Suunto Blog

„Byłem zaskoczony tym, jak dobrze ludzie biegali ogólnie, spodziewałem się znacznie gorzej” — mówi trener biegania Adam St. Pierre z CTS . Adam i Jason Koop , inny trener CTS, komentowali filmy z biegania. Jakie najczęstsze problemy zauważyłeś w filmach? „Myślę, że najczęstsze problemy, jakie widziałem, dotyczyły postawy. Kilka osób pochylało się za bardzo do przodu, zginając się w pasie, kilka osób było zbyt wyprostowanych (lub nawet odchylających się do tyłu). Prawidłowa mechanika biegu zaczyna się od postawy. Bez prawidłowej postawy bardzo trudno jest mieć skuteczne podnoszenie ramion lub wystarczające zgięcie i wyprost bioder. Jeśli zgięcie bioder jest ograniczone, biegaczowi bardzo trudno jest nie zrobić zbyt dużego kroku. Jeśli wyprost bioder jest ograniczony, obciąża to dolną część pleców i ogranicza zdolność pośladków do wytwarzania mocy”, wyjaśnia Adam St. Pierre. Czy masz jakieś wskazówki, jak postępować dalej? „Stań prosto i biegnij szczęśliwy, to rozwiązuje większość problemów” – podsumowuje trener Jason Koop. NAUCZ SIĘ 8 PODSTAWOWYCH ĆWICZEŃ BIEGOWYCH I zwycięzcami są… Trzy z najbardziej inspirujących filmów #howdoirun wygrały zegarki Suunto Spartan Sport Wrist HR . Oto zwycięzcy. Tim Larsson z Åre, Szwecja Ostatni bieg przed Chinami. Więc, @suunto, jak wygląda moja forma? #suuntorun #howdoirun #xtrailadventurerace #xtrail #älskaåre Post udostępniony przez Tim Larsson (@tmlarsson) na 30 maja 2017 o 2:22 czasu PDT Tim Larsson pochodzi z Åre, górskiej stolicy Szwecji. Trener Adam dał Timowi głównie pozytywne opinie, ale zwrócił uwagę na problem, o którym Tim już wiedział. „Z powodu słabych bioder mam lekką rotację do wewnątrz w lewej stopie. To coś, nad czym pracowałem i dobrze jest dostać potwierdzenie” — mówi Tim. „Mam małe marzenie, żeby przebiec cały Kungsleden („The King's Trail”), 450-kilometrowy wielodniowy bieg terenowy, tutaj w Szwecji pod koniec lata. Więc teraz skupiam się po prostu na zapobieganiu urazom, żebym mógł biegać przez dłuższy czas. Staram się też stać się lepszym, bardziej wydajnym wspinaczem na sezon skimo w przyszłą zimę”. Aaron Harwood z Sydney, Australia Nagrane na konkurs Suunto „How do I run” w niedzielę 11 czerwca 2017 r. Nagrał je mój niesamowity ośmioletni syn. Czas na końcu to mój czas ukończenia półmaratonu Sydney Morning Herald w zeszłym miesiącu. Potrzebuję kilku wskazówek, jak biegać szybciej 😃. Co za wspaniały poranek. Dzięki Suunto. #jakbiegać #suunto #bieganie #triathlon Post udostępniony przez Aaron Harwood 🏊🏻🚴🏻🏃🏻 (@aaronbharwood) na 10 czerwca 2017 o 22:04 czasu PDT „Opinie Adama były naprawdę pomocne. Wiedziałem, że uderzenie piętą powoduje spowolnienie przy każdym kroku. Nie zdawałem sobie sprawy ze swojej postawy i tego, jak to powoduje, że robię zbyt długi krok” — mówi Aaron Harwood z Sydney w Australii. „Kiedy teraz biegam, ciągle myślę o utrzymaniu wyprostowanej postawy. Zauważyłem w ciągu ostatnich kilku dni, że teraz ćwiczę inne mięśnie, ponieważ czuję różnicę podczas regeneracji. Zmniejszając tendencję do zbyt długiego kroku, jestem również w stanie utrzymać szybszą kadencję. Dodam do mojej rutyny ćwiczenia z wysokim unoszeniem kolan i jestem pewien, że zacznę zauważać wzrost mojej prędkości”. Aby utrzymać wysoki poziom motywacji, Aaron ma już w głowie cel: „Chciałbym