Suunto Blog

Opowiedz nam o sobie: Nazywam się Alex i jestem amerykańskim fotografem podwodnym, który od czterech lat pracuje w Indonezji. Mieszkam na łodzi, która dzieli pory roku między Komodo, Raja Ampat i Morze Banda. Codziennie nurkuję z aparatem w najróżniejszych rafach oceanu i kocham swoją pracę! Gdzie lubisz nurkować? Moja praca sprawia, że ​​nurkuję w Indonezji przez cały rok i można powiedzieć, że całkiem lubię Indonezję. Różnorodność gatunków/tematów i rodzajów nurkowania jest nieograniczona. Jeśli na przykład czujesz się trochę wypalony makro, nie jest trudno znaleźć szerokokątne obiekty, takie jak manty, namorzyny lub oszałamiające rafy koralowe. To tam nauczyłem się robić zdjęcia i nie wyobrażam sobie lepszego poligonu. Co Cię inspiruje w podwodnym świecie? Najbardziej inspiruje mnie podwodny świat, ponieważ nie ma na lądzie miejsca, w którym można tak niesamowicie zanurzyć się w naturze, jak pod wodą. Na lądzie nawet najodważniejszy fotograf nie dałby się złapać, gdy stado lwów poluje na stado gnu. Zostałyby zniszczone, albo przez lwy, albo przez paniczny pęd. Jednak pod wodą możesz dosłownie znaleźć się w samym środku szaleństwa żerowania największych drapieżników oceanów i wyjść z tego bez szwanku, a także zrobić kilka naprawdę niesamowitych zdjęć. Jako fotograf, takie spotkania są tym, dla czego żyjesz. Jak opisałbyś swój styl fotografii? Dopóki nie znajdę tematu, na którym naprawdę chcę skupić swoją uwagę i czas, jestem trochę jak golden retriever, który znalazł piłkę, patyk i kota w tym samym czasie. Chcę wszystkiego, ale mogę wybrać tylko jedno na raz. Powiedziałbym, że mój styl jest trochę eklektyczny, co myślę, że ma też wiele wspólnego z szeroką gamą tematów w Indonezji. Uwielbiam szeroki kąt i zabawę naturalnym światłem, ale uwielbiam polowanie na te zabawne małe stworzenia bentoniczne. Czy chcesz opowiedzieć jakąś historię za pomocą swoich zdjęć? Zawsze jest jakaś historia do opowiedzenia za pomocą Twoich zdjęć, chociaż uważam, że historia ta może być inaczej odczytana w zależności od widza, niezależnie od tego, co zamierzałem powiedzieć za pomocą tego zdjęcia. Zawsze chcę, aby moje zdjęcia odzwierciedlały piękno i kruchość natury. Mam nadzieję, że coś z tego dociera, a może nawet zainspiruje to ludzi do zmiany perspektywy świata przyrody i potrzeby jej ochrony. Obserwuj @suuntodive i @alexlindbloomphoto , aby zobaczyć więcej prac Alexa! Sprawdź także Alex Lindbloom Film and Photography na Facebooku i www.alexlindbloom.com . Na swojej stronie Alex prowadzi samouczki dotyczące fotografii podwodnej. CZYTAJ WIĘCEJ 10 wskazówek, jak robić niesamowite zdjęcia podwodne William Trubridge opowiada o próbach bicia rekordów i sztuce nurkowania swobodnego

Jeśli potrzebujesz dokumentu poświadczonego notarialnie w Wilnie na Litwie, możesz zapytać Gediminasa Griniusa – pod warunkiem, że pracujesz również dla NATO. To codzienne zajęcie mistrza świata w ultramaratonach, sprytnie wciśnięte między jego treningi na 20 i 40 km. Jak ten ojciec dwójki dzieci znalazł czas na treningi i udział w najlepszych ultramaratonach świata, zdobywając tytuł mistrza świata w 2016 roku? Nie było łatwo – ale dał radę. Przeczytaj poniżej, aby dowiedzieć się więcej. Zacznijmy od czegoś prostego, Gediminasie – dlaczego wygrałeś? Łatwo – nie znoszę porażek. Nie byłem zadowolony z drugiego miejsca w 2015 r. – byłem tak blisko pierwszego, ale popełniłem błąd w Grand Raid Reunion. Chciałem wrócić i zrobić to lepiej. Dostałem też małego kopniaka od Red Bulla – ale nie w normalny sposób. Poszedłem z nimi na mały trening, ale ostatecznie nie byli chętni, żeby przyjąć mnie jako sportowca. Te dwie rzeczy dały mi coś do udowodnienia. Od jak dawna biegasz? Zacząłem w 2005 roku po misji w Iraku. Jednak swój pierwszy Ultra zrobiłem dopiero w 2009 roku. Przez lata postęp był bardzo umiarkowany, ale przegrana w zeszłym roku naprawdę zmotywowała mnie do lepszego i mądrzejszego treningu. Gediminas Grinius został mistrzem Ultra Trail World Tour w 2016 roku Opowiedz nam o roku 2016: Zacząłem od 3. miejsca w Hong Kongu, a potem szybko zająłem 2. miejsce na Gran Canarii, 2. miejsce w Lavaredo i 2. miejsce w UTMB. W trasie było dziesięć wyścigów, ale tylko Sange Sherpa przebiegł 6 (i nigdy nie znalazł się w pierwszej 10), a dwóch innych biegaczy przebiegło 5. Cztery wyścigi z miejscem na podium wystarczyły, aby zapewnić sobie tytuł! Jaka była Twoja strategia treningowa? Jakość ponad ilość. Próbowałem biegać od 100 do 150 km tygodniowo, w zależności od bloku treningowego i periodyzacji. Generalnie staram się biegać 5–6 razy w tygodniu, między 20–40 km tygodniowo, wliczając HIIT, interwały, biegi jeden po drugim, takie rzeczy. Próbuję rozwijać różne umiejętności. Potrzebowałem większej prędkości w UTMB, więc dodaję więcej pracy nad szybkością, na przykład. Ale gdy zbliżam się do wyścigu, robię więcej długich biegów i biegów jeden po drugim. Co to jest back-to-back? Biegam długo późnym wieczorem, potem mam krótki czas na regenerację – zasadniczo kładę się spać na pusty żołądek, a potem budzę się i biegnę ponownie. Zazwyczaj staram się zrobić od 25 do 30 km w oba dni i mam ujemny podział – szybciej drugiego dnia. Kogo najchętniej byś widział obok siebie na linii startu? Lubię zawodników na boisku i lubię wyzwania. Żadnych biegaczy, których nienawidzę. Szkolenie Gediminasa w Kapadocji, Turcja, grudzień 2016 r. Gdzie lubisz ustawiać się w kolejce? Dobrze radzę sobie w dłuższych biegach. Myślę, że moja siła tkwi w umyśle – do 100 km stan fizyczny jest ważnym czynnikiem, potem wiele rzeczy wchodzi do gry. Nawet w naszym zwykłym życiu mamy wiele czynników stresowych. Potrafimy sobie z nimi radzić w naszym zwykłym życiu, a kiedy biegniesz jeden po drugim, dajesz swojemu umysłowi zrozumienie, jak radzić sobie ze stresem podczas biegania – tak wygląda trening umysłu. Jakie są plany na 2017 rok? Szczerze? Miałem bardzo intensywne ostatnie trzy lata i teraz czuję się trochę wyczerpany. Plan na 2017 rok to przebiec kilka biegów, w których wcześniej nie brałem udziału z powodu systemu punktowego – spędzić więcej czasu z rodziną i przebiec biegi. Pierwszym będzie Tarawera Ultramarathon w Nowej Zelandii, Madeira Island Ultra Trail w Portugalii, a następnie chcę wziąć udział w Cappadocia Ultra Trail w Turcji. A co dalej? Mam na oku FKT – bieg wokół jeziora Tahoe w północnej Kalifornii w 2018 roku. Następnie w 2019 roku zamierzam pobić łączny rekord czasu w Ultra Trail Grand Slam. Wielkie cele. Jakieś zmiany w planie treningowym? Tak. Chyba wynajmę sobie trenera. Zdjęcia autorstwa Salomon Cappadocia Ultra-Trail CZYTAJ WIĘCEJ Cztery mity na temat biegania ultra, które musisz znać Jak przejść z jazdy po płaskim terenie do jazdy w terenie Jak przebiec maraton w czasie poniżej 3 godzin

