Suunto Blog

W 2014 roku ciężarówka uderzyła w amerykańską triathlonistkę Kelsey Withrow, co spowodowało, że straciła życie i wpadła w korkociąg. Wytrzymała dzielnie i w tym roku stanie na starcie w Kona. Lekarze powiedzieli jej, że nigdy więcej nie będzie biegać ani ścigać się. Kelsey, wówczas 31-letnia, leżała w szpitalnym łóżku, jej ciało było poobijane i posiniaczone po tym, jak uderzyła w nią ciężarówka, a jej wizja życia legła w gruzach. Postanowiła udowodnić lekarzom, że się mylą. Po wyzdrowieniu po wypadku Kelsey ciężko pracowała. Nie poddała się. Choć jej determinacja była godna podziwu, teraz przyznaje, że graniczyła z lekkomyślnością. „Następny rok spędziłam, próbując wrócić, ale męczyły mnie kolejne kontuzje i frustracja” – wyjaśnia Kelsey. „Przytyłam bardzo i wpadłam w depresję, z którą radziłam sobie, wychodząc wieczorami, pijąc o wiele za dużo i po prostu nie żyjąc życiem zawodowego sportowca”. Kelsey zaczęła pływać wyczynowo, gdy miała sześć lat. Później, na studiach, startowała w Dywizji 1, zanim przeniosła się do Olympic Training Center w Colorado Springs jako członkini drużyny narodowej USA Triathlon. Swój pierwszy triathlon ukończyła jako uczennica ostatniej klasy liceum w 2001 roku i od razu się wciągnęła. Po wypadku, w którym jej życie legło w gruzach, Kelsey była bliska porzucenia triathlonu. Ale wtedy poznała Mike’a, swojego obecnego trenera i chłopaka, który pomógł jej wszystko odmienić. „Nowa ścieżka, którą wybrałam, zmieniła moje życie, ale nie była łatwa” – mówi. „Mike po raz pierwszy wyzdrowiał mnie kilka lat temu. Ale kiedy zdecydowałam się znowu ścigać, czekało mnie przykre przebudzenie. Przeszłam z ITU (wyścigów Międzynarodowej Unii Triathlonu) na dystans 70,3 i w większości tych wyścigów kończyłam na ostatnim miejscu”. Szła we właściwym kierunku. Ale powstrzymywały ją stare złe nawyki. W końcu Mike postawił jej ultimatum: znajdź pracę i zrób z triathlonu hobby albo zaangażuj się w 100% i zrób z triathlonu swoją pracę. „Zajęło mi dobry tydzień, zanim zdecydowałam się pójść na całość, ale kiedy to zrobiłam, wszystko się dla mnie zmieniło” – mówi. Ta decyzja dodała jej sił; w 2017 r. wygrała swój pierwszy Ironman 70.3 w Victorii, a następnie potwierdziła to zwycięstwem w Ironman 70.3 Manta w następny weekend. Od tamtej pory stawała na podium w niemal każdym wyścigu, zapewniając sobie pierwsze miejsce w Kona w tym roku w wieku 36 lat. „To pokazuje, że jeśli ciężko pracujesz i się nie poddajesz, możesz zdziałać cuda!” – mówi. Kelsey przejmuje nasze Instagram stories w ten weekend. Śledź, jak przygotowuje się do Kona! CZYTAJ TAKŻE Jak (nie) zakwalifikować się do Kona Droga do Kona: jasna strategia wyścigu Cody’ego Bealsa Droga do Kona: 5 wskazówek, jak skutecznie trenować w parze