przebiec maraton nowojorski w przyszłym roku”. Sarah Brough z Seattle, WA, USA Publikuję to na potrzeby wydarzenia @suunto #howdoirun... Nigdy nie byłem zapalonym biegaczem. Do półtora roku temu nie mogłem przebiec nawet 1,5 mili. Ale po urodzeniu drugiego dziecka poczułem, że muszę poprawić swoje zdrowie, więc zacząłem biegać. Teraz bieganie stało się dla mnie ujściem, sposobem na wyzwanie siebie i zobaczenie, co moje ciało może osiągnąć. Było wiele wzlotów i upadków, ale dzięki wielu treningom udało mi się osiągnąć cele, o których nigdy nie myślałem, że mogę, takie jak przebiegnięcie maratonu i dwóch półmaratonów. Pokochałem grę mentalną, euforię biegacza i poczucie spełnienia, które odczuwam po pobiciu rekordu. Chcę się ciągle poprawiać, dlatego @suunto chciałbym wiedzieć #howdoirun 🏃🏼 #suuntorun #suunto Post udostępniony przez Sarah Brough (@sarbrough) na 8 czerwca 2017 o 21:48 czasu PDT „Mogłam już popracować nad sugestiami trenera Adama St. Pierre’a w kilku biegach i szczerze mówiąc, trudno było mi zmienić krok. Ale czuję się o wiele lepiej, kiedy to robię. Mogłam też biec szybciej, kiedy naprawdę się na tym skupiłam, co jest świetne, ponieważ to jest to, na czym najbardziej się teraz skupiam w moim treningu” – mówi Sarah Brough z Seattle, WA, USA Sarah postawiła sobie za cel przebiegnięcie dwóch półmaratonów, z czego jeden z nich miał być w czasie poniżej dwóch godzin. „Właśnie ukończyłam swój pierwszy półmaraton w maju i uzyskałam czas 2:05. Mój drugi jest pod koniec sierpnia i mam nadzieję, że uda mi się skrócić te ostatnie 5 minut, abym mogła osiągnąć swój cel”. Gratulacje, Sarah, Tim i Aaron. I dziękuję wszystkim za przesłanie filmów. Szczęśliwego biegania! Główne zdjęcie autorstwa Matta Trappe PRZECZYTAJ WSTĘP DO TECHNIKI BIEGU DŁUGODYSTANSOWEGO

Grouse Grind to kultowy szlak na zboczu Grouse Mountain, z widokiem na Vancouver, Kolumbia Brytyjska, Kanada. Szlak ma 2,9 km długości i 853 metry przewyższenia. Miejscowi często nazywają szlak „Mother Nature's Stairmaster”. We wtorek 20 czerwca Suunto Canada będzie sponsorem Suunto Multi-Grind Challenge. Od świtu do zmierzchu zawodnicy będą rzucać sobie wyzwania, aby osiągnąć jak najwięcej wejść na Grouse Grind w ciągu jednego dnia. Obecny rekord Multi-Grind Challenge to 16 wejść! Lub ponad 13 500 metrów wspinaczki! Co najbardziej spodobało Ci się w tym wyścigu? Jestem zafascynowany tym wyścigiem, ponieważ ma wszystkie elementy, które lubię: długi dzień, pionowy teren, legendarną trasę i wiem, że po drodze będę musiał stawić czoła kilku psychicznym bitwom. Grouse Grind jest tak kultową trasą, że jedno okrążenie po prostu nie oddaje jej sprawiedliwości. Jakieś wskazówki, jak poradzić sobie z Grouse Grind? Jest wiele kroków… haha - Rzeczywiście. Jak w przypadku większości naprawdę ogromnych wyzwań wytrzymałościowych, ten wyścig wygra się umysłem - nie nogami. Moim celem jest utrzymanie kroków płynnych i naturalnych, nie forsowanie tempa zbyt mocno na wczesnych etapach i próba utrzymania komfortu tak długo, jak to możliwe. Czy kiedykolwiek robiłeś coś takiego? Nigdy nie podejmowałem się wyzwania „wspinaczki po schodach” ani „pionowego” wysiłku, ale spędziłem wiele długich dni w kanadyjskich Górach Skalistych, zarówno wędrując, jak i biegając dla przyjemności lub pokonując FKT. Czy istnieją