Suunto Blog

Wskakuj do akcji powoli, ale pewnie po dłuższej przerwie między nurkowaniami. Zdjęcie: Alex Kydd . Choć jestem stronniczy w stosunku do pasztecików, chipsów, groszku i tylu jaskrawych, tłustych sosów, ile tylko mogę wcisnąć, nadchodzi czas, gdy pianka tak bardzo uciska narządy wewnętrzne, że konieczne jest radykalne działanie. Ponieważ nowy sezon nurkowy jest już prawie tuż-tuż, to dobry moment, aby przejrzeć najlepsze sposoby na wyszczuplenie i rozluźnienie zardzewiałych mięśni nurkowych. Przywróć do działania te zardzewiałe mięśnie do nurkowania. Zdjęcie: Alex Kydd. Popraw kondycję Wprowadź się w formę wykonując ćwiczenia kardio, np. bieganie, pływanie lub jazdę na rowerze (to nie tylko pobudzi twój organizm, ale też pomoże rozwinąć elastyczność, napięcie i siłę mięśni centralnych pleców, brzucha i nóg). Dbaj o nawodnienie organizmu Utrzymuj te płyny, szczególnie jeśli piłeś alkohol w ciągu 24 godzin przed nurkowaniem. Potrzeba kilku dni, aby naprawdę się nawodnić, więc pilnuj swojego spożycia wody. Łatwy start Krótkie, płytkie i spokojne warunki to jedyny sposób, aby wrócić do wody po przerwie. Nurkowanie jest przyjemniejsze, gdy jest bezpieczniejsze, a staranne przygotowanie, wizualizacje i rozgrzewkowe nurkowania to dobra praktyka. Rzuć palenie Żadne inne działanie nie będzie miało tak pozytywnego wpływu na Twoje zużycie gazu, czas spędzony na dnie i ogólny stan zdrowia. Schudnąć Lżejsza, bardziej hydrodynamiczna sylwetka przyniesie Ci korzyści przed, w trakcie i po nurkowaniu. Zestaw serwisowy Regulatory i zawory na żądanie w szczególności. Upewnij się, że Twój BCD/suchy skafander działa prawidłowo, Twój komputer ma wystarczającą moc baterii, a reszta Twojego wyposażenia jest w dobrym stanie – najlepiej przed dotarciem na miejsce nurkowania! Nurkowania testowe Wypróbuj nowy sprzęt w basenie/osłoniętym miejscu, aby się do niego przyzwyczaić. Dotyczy to również niedawno serwisowanego sprzętu, wykonaj kilka nurkowań i upewnij się, że jesteś gotowy do nurkowania. |ważny O2 Upewnij się, że masz dostęp do tlenu w nagłych wypadkach i upewnij się, że masz go wystarczająco dużo, aby wystarczył. Każdy powinien wiedzieć, gdzie jest przechowywany tlen podczas nurkowania, jeśli nie jesteś pewien, to niech to będzie Twój obowiązek. Liczyć się Miej pod ręką dane najbliższej izby/telefonu zaufania i w razie wątpliwości zadzwoń tam wcześniej, a nie później, Zdjęcie autorstwa Alexa Kydda. Pamiętaj o kilku podstawowych, ale często pomijanych sposobach na zminimalizowanie obciążenia gazem obojętnym i stresu dekompresyjnego: Zaplanuj nurkowanie, zaplanuj nurkowanie Trzymaj się zaplanowanych parametrów nurkowania – Twój komputer ma algorytm, ale nie ma pojęcia, jak bardzo jesteś zmęczony/niesprawny/kacowany, więc nie przekraczaj jego granic Powoli to robi Kontroluj prędkość wynurzania – zwracaj uwagę na swoją pływalność, szczególnie w płytkiej części wody. Chłód bezpieczeństwa Włączaj przystanki bezpieczeństwa i wypełniaj je, jeśli masz zapas gazu, zwłaszcza gdy nurkowałeś głęboko, intensywnie lub w zimnej wodzie. Wyobraź sobie wszystkie wspaniałe spotkania, których możesz doświadczyć, jeśli zostaniesz pod wodą trochę dłużej. Wyluzuj po nurkowaniu Unikaj wykonywania jakichkolwiek