Możesz to zrobić. To właśnie chce ci powiedzieć Trista Francis, zawodniczka i trenerka zespołu Suunto multisport. Przygotowała 12-tygodniowy plan treningowy, który pozwoli ci stanąć na linii startu w bojowej formie. „Przestań czekać na idealny moment” – mówi. „Wykorzystaj moment, który masz, i spraw, by był idealny!” Plan jest dostępny bezpłatnie jako część pakietu Suunto Value Pack za pośrednictwem TrainingPeaks , jednego z kluczowych partnerów Suunto, i zapewnia łatwe do zrozumienia wskazówki dotyczące treningu, tydzień po tygodniu, sesja po sesji. Twoja część umowy polega na wykonaniu pracy. Trista ma dyplom z medycyny sportowej, jest długoletnią triathlonistką i trenowała wszystkich, od zupełnych nowicjuszy po kandydatów na olimpijczyków. Wie doskonale, co trzeba zrobić, aby wykonać triathlon na długim dystansie. Aby Cię zainspirować do działania, Trista dzieli się swoim ulubionym inspirującym cytatem treningowym: Mistrzowie sztuki życia nie rozróżniają zbytnio między pracą a zabawą, pracą a wypoczynkiem, umysłem a ciałem, informacją, rekreacją, miłością a religią. Nie wiedzą, co jest czym; po prostu dążą do doskonałości w tym, co robią, pozostawiając innym decyzję, czy pracują, czy się bawią. – James A. Michener Kliknij tutaj, aby uzyskać dostęp do 12-tygodniowego planu treningowego Tristy do triathlonu! Zaprojektowany dla osób o solidnej kondycji fizycznej, które szukają wskazówek dotyczących uprawiania triathlonu długodystansowego, plan ma cykl czterech tygodni: trzy tygodnie stopniowo cięższego obciążenia treningowego, po których następuje tydzień lżejszego obciążenia. Są trzy z tych czterotygodniowych bloków treningowych. „Wzrost sprawności fizycznej następuje podczas rekonwalescencji” — mówi Trista. „Ciężko pracuj przez trzy tygodnie, a następnie naprawiaj się i regeneruj podczas tygodnia rekonwalescencji, aby przenieść swoją sprawność fizyczną na wyższy poziom. „Ogólną zasadą jest, aby wykonać trening w godzinach” – kontynuuje. „Jeśli uważasz, że interwały są zbyt długie, zrezygnuj z nich i po prostu ukończ czas, aby być gotowym na sesje następnego dnia”. Średnio każdy tydzień składa się z ośmiu godzin treningowych, przy czym najcięższe tygodnie trwają 11 godzin. Będziesz trenować trzy dyscypliny co tydzień. Średnia pływania wynosi 1h30m tygodniowo, jazda na rowerze 3h50m, a bieganie 2h40m. Najdłuższy bieg trwa dwie godziny, a najdłuższa jazda na rowerze cztery godziny. Przez 12 tygodni każdy poniedziałek jest dniem regeneracji. Trista zaleca więcej snu w poniedziałki lub korzystanie z masaży, aby przygotować się na sesje treningowe w nadchodzącym tygodniu. „Te rzeczy, które wspomagają regenerację, nazywane są 1%” – mówi. „Sportowcy, którzy kładą nacisk na tę filozofię regeneracji, mają tendencję do unikania kontuzji i osiągania większych korzyści w porównaniu do swoich rówieśników”. Aby pobrać 12-tygodniowy plan treningowy Tristy, zaloguj się lub zarejestruj w TrainingPeaks i znajdź plan tutaj . DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O PAKIECIE SUUNTO VALUE PACK I JAK OTRZYMAĆ TEN PROGRAM TRENINGOWY ZA DARMO

Suunto Dive z wielką radością ogłasza, że ​​Alex Kydd dołącza do rodziny Suunto Ambassador. Fotograf, biolog morski i nurek, pochodzący pierwotnie z Melbourne w Australii, Alex teraz ogłasza, że ​​jest „oparty na” Ningaloo Reef Western Australia, honorując liczbę godzin, które spędza na eksploracji pod wodą, robiąc zdjęcia zapierających dech w piersiach. Rzadkie zdjęcie Alexa Kydda przed aparatem autorstwa fotografa Alfreda Minnaarra. © Alex trenuje jak sportowiec w swojej