jakieś specjalne strategie pozwalające pokonać tak dużą przewyższenie w tak krótkim czasie? Ten wyścig jest wyjątkowy, ponieważ możesz odpocząć podczas zjazdu, biorąc udział w Grouse Mountain Skyride, więc próba zmierzenia czasu w taki sposób, aby nie czekać na tramwaj, jest kluczowa. Jedzenie, zmiana biegów itp., wszystko to będzie musiało odbywać się podczas jazdy tramwajem między podjazdami. Jednym z głównych celów jest wspinaczka w bardzo stałym tempie - tak aby moje odcinki były bardzo podobne okrążenie - okrążenie i unikanie marnowania czasu. Jaki będzie Twój plan żywieniowy na wyścig? Mój plan zakłada przyjmowanie tylu kalorii, ile mój organizm jest w stanie przyjąć - szczególnie pod koniec wyścigu, ponieważ wtedy zazwyczaj słabnę z powodu zmęczenia i zmniejszonej ochoty na jedzenie. Zmęczenie utrudnia jedzenie, a brak jedzenia nasila zmęczenie - to coś, z czym zmagałem się w przeszłości. Jeśli chodzi o kalorie - jem jak najwięcej prawdziwego jedzenia - i oczywiście dużo Stoked Oats. Na jakich wskaźnikach wydajności będziesz się skupiać podczas wyścigu? Moim największym celem będzie utrzymanie równych podziałów… nawet jeśli na początku będzie to wydawać się boleśnie powolne. Nie ma żadnej korzyści z dotarcia na szczyt po ciężkim wysiłku, tylko po to, aby czekać na tramwaj, który zabierze cię z powrotem na dół. Co najważniejsze, obecny rekord to 16 Grindów. Jak myślisz, ile uda ci się zrobić? Ha ha, pytanie za milion dolarów. Byłbym szczęśliwy z 14 i zachwycony z 15. Co motywuje Cię podczas wspinaczek? Jak utrzymujesz koncentrację na szlaku? Motywacja zawsze dotyczyła robienia tego, co najlepsze. To pytanie, które regularnie sobie zadaję podczas trudnych wydarzeń i które pomaga mi przejść przez najtrudniejsze momenty. W tym przypadku nie będę motywowany przez liczbę bezwzględną, ale bardziej przez utrzymanie określonego tempa i trzymanie się dobrze zaprojektowanego planu żywieniowego. W jaki sposób zegarek Suunto pomaga Ci odnosić sukcesy w tego typu wydarzeniach? Zawsze uwielbiałem produkty Suunto - odkąd zacząłem uprawiać wyścigi przygodowe w 1998 roku. Myślę, że najważniejsze jest to, że ufam produktom Suunto - od zegarków po kompasy , a w wyścigu, w którym tempo jest kluczowe dla sukcesu, posiadanie zegarka ( Suunto Spartan ), któremu ufam, daje mi spokój ducha. Wiem, że zegarek wytrzyma tak długo, jak ja w danym dniu i dostarczy mi danych, których potrzebuję, aby dać z siebie wszystko - tak po prostu. Jakieś rady dla nowicjuszy w Grind? Grind to epicka wspinaczka z wielu powodów, a podjęcie wyzwania Multi-Grind Challenge pozwoli przesunąć igłę daleko w strefę czerwoną. Moim zdaniem najważniejszymi elementami sukcesu są wyznaczanie celów (tempo, czas trwania itp.), zarządzanie odżywianiem i trzymanie się przemyślanego planu wyścigu. Naprawdę trudne wydarzenia będą wyzwaniem nawet dla najbardziej zatwardziałych zawodników, a jeśli nie ma planu ani zobowiązania do osiągnięcia celu, zawsze łatwiej jest rzucić ręcznik, gdy robi się ciężko. Małe rzeczy, takie jak docenianie doświadczenia, gdy jesteś na fali wznoszącej, po zrozumienie, że upadki nie trwają wiecznie, pomogą sportowcom przetrwać ten test! Zdjęcie Simona Donato © Luis Moreira/Adventure Science Zdjęcia Grouse Mountain © Grouse Mountain