Obejrzyj „7 sztuczek terenowych” Grega Hilla Brzmi to jak sporo myślenia. To w porządku – droga w górę zajmuje dużo czasu. Chodzi o wyrobienie sobie pętli wzorców myślowych, które powtarzasz w kółko – gdzie jest następne bezpieczne miejsce? Co jest nade mną? Na jakie niebezpieczeństwa jestem narażony i dokąd pójdę, jeśli coś się stanie? – to zapewnia ci bezpieczeństwo. I nie chodzi o to, żeby wszystko utrudniać – czasem chodzi o to, żeby to ułatwić. Tak – zwłaszcza sztuczka „walki z najmniejszym facetem w barze”. Chcesz iść najbezpieczniejszym, najłatwiejszym terenem, ponieważ często jest on najmniej narażony na niebezpieczeństwo. Jeśli podróżuję po nowym terenie, spojrzę na mapę, znajdę najmniejsze zbocza i wykorzystam te informacje, gdy tam będę. Greg, kto cię nauczył tych sztuczek? Większość z nich nauczyłem się na początku mojej kariery narciarskiej – ale głównie nauczyłem się od samych gór. Jeśli się patrzy i słucha, można się wiele nauczyć – i to jest sedno wielu z tych sztuczek. Nic nie nauczy cię czegoś tak, jak przykład z życia wzięty. Na początku mentor nauczył mnie, żeby „zawsze zjeżdżać z góry”. Niedługo potem znalazłem się na wycieczce, tuż przed zjazdem w kolejce i zdałem sobie sprawę, że nie jestem na szczycie. Więc wróciłem na grań i przedarłem się na szczyt. W trzecim zakręcie zjechałem poślizgiem klasy III, który prawie na pewno by mnie zabił. To nie jedyny raz, kiedy widzisz, że te sztuczki działają w prawdziwym życiu. Absolutnie nie. „Szukamy wyższego terenu” – byliśmy na górze Manaslu w 2012 roku. Rozbiliśmy obóz na najwyższym terenie, jaki udało nam się znaleźć. Tej nocy lawina złapała 30 osób śpiących w namiotach. Obozy II i II zostały uszkodzone. Zginęło 12 osób, a 30 zostało uwięzionych w śpiworach. Byliśmy ponad osuwiskiem, ponieważ wybraliśmy miejsce, w którym nie było żadnego ryzyka z góry – zaledwie 50 m od miejsca, w którym uderzył osuwisko. Chcesz skrócić czas ekspozycji – ale to nie znaczy, że musisz się spieszyć. Tak – przemieszczanie się między bezpiecznymi miejscami powinno być szybkie, ale nie podejmuj pochopnych decyzji. Poruszaj się szybko, myśl spokojnie. Nie chcesz podejmować pochopnych decyzji. Czy możliwe jest zredukowanie ryzyka do zera? Absolutnie nie. A dla mnie to część definicji przygody – to aktywność, która wiąże się z ryzykiem. To, co prawda, jest częścią tego, co czyni ją ekscytującą i interesującą. Bądźcie czujni, bo w kolejnej odsłonie serii filmów Grega Hilla znajdziecie więcej informacji – i jeździjcie na nartach bezpiecznie! Obraz główny: Bruno Long CZYTAJ TAKŻE Górskie zasady Grega Hilla 