dyscyplinie. Codzienne ćwiczenia, nieustanne edytowanie i schodzenie pod powierzchnię doprowadziły go do osiągnięcia artyzmu w jego obrazach. Zdjęcia Alexa wyróżniają się na tle innych dzięki jego oddaniu i pasji, które pomagają mu w ciągłym rozwoju jako fotografa, umożliwiając mu tworzenie unikalnych ujęć. „Ocean to moje szczęśliwe miejsce. Za każdym razem, gdy wchodzisz do wody, nigdy nie wiesz, co możesz zobaczyć, a to taki niezrozumiany ekosystem. Wszystko jest połączone i im więcej czasu w nim spędzasz, tym bardziej to doceniasz”. Alex Kydd autorstwa fotografa Alfreda Minnaarra © Rozpoczynając swoją przygodę z nurkowaniem od nurkowania w wieku 16 lat w chłodnych wodach u wybrzeży Melbourne, gdzie dorastał, później zaczął nurkować podczas podróży do Tajlandii w 2009 r., gdzie mocno umocnił swoją miłość i szacunek do oceanu. Rozwijając dalej swoją pasję, Alex studiował biologię morską na uniwersytecie, a cztery lata temu rozpoczął swoją podróż do świata fotografii podwodnej i nie miał okazji spojrzeć wstecz. „W wieku 16 lat zacząłem robić zdjęcia. Miałem bardzo podstawowy, wodoodporny aparat 2 m do nurkowania z rurką w Melbourne. Przez kilka kolejnych lat powoli przechodziłem na bardziej ulepszone aparaty. W końcu uzbierałem wystarczająco dużo oszczędności i kupiłem sobie lustrzankę cyfrową i mieszkanie. Wychodziłem, robiłem 500-1000 zdjęć dziennie i edytowałem je każdej nocy. Wierzę, że to przyspieszyło moją naukę. Najlepszą radą, jaką mogę dać w kwestii fotografii podwodnej, jest znalezienie mentora lub podobnie myślących osób, od których można się uczyć”. Kolejne przystanki Alexa w jego rozległej wyprawie to Raja Ampat, Papua Zachodnia, Polinezja Francuska i Fidżi, gdzie będzie eksplorował przy użyciu swoich nowych komputerów nurkowych, w tym Suunto EON Core , Suunto D5 i Suunto Tank POD . Ulubionym urządzeniem Alexa jest obecnie Suunto D5. Reprezentuje również Fourth Element i Ocean Positive jako nurek drużynowy. Alex Kydd: Instagram

Dobra wiadomość dla Janne Kallio jest taka, że ​​będzie łatwiej. Teraz, gdy ma 44 lata, to jego ostatni rok w jego grupie wiekowej, a kwalifikacje do Kona stają się łatwiejsze w tym powyżej. „To dlatego, że konkurencja jest starsza, a ja staję się szybszy” – mówi ze śmiechem. Jedną rzeczą, której Janne zdecydowanie nie może powiedzieć o ostatnich kilku latach wyścigów, jest to, że było łatwo. W maju Suunto HQ zorganizowało dla niego przyjęcie niespodziankę, aby pogratulować mu w końcu, po latach irytujących niepowodzeń i rozczarowań, zdobycia miejsca na linii startu w Kona. „Mimo że miałem katastrofy, to wszystko jest krzywą uczenia się” – mówi. „Mimo że było to frustrujące, zawsze czułem się pozytywnie, ponieważ robiłem postępy w treningu i czułem, że osiągam wyższy poziom. Wyścig powinien być celem, a nie tylko kwalifikacją”. Janne bierze udział w triathlonie od prawie 30 lat i napisał książkę o treningu do triathlonu z pomocą technologii. Zaczął ścigać się na pełnym dystansie Ironman w 2010 roku i zaczął próbować zakwalifikować się w ciągu ostatnich kilku lat. „Tak naprawdę nie można się 'zakwalifikować'”, mówi. „Wszystko, co możesz zrobić, to trenować najlepiej, jak potrafisz, a potem kwalifikacja przyjdzie sama”. 