawdę ambitny projekt, który jest na granicy moich możliwości, to również jest stresujące. Gdybym robił tylko to, zapomniałbym o uczuciach, które pierwotnie sprowadziły mnie do wspinaczki – o prostej radości bycia w górach”. © Aleš Česen Miłość Luki do gór zaczęła się w dzieciństwie. Wędrówki piesze to jeden z największych sportów w Słowenii, a jego rodzice-wędrowcy zabierali Lukę, gdziekolwiek się wybierali. Pamięta, jak przechodził obok ścian skalnych i patrzył w górę z podziwem na wspinaczy, którzy się po nich wspinali. Bardzo ważne jest, aby spędzać dużo czasu w górach, poruszając się po różnym terenie i ucząc się czuć komfortowo, ponieważ tylko wtedy można wspinać się na trudniejsze trasy. Jego ciekawość wzrosła i w wieku 14 lat dołączył do lokalnego klubu wspinaczkowego i miał szczęście, że jego mentorami byli niektórzy z najbardziej doświadczonych alpinistów w Słowenii, w szczególności Marko Prezelj. Nie tylko nauczyli go umiejętności, ale także wprowadzili go do silnej słoweńskiej tradycji wspinaczkowej. „Mieszkamy w tak małym miejscu, w małej społeczności i spotykamy się codziennie na skałach, ponieważ odległości są tak małe. To jeden z powodów, dla których mamy tu tak wielu dobrych alpinistów. Mam dużo szczęścia”. © Aleš Česen Jednym z jego najtrudniejszych wejść było to, co nazwano „alpejskim wejściem sezonu” w 2014 r.; pierwsze swobodne wejście na Rolling Stones na północnej ścianie Grandes Jorrasses, masywu Mont Blanc. „Niektórzy mówili, że nie da się tego zrobić w takim stylu jak my” – mówi – „Ale to była tylko kwestia pewności siebie”. Tego lata jedzie do Pakistanu i ma pozwolenia na wspinaczkę na Broad Peak (8051 m) i Gasherbrunn IV (7925 m). Jednak chce zachować swoje plany otwarte. „Powodem jest to, że chcę być bardziej wolny i nie naprawiać zbyt wiele przed wyjazdem” – wyjaśnia. „Wielokrotnie, gdy jesteś w dużych górach, musisz zmienić swoje plany z powodu różnych czynników. Naprawdę ważne jest, abyś czuł się swobodnie, aby to zrobić, aby się bawić, podążać za szalonymi pomysłami, myśleć nieszablonowo i nie być zbyt sztywnym”. Osiągnięcia wspinaczkowe Luki: Bhagirathi IV (Garhwal Himalaya, Indie) 6200 m, wrzesień 2009. Bhagirathi III (Garhwal Himalaya, Indie) 6546 m, wrzesień 2009. Bhagirathi II (Garhwal Himalaya, Indie) 6612 m, wrzesień 2009. Północna ściana Hagshu (Zanskar, Himalaje, Indie) 6657 m, wrzesień 2014. Obraz główny: © Aleš Česen

Suunto UK nawiązało współpracę z Columbia Threadneedle World Triathlon Leeds, Anglia. Niedawno zorganizowaliśmy konkurs, aby znaleźć szczęśliwego uczestnika, który podzieli się swoimi wskazówkami dotyczącymi treningu i doświadczeniem z udziału. Zwycięzcą jest Dan Blackburn , a to jego druga aktualizacja na temat przygotowań do wielkiego dnia w czerwcu. „Jajka wielkanocne zostały zjedzone i jesteśmy w połowie kwietnia. To oznacza jedno – jeden wielki impuls przed WTS Leeds. Teraz jest czas na skupienie. Na determinację. Na odrobinę egoizmu. Ostatnio byłem w pracy na całego i mam też trochę kontuzji (boląca łydka po ostatnich 10 km). A to oznacza, że ​​trochę zaniedbałem trening i odżywianie. Ale po kilku dniach wolnego w ostatni długi weekend, podczas których mogłam naładować baterie (wiedziałam, że jestem zmęczona, ale nie spodziewałam się, że będę mogła spać przez 12 godzin bez przerwy w Wielki Piątek), czuję się na nowo skoncentrowana i gotowa do podwojenia moich wysiłków. Więc przez następne kilka miesięcy będę trochę bardziej egoistyczna. Będę korzystać z godzin lunchowych. Będę wychodzić punktualnie (w miarę). Trochę zmienię pewne rzeczy. To odwieczne dążenie do równowagi – praca, rodzina, treningi, odżywianie, odpoczynek, sen – coś, czego w większości przypadków nie potrafię opanować. Łatwo się złościć i szukać wymówek, ale jak zawsze podkreśla mój trener, trzeba być obiektywnym – spojrzeć na sprawę beznamiętnie, w chłodnym świetle dnia, a stanie się oczywiste, co trzeba zrobić. Pracuję za dużo. To tyle w skrócie. Dlatego zamierzam wprowadzić kilka zmian przed wyścigiem. Kilka krótszych dni i przerwy na lunch nie muszą sprawić, że będę mniej efektywny w pracy. Ostatecznie chodzi o to, aby przyznać się samemu przed sobą do tego, co dla wszystkich innych jest oczywiste – że jestem tylko człowiekiem. Więc z moją kontuzją byłem rozsądny. Moim naturalnym odruchem jest iść dalej. Ale zamiast tego posłuchałem mojego trenera i kolegów z triathlonu i wycofałem się z pierwszego wyścigu sezonu - po prostu nie mogłem ryzykować 15 km w tempie wyścigowym w Clumber Park Duathlon. I zaczęłam się rozciągać i rolować pianką porządnie. Wiem, że to powinno być nieodłączną częścią mojej codziennej rutyny, ale jeśli mam być szczera, to jest to pierwsza rzecz, która odchodzi w zapomnienie, kiedy jestem zajęta. Więc niech to będzie przestrogą - rób, co mówię, a nie to, co ja robię! Rozciągaj się, roluj, idź na masaż. Drugie odkrycie jest bardziej oczywiste, ale nie mniej frustrujące. Nawet po odpowiednim rozplanowaniu treningu i nawet po rzuceniu picia jestem trzydziestoletnim małpiszonem biurowym, a nie profesjonalnym triathlonistą. W przeciwieństwie do braci Brownlee mam pracę, która pochłania 50 lub 60 godzin tygodniowo, plus żonę i dwójkę małych dzieci, które potrzebują mojego czasu i uwagi. Może to przerwa w pracy, ale czuję się trochę bardziej zen niż przez jakiś czas. Mam plan, wiem, co muszę zrobić, ale nie będę się obwiniać za to, że nie udało mi się osiągnąć Brownlee-esque'owych wyżyn. Mając te parametry na uwadze, zamierzam zrobić wszystko, co w mojej mocy. Uzbrojony w nowe poczucie perspektywy, zrobiłem szybki rekonesans trasy rowerowej WTS Leeds w ten weekend, żeby zobaczyć, co mnie czeka. To prawdziwa trasa rowerowa dla prawdziwych rowerzystów - z mnóstwem nierówności i bardzo małą liczbą momentów, kiedy można się zrelaksować. Jest pagórkowata, techniczna, będzie trudna. Więc upewnij się, że włożysz w to kilka trudnych sesji rowerowych!" Przeczytaj więcej Poznajcie zwykłego człowieka, który bierze udział w World Triathlon w Leeds 10 sztuczek Ambit3 dla triathlonistów