Nawet jeśli jesteś zwykłym nurkiem, słyszałeś o Dean's Blue Hole na Bahamach. Najgłębszy na świecie morski blue hole, o głębokości ponad 200 m, jest mekką dla wszelkiego rodzaju podwodnych przygód – od nurków z akwalungiem po nurków swobodnych. Ale wielu nie zdaje sobie sprawy, że ten wyspiarski kraj jest domem nie tylko tego naturalnego cudu, ale także wielu innych. Jaskinie nazywane są Abaco Blue Holes, to jeden z najbardziej zróżnicowanych i rozległych obszarów do nurkowania jaskiniowego na świecie – z wieloma jaskiniami wciąż niezmapowanymi. Właśnie dlatego Jill Heinerth, nurek Suunto, dołączy do elitarnej grupy nurków na Bahamach, aby wziąć udział w zakrojonych na szeroką skalę badaniach i pracach dokumentacyjnych na obszarze Abaco Blue Holes. „Dołączę do elitarnej grupy najlepszych na świecie odkrywców nurkowania jaskiniowego pod przewodnictwem dr Kenny’ego Broada. Dołączymy do Briana Kakuka z Bahamas Underground i Friends of the Environment w Abaco” – mówi Jill. Obszar ten jest bogaty w historię nurkowania – jej partnerzy w projekcie eksplorują te jaskinie od ponad dwóch dekad. Możesz wykonać legendarne nurkowania w takich miejscach jak Las Fangorna w Jaskini Dana lub zobaczyć artefakty, takie jak 3000-letnie szkielety krokodyli w Sawmill Sink. Oczywiście nurkowanie tutaj nie jest obarczone małym ryzykiem – jak zawsze w przypadku nurkowania jaskiniowego, odpowiedni sprzęt i bogate doświadczenie przynajmniej jednej osoby z twojego zespołu są absolutną koniecznością. Z jakiej okazji przeprowadzono badanie? „Po ponad dekadzie ciężkiej pracy te błękitne dziury zostały niedawno objęte ochroną w ramach nowo wyznaczonego rezerwatu narodowego” — mówi nam Jill. Co jeszcze ciekawsze, chociaż projekt ten jest operacją podziemną, nie jest tajny. Będą transmitować niemal na żywo. „Zespół prowadzi również agresywną inicjatywę informacyjną, która będzie obejmować transmisje satelitarne do sal lekcyjnych z terenu oraz zaawansowane działania w zakresie obrazowania 3D, które pomogą opracować interaktywne zasoby, które pomogą odwiedzającym na górze poczuć piękno, które znajduje się pod ich stopami”. W jaskiniach zobaczą stalaktyty i stalagmity utworzone przez osadzony wapń. Mogą być bogatym środowiskiem dla życia morskiego – nurek z Bahamów Brian Kakuk nazywa je „przepełnionymi akwariami” – i mają nieznany potencjał do badań – i to jest wielki sukces dla badań. Te jaskinie były ważnymi laboratoriami dla nauki o zmianach klimatu i badań biologicznych, a ich nowa dodatkowa ochrona niewątpliwie zapewni wiele więcej możliwości dla nauki. Obserwuj, aby zobaczyć projekt Abaco Blue Holes w akcji! Obejrzyj pliki z wyprawy Jill Heinerth na Youtube. Przygotuj się na spotkania satelitarne: wirtualne wycieczki na Bahamy! W tym tygodniu nowe urządzenie BGAN (urządzenie wielkości podręcznika, które umożliwia prowadzenie rozmów wideo w serwisie Google Hangouts praktycznie z dowolnego miejsca na świecie) wyruszy statkiem do Abaco na Bahamach w ramach wyprawy National Geographic z Kennym Broadem i Jill Heinerth. Następne spotkanie, EBTSOYP Hangout, odbędzie się 8 grudnia o 11:00 czasu wschodniego. Dostępnych jest wiele miejsc na kamery, a tutaj możesz obejrzeć tło spotkania z Kennym i Jill. >>Zobacz powtórkę Virtual Field Trip tutaj<< Więcej o projekcie można przeczytać na intotheplanet.com