12 lekcji Janne'a z jego długiej drogi do Kona Śliskie, gdy mokre Frankfurt, 8 lipca 2012 Janne czuł się dobrze, ścigał się dobrze i dawał z siebie wszystko podczas jazdy. Może trochę za dużo. Padał ulewny deszcz, poślizgnął się i rozbił, co spowodowało złamanie biodra i utratę czasu na trening. Lekcja: Uważaj w deszczową pogodę. Nie warto ryzykować kontuzji. Bądź wdzięczny Arizona, 17 listopada 2013 r. Operacja ścięgna podkolanowego jesienią 2012 r. oznaczała, że ​​Janne nie będzie mógł grać do końca roku. Nie był gotowy do wyścigu przez prawie rok. Nie było to przyjemne, z trudem pokonał maraton, ale dotarł do mety. Lekcja: Bądź wdzięczny za to, że jesteś na linii startu. Już samo rozpoczęcie wyścigu Ironman jest wielkim osiągnięciem. To wszystko jest nauką Majorka, 27 września 2014 Mimo braku kwalifikacji Janne był zadowolony z tego wyścigu. Mówi, że po raz pierwszy poczuł, że naprawdę dobrze biega w maratonie Ironman. Zawody były szybsze. Poczucie opanowania całego dystansu zrekompensowało brak kwalifikacji. Lekcja: Bądź cierpliwy w długodystansowym Ironmanie. Każdy wyścig to doświadczenie edukacyjne. Następny będzie łatwiejszy. Zrób to sam nie działa Vichy, 30 sierpnia 2015 Ten wyścig bolał. Janne był pewien, że zakwalifikuje się do Kona. Aby zrekompensować utratę treningu biegowego w poprzednich miesiącach z powodu kontuzji, „rozwalił rower jak szalony”. Miał drugi najszybszy czas na rowerze, ale zniszczył się w trakcie i skończył maraton pieszo. „Cała pewność siebie, jaką zdobyłem w poprzednim roku, gdy opanowałem Ironmana, przepadła” — mówi Janne. „Postanowiłem zatrudnić trenera; lepiej mieć kogoś, kto patrzy z zewnątrz na twój trening”. Lekcja: Uzyskaj pomoc – znajdź trenera. Szybko się dostosowuj Kapsztad, 10 kwietnia 2016 r. Mając nowego trenera w drużynie, Janne czuł się gotowy, by rozwalić ten wyścig. Niestety, po dobrym pływaniu, wyboista droga sprawiła, że ​​zgubił butelki z napojami podczas jazdy. Płyn na punktach pomocy nie wystarczył, by konkurować z intensywnym afrykańskim słońcem. W maratonie zawalił i zabrakło mu 40 wkurzających sekund do zakwalifikowania się do Kona. Lekcja: Naucz się radzić sobie z niespodziankami – one na pewno się zdarzają. Nigdy nie zaniedbuj odpowiedniego tankowania lub nawodnienia. Zachowaj dystans Floryda, 5 listopada 2016 r. Janne zajął siódme miejsce i stracił miejsce w Kona o 90 marnych sekund. Wszystko przez to, że dostał pięciominutową karę za jazdę w peletonie. „To był jedyny raz, kiedy mi się to przytrafiło” – mówi. „Kiedy facet mnie wyprzedził, jechałem dalej z nim. Utrzymywałem dozwolony dystans, ale z perspektywy sędziów to nie było wystarczająco długo”. Lekcja: Twoje postrzeganie odległości może różnić się od postrzegania przez sędziego. Kary bolą; bądź bardzo pewny i zachowaj dystans. Gówno się zdarza Kapsztad, 2 kwietnia 2017 r. Trenował, czuł się silny i gotowy, a potem przeziębił się kilka dni przed wyścigiem. „Na starcie trząsłem się z zimna, a kiedy jechałem na rowerze i biegłem, nie mogłem się ruszyć” — mówi. „Gówno się zdarza”. Lekcja: Rzeczy, nad którymi nie masz kontroli, się dzieją. Nie pozwól, by cię to