Udoskonal swoją technikę biegania dzięki tym podstawowym ćwiczeniom poprawiającym technikę biegania – i wykonuj je za pomocą przewodnika SuuntoPlus na zegarku! AKTUALIZACJA 29 MARCA 2022 W poprzednich tygodniach mówiliśmy o ekonomii biegu i wskazaliśmy kilka kluczowych obszarów, na których należy się skupić w technice biegu. Ale jak faktycznie coś zmienić lub ulepszyć? Oto podstawowe ćwiczenia biegowe dla biegaczy długodystansowych od mistrza świata XTERRA i profesjonalnego trenera Josiaha Middaugha – z filmami! Wykonuj te ćwiczenia poprawiające technikę biegania na swoim Suunto! Dzięki SuuntoPlus Guides możesz teraz wykonywać te ćwiczenia dotyczące formy biegu na zegarku Suunto. Przed rozpoczęciem ćwiczenia biegowego na zegarku przejdź do opcji ćwiczeń i wybierz „Running Form Drills” z menu SuuntoPlus Guides. Rozpocznij trening, a na jednym z ekranów zegarka zobaczysz wskazówki krok po kroku. Przesuń palcem w lewo, aż je zobaczysz. Naciśnij lap (prawy dolny przycisk), aby przejść z jednego kroku do następnego. Czytaj dalej, aby poznać ćwiczenia! Przeskok z wysokim unoszeniem kolan (przeskok „A”) Podnieś kolano mocno, unosząc się nad ziemię. Wykonuj ruchy głównie w płaszczyźnie strzałkowej. Utrzymuj stopę zgiętą grzbietowo, co oznacza, że ​​palce u stóp są podciągnięte w kierunku piszczeli. To mały przeskok, ponieważ lądujesz na tej samej stopie, a następnie zmieniasz. (Przewiń w dół, aby obejrzeć wideo ze wszystkimi ćwiczeniami.) Biegnij z wysoko uniesionymi kolanami Podobnie jak w przypadku „A” przeskoków, ale zamiast przeskoków następuje szybkie przejście z jednej stopy na drugą, tak jak w biegu. Skup się na przełamywaniu płaszczyzny pionowej za każdym razem za pomocą uda. „B” pomija To jest dokładnie jak „A” skip, z tą różnicą, że po uniesieniu kolana do góry, a następnie wyprostowaniu kolana. Wyprost kolana następuje biernie, gdy odchylasz nogę w dół za pomocą pośladków i ścięgien podkolanowych, uderzając stopą o ziemię. Kopnięcia w tyłek (piętą w pośladek) Tradycyjne kopnięcia w pośladki są zazwyczaj wykonywane niepoprawnie, wymachując piętą w półkolu w kierunku pośladków. Zamiast tego, narysuj podnoszenie w linii prostej w kierunku dolnej części pośladków lub górnej części ścięgien podkolanowych. Aby to zrobić, pozwól kolanu wyjść do przodu, ale nie tak wysoko, jak w ćwiczeniu wysokich kolan. Przeskoki mocy Ma wszystkie te same punkty co pominięcia „A”, z tą różnicą, że dążysz do większej wysokości. Pęd powstaje poprzez uniesienie kolana i silne odepchnięcie się od podłoża. Ćwiczenie Carioca Większość biegania wykonuje się w płaszczyźnie strzałkowej, ale stabilizacja odbywa się również w płaszczyźnie czołowej. Ćwiczenie Carioca to ruch boczny wymagający przywodzenia/odwodzenia i koordynacji. Stań twarzą w bok i skrzyżuj nogę tylną z przodu, a następnie z tyłu, a następnie kontynuuj w kierunku bocznym. Kontynuuj stawanie twarzą w tym samym kierunku podczas powrotu. Ograniczenie Bounding to ćwiczenie biegowe o wyższej intensywności, mające na celu poprawę mocy i wydajności. Zasadniczo bounce to po prostu przesadny bieg z wieloma przemieszczeniami pionowymi i poziomymi. Staraj się pokonywać wysokość i dystans przy każdym kroku. Aby uniknąć podskoków, spróbuj truchtać 5-10 jardów przed rozpoczęciem ćwiczenia. Można je wykonywać na płaskim terenie lub pod górę. Kroki Kroki