W zeszłym miesiącu wysłaliśmy zwyciężczynie Suunto #DiveWithMe , Annę Starup i Theresę Thorp, na Filipiny na małą przygodę nurkową w raju w Atmosphere Dive Resort – wystarczy powiedzieć, że dziewczyny świetnie się bawiły. Teraz, gdy znów odpowiadają na e-maile (bo bądźmy szczerzy, my też nie odpowiadalibyśmy na e-maile podczas wakacji nurkowych), wysłaliśmy im kilka pytań o podróż – i oczywiście dostaliśmy kilka zdjęć. Anno, to była dla Ciebie pouczająca lekcja. Anna: Tak – zrobiłam swój ostateczny certyfikat na Filipinach po przygotowaniu się w domu w Danii, korzystając z kursów online. Nurkowanie po prostu od razu mnie pochłonęło. Z perspektywy czasu myślę o tym, dlaczego nie wybrałam się na otwarte wody wcześniej. Nurkowanie z pewnością zabierze mnie (i Theresę) w miejsca na świecie, o których wcześniej nie myślałam. Najlepsze pojedyncze nurkowanie podczas wyprawy? Anna i Theresa: To naprawdę trudne pytanie! Miejsca nurkowe bardzo się różniły i każde miało niesamowite aspekty. Może nurkowanie na wyspie Apo, gdzie widzieliśmy tuzin żółwi, które bawiły się z nami. Albo nurkowanie, gdzie ośmiornica niebieskopierścieniowa zobaczyła swoje odbicie w kamerze instruktora nurkowania Anny i zaatakowała ją! Podczas tego samego nurkowania widzieliśmy 4 gatunki ośmiornic i wiele fajnych żabnic. Oczywiście, nie spędziłeś każdej chwili na łódce… Anna i Theresa: Atmosphere to mały kawałek raju. Pokoje, jadalnia, sklep nurkowy, plaża – po prostu niesamowite. Musimy wspomnieć również o jedzeniu. Oprócz nurkowania, jedzenie było zdecydowanie główną atrakcją każdego dnia! Ludzie w Atmosphere byli ogromną częścią naszego niesamowitego doświadczenia. Wszyscy wydawali się małą rodziną, żartowali, zatrzymywali się na pogawędkę, interesowali się życiem innych (i naszym). Zdobyłeś tak dobrych przyjaciół, że nawet dostałeś przezwisko… Anna i Theresa: Ktoś z ekipy nurkowej, zazdroszcząc naszego fajnego Suunto D4i, nadał nam przydomek „The Suunto Girls”, który przylgnął do nas na całą wyprawę. Nie najgorszy przydomek, prawda? Musimy również przesłać specjalne „dziękuję” Ulrice, Marco i Danielowi z rodziny Atmosphere, którzy byli głównymi powodami, dla których ta wyprawa stała się tak niezastąpioną i spektakularną przygodą. Nadal czujemy się całkowicie i absolutnie na haju, dziękujemy! I dotarłeś nawet do dżungli! Anna i Theresa: W drodze do ośrodka spotkaliśmy się z bratem i przyjacielem Theresy, którzy obecnie podróżują z plecakami po Azji. Obudziliśmy się o 5 rano na krótki spacer po dżungli, który zaprowadził nas do najbardziej oszałamiająco pięknej laguny o nazwie Kawasan Falls. Będąc tam wcześnie, mieliśmy wodospad tylko dla siebie przez wiele godzin! Mnóstwo zabawy podczas pływania, skakania z klifów i zabawy w lagunie, zanim kontynuowaliśmy podróż do Atmosphere Resort. Mieliśmy również okazję zwiedzić Chocolate Hills, wziąć udział w rejsie z kolacją na rzece Loboc, zobaczyć Tarsier Sanctuary na wyspie Bohol i odwiedzić Osmena Peak, najwyższy szczyt na wyspie Cebu. Wszystkie te spektakularne widoki i niezastąpione małe przygody. Czy czujesz się pewniej pod wodą? Theresa: Możliwość podzielenia się niesamowitym podwodnym światem z Anną po raz pierwszy była magiczna! Świetnie się bawiliśmy podczas jej kursu Open Water, a później podczas naszych nurkowań rekreacyjnych. Anna: Studiowałam sporo teorii, ale wszystko miało sens, gdy spróbowałam tego w wodzie. Nie byłam pewna, ile zapamiętam, jeśli zdarzy się sytuacja, w której faktycznie będę tego potrzebować, ale na przykład podczas mojego pierwszego nurkowania mój ustnik odpadł. Nie