zbiło z tropu – takie jest życie. Trzymaj się planu Floryda, 4 listopada 2017 r. Janne przybył dwa tygodnie przed wyścigiem, aby przystosować się do upału. Był w dobrej formie, świetnie popływał i dobrze pojechał. Podczas biegu był na trzecim miejscu i czuł się dobrze. Z wyjątkiem tego, że z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu poczuł potrzebę wypicia większej ilości płynów i żeli, niż planował. „Mój żołądek odmówił posłuszeństwa” – mówi. „Przyjmowałem za dużo. Jakoś na 20 km siedziałem na toalecie i wypłukiwałem wszystko, co spożyłem”. Jego energia załamała się i nie odzyskała sił. Zabrakło mu kilku obrzydliwych minut do zakwalifikowania się do Kona. Lekcja: Przygotuj sobie jasny plan żywieniowy na wyścig i trzymaj się go. Znaj trasę Tallin, 4 sierpnia 2018 r. To jeden z wyścigów, w którym Janne wymamrotał bardzo długą listę przekleństw. Pierwsze dwa etapy poszły dobrze. Zaczął bieg na drugim miejscu w swojej grupie wiekowej. Potem dojechał do zakrętu i nie był pewien, w którą stronę biec. Zapytał sędziego, który wskazał, ale Janne źle zrozumiał i źle skręcił. Było po wszystkim: DNF. Lekcja: Przestudiuj trasę z wyprzedzeniem i dodaj trasę do zegarka. To obowiązek sportowca, aby znać trasę. Spokojnie, czy to możliwe? Kopenhaga, 19 sierpnia 2018 r. Nadal czując rozczarowanie dzień po Tallinie, Janne nie był gotowy się poddać. Dowiedział się, że Ironman Copenhagen jest za dwa tygodnie i rzucił się do niego. Ponieważ był w dobrej formie i nie biegał maratonu w Tallinie, myślał, że będzie dobrze. Nieprawda. „Na rowerze nie mogłem utrzymać mocy tam, gdzie powinienem. Kiedy zacząłem biec, biegłem naprawdę szybko, a moje tempo zaczęło spadać. „Moje nogi były w porządku, ale byłem zmęczony psychicznie. Czułem się zdekoncentrowany i całkowicie przygnębiony”. Wycofał się podczas biegu. Lekcja: Bądź przygotowany i skupiony. Jeśli nie jesteś, nie uzyskasz oczekiwanego rezultatu. To tylko sport Floryda, listopad 2018 Po serii rozczarowań Janne był podekscytowany i gotowy na ten wyścig. Ale wtedy huragan Michael przetoczył się przez Florydę Panhandle, pozostawiając za sobą szlak zniszczeń. Był to pierwszy odnotowany huragan kategorii 5, który uderzył w ten region i trzeci najintensywniejszy huragan Atlantycki w historii, który dotarł do lądu. Wyścig został odwołany. Lekcja: „Nie możesz kontrolować wszystkiego” – mówi Janne. „A to tylko sport; wyścig nie ma znaczenia, gdy ludzie tracą domy, a nawet życie”. Nigdy nie wiesz Teksas, 27 kwietnia 2019 r. Po roku absurdalnych wyścigów Janne miał nadzieję, że sytuacja się odmieni w 2019 roku. Potem zachorował na grypę 10 dni przed Ironman Texas. „Całkowicie wypadłem z treningu, zwłaszcza pływania” — mówi. „Byłem bliski, żeby tam nie polecieć”. Po wszystkim Janne obudził swojego wewnętrznego wojownika triathlonu i postanowił pojechać. W dniu wyścigu objawy ustąpiły, ale jego tętno i wyniki mocy do tej pory były do ​​bani. I oczywiście nie mógł cisnąć tak dużo, jak by to zrobił, gdyby był w pełni sprawny. W jego grupie wiekowej było dostępnych siedem miejsc w Kona. Niesamowite, Janne zajął szóste miejsce i w końcu się zakwalifikował! Lekcja: Nigdy się nie poddawaj.