to po prostu kontrolowane sprinty. Stopniowo zwiększaj prędkość na 30-40 metrów, a następnie utrzymuj wysoką prędkość z dobrą, kontrolowaną formą przez kolejne 40-60 metrów. Kluczem jest nie przemęczać się ani nie sprintować na całego. Spraw, aby wyglądało to łatwo. Ja lubię 70-100 metrów na stosunkowo miękkiej nawierzchni, takiej jak gumowa bieżnia lub trawa. Obejrzyj wszystkie ćwiczenia poprawiające technikę biegu na wideo! Obejrzyj tutaj podstawowe ćwiczenia poprawiające technikę biegu prowadzone przez trenera Josiaha. Josiah Middaugh jest mistrzem XTERRA Pan America i mistrzem świata XTERRA 2015. Posiada tytuł magistra kinezjologii i jest certyfikowanym trenerem personalnym od ponad 15 lat (NSCA-CSCS). Zdjęcia i wideo: Matt Trappe

Oto historia, której szukałeś: Ambasador firmy Suunto, Kilian Jornet, wspiął się z bazy pod Mount Everestem na wysokość 5100 m na szczyt na wysokości 8848 m w ciągu 26 godzin. Spotkaliśmy się z Kilianem zaraz po jego powrocie do Europy i porozmawialiśmy trochę o jego dwóch szczytach Mount Everestu. „Naprawdę ciekawie było zobaczyć Himalaje i Everest jako góry w Alpach. W bazie spakowałem cały potrzebny mi sprzęt, plecak ważący około siedmiu kilogramów, i zacząłem biec w stronę nocy, a potem cały czas poruszałem się po grzbiecie. Kiedy byłem na szczycie, znów była noc. To było naprawdę dobre uczucie być samemu na szczycie świata” – mówi Kilian. Obejrzyj film Suunto przedstawiający niesamowicie szybkie wejście Kiliana z bazy na szczyt Kilian rozpoczął wspinaczkę w Base Camp w starożytnym klasztorze Rongbuk na wysokości 5.100 m. Wspinaczka rozpoczęła się dobrze, ale Kilianowi przeszkadzały problemy żołądkowe od wysokości 7.500 m, co znacznie go spowolniło i zmusiło do wielokrotnych postojów. „Nie czułem się najlepiej i poruszałem się bardzo wolno. Musiałem zatrzymywać się co kilka metrów z powodu skurczów i wymiotów. Ale czułem się dobrze na wysokości i postanowiłem kontynuować. Kiedy wróciłem [do Advanced Base Camp], pomyślałem, że chciałbym spróbować jeszcze raz, jeśli poczuję się wystarczająco dobrze” – wyjaśnił. I Kilian to zrobił. Zaledwie sześć dni później zdobył Everest z Advanced Base Camp (6400 m). Pogoda była gorsza niż podczas jego pierwszej wspinaczki, bardzo wietrznie i na szczycie padał śnieg. Jednak warunki poprawiły się w ciągu nocy i powrócił do obozu 28 godzin i 30 minut po wyjściu. „Po pierwszym podejściu czułem się trochę zmęczony, ale dobrze było wiedzieć, że można wspinać się na te duże góry w kolejne dni, a nie tylko w ramach projektów miesięcznych z jednym szczytem na miesiąc. W dużych górach można uprawiać wiele sportów. Było naprawdę wietrznie i na szczycie padał śnieg, ale to był kolejny niesamowity moment” – mówi Kilian. Te dwa wejścia są częścią projektu Kiliana Summits of My Life , który zaprowadził go na niektóre z najbardziej kultowych gór na świecie, ustanawiając rekordy najszybszych znanych wejść. Zaczął w paśmie Mont Blanc w 2012 roku i od tego czasu wspinał się w Europie (Mont Blanc i Matterhorn), w Ameryce Północnej ( Denali ) i w Ameryce Południowej ( Aconcagua ). Próbował zdobyć Everest już w 2016 roku, ale złe warunki pogodowe zmusiły go do porzucenia wspinaczki. Podczas wyprawy na Mount Everest Kilianowi towarzyszył przewodnik górski i kamerzysta Sébastien Montaz-Rosset .