wiedząc dokładnie, co się dzieje, po prostu chwyciłam zapas. Więc myślę, że niektóre ćwiczenia „internalizują się” dość szybko. Czy możesz wymienić kilka swoich ulubionych miejsc, którymi chętnie podzielisz się z przyszłymi gośćmi? Anna i Theresa: Miejsce nurkowe „turtle” na wyspie Apo nazywało się Rockpoint West. Miejsce nurkowe, w którym spotkaliśmy ośmiornicę niebieskopierścieniową, nazywało się Secret Garden, chociaż my nazywaliśmy je ogrodem ośmiornicy, ponieważ widzieliśmy tam wiele ośmiornic. Miejsce rekinów wielorybich nazywało się Oslob. Czy Filipiny to obowiązkowy cel podróży dla miłośników nurkowania? Theresa: Zdecydowanie – zwłaszcza jeśli lubisz muck i mikronurkowanie. Od razu mnie to zachwyciło i nadal jestem pod wrażeniem, że stworzenia, takie jak to, które poznaliśmy, naprawdę istnieją w prawdziwym życiu! Szczególnie zafascynowały mnie liczne gatunki żabnic, ślimaków nagoskrzelnych i modliszek. Czy wróciłbyś? Theresa: Zdecydowanie! Niesamowite miejsca do nurkowania i spektakularna natura z pewnością nas tam przyciągną, a poza tym musimy spotkać się ponownie z niesamowitą załogą w Atmosphere Resort. Jakie inne miejsca na świecie koniecznie musisz odwiedzić podczas nurkowania? Theresa: Ponieważ to był mój pierwszy raz w nurkowaniu w Azji, będę musiała wrócić, żeby jeszcze trochę poeksplorować! W tej chwili miejsca takie jak Komodo, wyspy Gili i Malediwy są na szczycie mojej listy miejsc, w których muszę nurkować. Galapagos również jest na szczycie mojej listy od dłuższego czasu.

Trener biegania z Helsinek w Finlandii, Aki Nummela, nie jest obcy w przekształcaniu weekendowych wojowników w biegaczy wyczynowych. Jego firma, Runner's High , trenuje setki biegaczy poprzez kliniki i prywatne treningi każdego roku. „W bieganiu maratońskim nie ma szybkich zwycięstw” – mówi. „Wielu maratończyków skupia się tylko na kilometrach i faktycznie trenuje, aby być wolnym. I nie ma sensu tego robić. Nie da się przebiec maratonu poniżej 3 godzin, jeśli nie potrafisz utrzymać takiego tempa przez 10 kilometrów. Wszechstronność w treningu jest bardzo ważna dla biegaczy długodystansowych”. Przebiegnięcie maratonu w czasie krótszym niż trzy godziny to poważne wyzwanie: niektórzy utalentowani biegacze potrafią to zrobić przy bardzo niewielkim treningu. Dla wielu jest to po prostu niemożliwe. Baza danych treningowych Suunto ujawnia, że ​​10% 30–40-letnich mężczyzn biegnie maraton w 3 godziny, a najlepsze 10% kobiet osiąga czas o około 15 minut wolniej. Dla porównania, spójrzmy, co mówią nam nasze liczby. Najlepsze 10% mężczyzn w wieku 30–34 lata biegnie maraton w 3.00.08, a najlepsze 10% mężczyzn w wieku 35–39 lat biegnie w 3.00.31. Najlepsze 10% kobiet w wieku 30–34 lata biegnie maraton w 3.16.34, a najlepsze 10% kobiet w wieku 35–39 lat biegnie w 3.13.59. Czasy są oparte na ponad 25 000 maratonów. „Maraton poniżej 3 godzin to poważny cel” – kontynuuje Nummela. „Większość osób, które go osiągają, to już doświadczeni biegacze, którzy znają swój poziom i mają doświadczenie w bieganiu maratonów. Przypadkowe cele po prostu nie działają. Musisz zacząć od swojej obecnej formy i robić postępy krok po kroku w ramach swoich możliwości. Nie ma skrótów”. WIEDZ GDZIE JESTEŚ Osiągnięcie celu zależy również w dużej