Obecnie znany jest ze swojego zaawansowanego szkolenia nurków profesjonalnych i technicznych, a także z bogatego doświadczenia. Johan rozpoczął życie w Holandii, a swoje pierwsze nurkowanie ukończył w Tunezji z CMAS w 1996 roku. Natychmiast zrobił na nim wrażenie, kupił cały swój własny sprzęt i w krótkim czasie awansował na instruktora. Skupił się na specjalizacji, aby poszerzyć swoją wiedzę, w której Johan rozwinął swoją pasję. Po nurkowaniu na wrakach na Morzu Północnym odnalazł swoje powołanie i kontynuował szkolenie w nurkowaniu wrakowym i Trimix, aby móc eksplorować głębsze miejsca, których skarby nie zostały splądrowane, jak wraki na mniejszych głębokościach. „Na większych głębokościach odkryłem, że wraki są bardziej nienaruszone. Mówię o wrakach na głębokości 80 metrów, a te wraki są mniej odsłonięte i w lepszym stanie, ponieważ nie są tak odsłonięte jak te na mniejszych głębokościach”. Johan de Z selfie. Aby pomóc mu eksplorować jeszcze większą głębokość, jego szkolenie nurkowe skierowało go na rebreathery. Zdał sobie sprawę, że ograniczeniem wielu nurkowań na obiegu otwartym była liczba butli, które mógł przenosić, więc wydawało się dla niego naturalne przejście z obiegu otwartego. „W 2015 roku, razem z Markku Diedrichem, pobiłem rekord świata w nurkowaniu mieszanym w jeziorze Thun w Szwajcarii (słodka, zimna woda). Byłem na OC, a Markku na CCR, gdzie zeszliśmy na głębokość 166,5 m.” Zapis najgłębszego nurkowania zespołu w księdze rekordów. Na tym pochwały Johana się nie kończą. „Na respiratorze nurkowałem w jaskiniach na głębokość 14m. W systemie otwartym w jaskiniach do 103m. Na rebreatherze na wodach otwartych do 183m. Woda otwarta w systemie otwartym 166,4m.” Johan pracuje obecnie jako nurek komercyjny i instruktor w jedynym prywatnym instytucie komercyjnego nurkowania zawodowego w Holandii. Uczy również głębokiego nurkowania technicznego i ma własną stację napełniania gazem , Techduikschool Nederlands . Ważnym elementem jego nurkowania jest przekazywanie informacji oddanemu zespołowi inżynierów nurkowych w siedzibie Suunto. Podczas testów komputerów w terenie sprawdza, czy spełniają one rygorystyczne wymagania dotyczące wydajności. Informacje przekazywane przez Johana pozwalają inżynierom udoskonalać i dostrajać urządzenia, zapewniając użytkownikom najlepsze doświadczenia, dzięki czemu nurkowie mogą skupić się na akcji i polegać na swoich wytrzymałych towarzyszach nawet w najtrudniejszych warunkach. Szkolenie nurków zawodowych w akcji w Holandii. „Dużo nurkuję i testuję dla Suunto, dzielę się jak największą ilością informacji i daję opinie o tych komputerach, zarówno pozytywne, jak i negatywne. Obecnie nurkuję z EON Steel i EON Core, a także z Suunto D5 od czasu jego premiery. Używam go podczas wszystkich moich nurkowań, zarówno OC w wodach otwartych i jaskiniach, jak i CCR w wodach otwartych i jaskiniach. Jako kopię zapasową mam moje denne timery z wet-note i zapasowy komputer w kieszeni. Wszędzie i zawsze, nawet podczas nurkowania komercyjnego, zabieram Suunto D5 do wody. Robię to, aby mieć także cyfrowy dziennik wszystkich moich nurkowań komercyjnych”. Komputery nurkowe Suunto wytrzymują próbę tych ekstremalnych przygód u boku Johana. Johan nie jest tylko ambasadorem Suunto Dive, reprezentuje także takie marki, jak suche skafandry Ursuit i Bare, Tecline, Ammonite (firma zajmująca się oświetleniem) i Paralenz (firma zajmująca się filmowaniem), aby uwieczniać wydarzenia na zdjęciach, co