Prędkość kroku Pomimo prędkości biegu, tempo kroku powinno mieścić się w wąskim zakresie. W tempie wyścigowym kadencja powinna wynosić co najmniej 180 kroków na minutę lub 90 obrotów na minutę (licząc jedną nogę). Suunto używa obrotów na minutę, więc dobrym celem w tempie wyścigowym jest 90-92 obrotów na minutę. Podczas treningu tempo wytrzymałościowe jest na przykład znacznie wolniejsze, jednak kadencja powinna nadal być bliska 90 obr./min. Celuję w 86-90 obr./min, niezależnie od tego, jak wolno biegnę. Oznacza to krótszy, szybszy krok w tempie wytrzymałościowym i regeneracyjnym. Uderzenie stopy Gdy twoja stopa się wymachuje, a noga wyciąga się do przodu, większość ludzi stawia stopę zbyt wcześnie, co powoduje siłę łamiącą, uderzenie piętą i wysokie uderzenie. Zamiast tego cofnij łapę i dotknij podłoża pod środkiem ciężkości, a lądowanie będzie bardziej miękkie i popchnie cię w kierunku poruszania się. Oscylacja pionowa Długi, skoczny krok ma większy komponent pionowy, co skutkuje większym dystansem pokonywanym w górę i w dół. Wyobraź sobie swoje nogi jako koła, a nie drążki pogo. Jednym ze sposobów, aby to zobaczyć, jest nagranie kogoś, kto biegnie wzdłuż ogrodzenia i zobaczenie pionowego przemieszczenia. Bieganie wysoko To dobra mantra, którą każdy biegacz powinien zapamiętać. Oznacza to utrzymanie silnego rdzenia, postawy i pozycji głowy. Patrz przed siebie w kierunku horyzontu. Wyobraź sobie, że jesteś lalką-marionetką, która trzyma cię w górze/tyle głowy za pomocą sznurka. Pod górę myśl o pozostaniu w pionie. Podczas stopniowych zjazdów pochyl się do przodu, aby być prostopadłym do zbocza. Lekkie pochylenie do przodu Bieganie wyprostowane, ale z lekkim pochyleniem do przodu. Bieganie to seria upadków, więc potrzebujesz lekkiego pochylenia do przodu, które jest bardziej widoczne przy szybkim biegu. Nie osiągaj tego, pochylając się do przodu w pasie. Powinieneś mieć prostą linię od punktu kontaktu z podłożem, aż do czubka głowy. Jedno ćwiczenie, które lubię, to sprint nazywany „falling starts” (upadek zaczyna się). Zacznij od stania wyprostowanego, a następnie upadnij do przodu z punktem podparcia na palcach stóp, pozostając długo bez zerwania się w pasie. Będziesz chciał zrobić krok do przodu, aby się złapać, ale zamiast kroku, natychmiast zacznij szybki bieg. Podłokietnik Twoje ramiona są twoimi przeciwwagami, więc ruch jest dobry, ale powinien odbywać się naturalnie i bez wydatkowania dodatkowej energii. Prosto, dłonie mogą się kołysać w kierunku linii środkowej, ale nie powinny się krzyżować. Łokieć powinien być zgięty pod lekko ostrym kątem, mniejszym niż 90 stopni, aby ramię dźwigni było krótkie. Uważaj, aby nie trzymać ramion zbyt wysoko ani łokci zbyt szeroko, ponieważ powoduje to nadmierne obciążenie ramion, górnych pułapek i szyi. Trzymaj dłonie zrelaksowane, jakbyś niósł kruche jajko w każdej ręce. Josiah Middaugh jest aktualnym mistrzem XTERRA Pan America i mistrzem świata XTERRA 2015. Posiada tytuł magistra kinezjologii i jest certyfikowanym trenerem personalnym od 15 lat (NSCA-CSCS). Zdjęcia autorstwa Matta Trappe