mierze od przeszłości. Jeśli już dobrze trenowałeś, postęp będzie wolniejszy niż u kogoś, kto jeszcze nie włożył zbyt wiele wysiłku w ustrukturyzowany trening. „Gdy baza jest silna, nie ma potrzeby pokonywania maksymalnej liczby mil. Próba dodania większej liczby mil do naszego zabieganego życia może nas po prostu wyczerpać przed kluczowymi treningami tygodnia” – mówi Nummela. „Dla niektórych moich sportowców zaskoczeniem było to, że w ich planie może być mniej godzin tygodniowego treningu niż wcześniej. Ale skrócenie dystansu o połowę nie powoduje automatycznie spadku wydajności”. SPRAWDŹ SWOJĄ PRĘDKOŚĆ „Wielu maratończyków boi się biegać szybko” – mówi Nummela. „Ale trzeba zacząć szybko, żeby mieć szybki czas. Zwiększenie tempa w trakcie biegu jest bardzo trudne”. Maraton poniżej 3 godzin to tempo 4 min 17 sek. na kilometr, „ale nie utkwij w biegu z tempem 4'20 na treningu”, przypomina Nummela. „Musisz wypracować sobie zdolność szybkościową, a gdy już ją osiągniesz, możesz dodać do swojego planu więcej treningów przeznaczonych specjalnie na maraton”. Nummela mówi, że przyjrzenie się czasom, w których maratończycy biegali 3 godziny na krótszych dystansach, da ci dobry pogląd na to, gdzie jesteś. „Jeśli potrafisz przebiec 10 kilometrów w 37 minut, tempo potrzebne do przebiegnięcia maratonu w czasie poniżej trzech godzin będzie wydawać się łatwe”. Odkryj swój najlepszy trening Klasycznym treningiem przed maratonem jest bieg o progresywnym tempie na dystansie 30–35 km. „Ten trening należy zakończyć w tempie maratonu” — mówi Nummela. „Ale pamiętaj, że jest to trudny trening, jak wyścig, i potrzebny jest odpowiedni czas na regenerację”. Sugeruje również bieganie półmaratonów. To nie tylko świetne treningi – nauczą Cię też jednej lub dwóch rzeczy o wyścigach. Oprócz długich biegów Nummela zawsze każe swoim sportowcom biegać także krótsze interwały. Coś takiego jak 6 razy po 1000 metrów (w tempie wyścigu 5000–10000 m) i 4 razy po 2–3 kilometry (w tempie półmaratonu 10000 m) to świetne ćwiczenia do szybkiego, wydajnego biegu maratońskiego. Na koniec zawsze podkreśla, że ​​trzeba to zmieniać: „Kluczem jest wszechstronność. Po długim i ciężkim biegu proponuję bieganie czegoś innego, jak wspomniane wcześniej 6x1 km, aby bodziec był za każdym razem inny. W przeciwnym razie postępy będą wolniejsze”. UFAJ SWOIM INSTYNKTOM Trener Nummela uważa, że ​​zarówno tempo, jak i tętno są cennymi informacjami dla biegaczy. W treningu HR zapobiegnie zbyt intensywnemu bieganiu. „Ale uczucie jest również bardzo ważne. Nie należy też zbyt wiele patrzeć na dane na zegarku sportowym. Będziesz musiał nauczyć się słuchać swojego ciała i jego sygnałów. DOSTOSUJ NA BIEŻĄCO Cele są ważne – jednak powinieneś być przygotowany na ich zmianę, jeśli zajdzie taka potrzeba. „Przebiegnięcie maratonu poniżej 3 godzin zależy również w dużej mierze od formy i warunków danego dnia. Jeśli na przykład dzień wyścigu jest wyjątkowo gorący, rozsądnie jest trochę zwolnić. Może być mądrzej przebiec maraton w 3:10, niż skończyć na kroplówce. Bądź zwinny w biegu i myśleniu, a ostatecznie osiągniesz swój cel”. „A gdy już trenujesz właściwie i jesteś w świetnej formie, wszystko co musisz zrobić to wyjść i to zrobić. Wtedy osiągnięcie celu jest łatwe.”