sprawia mu ogromną satysfakcję i dumę. „Niezależnie od głębokości środowiska, długości nurkowania lub rodzaju nurkowania OC lub CCR, nurkowanie techniczne musi być wykonalne dla każdego, niezależnie od statusu finansowego. To marki, które z pewnością myślą o kliencie pod kątem ceny, jakości. Zauważyłem, że te firmy słuchają i robią wiele z opiniami, które przekazujemy jako ambasadorzy marki i testerzy tych materiałów”. Jyri Vehmaskoski, zespół ds. produktów Suunto EON Steel: „Nie nurkujesz, jeśli nie ufasz swojemu sprzętowi. Wszystko, co budujemy, jest testowane przez prawdziwych nurków, takich jak my. Nasz sprzęt jest funkcjonalny, dokładny i zbudowany tak, aby wytrzymać – i ma setki nurkowań testowych, które to potwierdzają”. Dowiedz się więcej o produktach nurkowych Suunto na suunto.com

Ryan wziął udział w swoim pierwszym triathlonie, gdy jego współlokator z college'u wyzwał go na wyścig w 2006 roku. Był ostatnim, który wyszedł z wody i mówi, że od razu się wciągnął. Na trzecim roku tak bardzo spodobał mu się triathlon, że nie mógł się od niego oderwać. Jacqui zaczęła uprawiać triathlon podczas treningu do maratonu w Chicago. Ryan był wówczas jej trenerem i dodawał do treningu treningi kolarskie i pływackie, aby zmniejszyć ilość biegania. W 2010 roku zasugerował, aby Jacqui pojechała z nim na triathlon Buffalo Springs 70.3. Jacqui ukończyła zawody dziewięć sekund przed kwalifikacją do Mistrzostw Świata Ironman, ale mimo niesamowitego wyniku nie była zachwycona. Dopiero w dniu ich ślubu w 2012 roku Jacqui postanowiła poważnie podejść do triathlonu. Tego szczególnego dnia Ryan podzielił się z nią swoim marzeniem. „Dzisiaj są Mistrzostwa Świata Ironman” – powiedział jej. „Powinniśmy tam być w przyszłym roku”. Złożyli przysięgę małżeńską i ambitną przysięgę sportową. Jacqui i Ryan przygotowują się do wyścigu Ironman w Kona w październiku. Oto ich 5 najważniejszych wskazówek, jak skutecznie trenować w parze: 1. Przygotuj salę do ćwiczeń Dużo trenujemy w pomieszczeniach, ponieważ jest to bezpieczne i pozwala nam oszczędzać czas, a także trenować razem, gdy nasze harmonogramy dopasowują się do siebie. 2. Planuj z wyprzedzeniem Zawsze wiemy, co się dzieje i kiedy będziemy robić nasze dłuższe sesje, ponieważ czasami mogą one trwać cały dzień. Planowanie z wyprzedzeniem sprawia, że ​​jesteśmy odpowiedzialni za te czasy i świadomi, kiedy będziemy razem wolni. 3. Przygotowywanie posiłków Zaplanowanie posiłków na cały tydzień zapewnia pewną elastyczność wieczorami, gdy mamy mniej czasu i staramy się znaleźć czas na ćwiczenia. 4. Zrozum, że ten sport czasami wymaga od Ciebie (lub Twojego partnera) egoizmu Często zdarza się, że możesz przegapić czas spędzony razem. Co tydzień zdarzają się sytuacje, w których treningi są przenoszone z jakiegoś powodu, a to zabiera czas spędzony razem, co prowadzi do następnej wskazówki. 5. Ustaw daty Naszym ulubionym jest wspólny brunch lub lody. W przeszłości nawet raz w tygodniu umawialiśmy się na wspólny brunch, aby wypróbować nowe restauracje i nie pozwoliliśmy, aby jakikolwiek trening stanął nam na drodze. Wskazówka bonusowa: Bądź największym kibicem swojego partnera Nawet jeśli Twój trening lub wyścig nie idzie tak dobrze, jak byś sobie tego życzył, ważne jest, aby być przy swoim partnerze i wspierać go w dobrych i złych chwilach. Szukajcie rodziny Giuliano na Mistrzostwach Świata IRONMAN w Kona za kilka tygodni! CZYTAJ TAKŻE: Droga do Kona: jasna strategia Cody’ego Bealsa na Kona