„Jestem tak szczęśliwy, że znów zdobyłem szczyt! Dziś czułem się dobrze, chociaż wiało bardzo mocno, więc trudno było mi się szybko poruszać. Myślę, że zdobycie Everestu dwa razy w ciągu jednego tygodnia bez tlenu otwiera nowe możliwości w alpinizmie i jestem naprawdę szczęśliwy, że to zrobiłem” — powiedział Kilian po powrocie do Advanced Base Camp. Jornet dotarł na szczyt już 22 maja, ale skurcze żołądka uniemożliwiły mu dokończenie trasy zgodnie z planem. Jornet dotarł na szczyt przez północną ścianę Everestu 27 maja o 21:00. Opuścił Advanced Base Camp na wysokości 6400 m o 2:00 w nocy. Wspiął się na szczyt „normalną” trasą, mijając trzy obozy wysokogórskie, z których korzystają wspinacze próbujący zdobyć najwyższą górę świata, a wspinaczka ta zajmuje średnio cztery dni. Wspinaczka na szczyt była powolna, ale ciągła. Wiatr był główną przeszkodą, którą Jornet musiał pokonać w niezwykle wietrzny dzień w Himalajach. Warunki pogodowe poprawiły się w nocy w drugiej części trasy i powrócił do Advanced Base Camp 28 godzin i 30 minut po wyjściu. Tym podejściem Jornet powtarza wyczyn zdobycia najwyższego punktu na świecie, po tym jak wspiął się na szczyt zaledwie sześć dni wcześniej. Podczas poprzedniego podejścia dotarł na szczyt w 26 godzin, ale to podejście rozpoczął niżej, w obozie bazowym w starożytnym klasztorze Rongbuk na wysokości 5100 m. Pierwsze podejście rozpoczęło się dobrze, ale od wysokości 7500 m przeszkadzały mu problemy żołądkowe, które znacznie go spowolniły i zmusiły do ​​wielokrotnych postojów. „Nie czułem się najlepiej i poruszałem się bardzo wolno. Musiałem zatrzymywać się co kilka metrów z powodu skurczów i wymiotów. Ale czułem się dobrze na wysokości i postanowiłem kontynuować. Kiedy wróciłem na dół, pomyślałem, że chciałbym spróbować jeszcze raz, jeśli poczuję się wystarczająco dobrze” – wyjaśnił. Te dwa wejścia są częścią projektu Kilian Summits of My Life, który zabrał Kiliana na niektóre z najbardziej kultowych gór na świecie, ustanawiając rekordy najszybszych znanych wejść. Zaczął w paśmie Mont Blanc w 2012 roku i od tego czasu wspinał się w Europie (Mont Blanc i Matterhorn), w Ameryce Północnej ( Denali ) i w Ameryce Południowej ( Aconcagua ). Próbował zdobyć Everest już w 2016 roku, ale złe warunki pogodowe zmusiły go do porzucenia wspinaczki. Podczas wyprawy na Mount Everest Jornetowi towarzyszył przewodnik górski i kamerzysta Sébastien Montaz-Rosset .