intensywnych ćwiczeń przez kilka godzin po nurkowaniu (dotyczy to również wnoszenia całego sprzętu pod górę) – pęcherzyki powietrza uwalniają się z tkanek odgazowujących jeszcze przez jakiś czas po wynurzeniu, więc im mniej będą pobudzane, tym lepiej. Wielodniowy relaks Jeśli nurkujesz wielokrotnie w ciągu kilku kolejnych dni, postaraj się wprowadzić dzień bez nurkowania co 2–3 dni, aby umożliwić tkankom całkowite odwodnienie. Zostań na dole Nie wychodź na wysokość wcześniej, niż jest to zalecane – zazwyczaj 24 godziny po zakończeniu ostatniego nurkowania. Zdjęcie autorstwa Alexa Kydda. Warto podkreślić, że pomimo prawidłowego wykonania wszystkich czynności i stosowania się do wszystkich ustalonych strategii zapobiegawczych opisanych powyżej, nurkowie nadal cierpią na zgięcie bez wyraźnego powodu. Na tym świecie nie ma sprawiedliwości, a życie jest z natury niesprawiedliwe. Dlatego zadzwoń, poproś o radę, powiadom kogoś, nawet jeśli uważasz, że nie możesz mieć DCI — każdy objaw, który nie występował przed nurkowaniem, należy uznać za DCI, dopóki nie zostanie udowodnione inaczej. O doktorze Oli Dr Oli, Hyperdive.co.uk , podobnie jak powierzchnia naszej niebieskiej planety Ziemia, składa się w około 60-70% z wody. Ciągle stara się wykorzystać pozostałe 30-40% w dziedzinie medycyny nurkowej. Pełniąc funkcję Dyrektora Medycznego i Starszego Lekarza Hiperbarycznego w London Diving Chamber w Wielkiej Brytanii przez 13 lat, stanowisko to w jednej z najbardziej ruchliwych komór hiperbarycznych w Wielkiej Brytanii dało mu duże doświadczenie w ocenie i zarządzaniu wszystkimi rodzajami wypadków nurkowych i sytuacji awaryjnych. Ponadto zdobył dogłębną wiedzę na temat praktyki medycyny hiperbarycznej w warunkach niezwiązanych z nurkowaniem.

Z wielkim smutkiem informujemy, że odszedł nasz kochany dr Bruce Wienke, prawdziwy pionier w dziedzinie projektowania algorytmów specjalistycznych do nurkowania, pozostawiając po sobie wspaniały dorobek. Zapalony nurek i narciarz zjazdowy, zainteresowanie dr Wienke nurkowaniem znalazło odzwierciedlenie w jego osiągnięciach i wielkim sukcesie, jak widać w jego wyróżnieniach. Jego zdumiewające CV obejmowało Instructor Trainer i Technical Instructor w NAUI, Master Instructor w PADI, Institute Director YMCA oraz Instructor Trainer/Technical Instructor w SDI/TDI. „Większość nurkowań, które wykonywałem, zawsze była interesująca i ekscytująca. Dla moich australijskich przyjaciół nurkowanie na Wielkiej Rafie Koralowej było niesamowite. Innym ulubionym miejscem jest nurkowanie pod arktycznym lodem. To po prostu niesamowite; woda jest oczywiście zimna, ale po prostu niesamowita. Jest tak przejrzysta, a być może z powodu lodu nad głową i związanej z nim aktywności podwodnej jest to jak nurkowanie w trójwymiarowym surrealistycznym świecie. To fantastyczne i wbrew temu, co można by pomyśleć, jest tam wiele różnych form życia. Bardzo fajne”. Dr Bruce Wienke. Dr Wienke dołączył do Suunto pod koniec lat 90., gdzie od razu wziął się do pracy i nie przestawał. Współpraca nawiązała się po opublikowaniu w otwartej literaturze części jego prac nurkowych na temat modelowania ekranu rdzenia i została zauważona przez Ari Nikkolę, który w tym czasie przewodniczył wewnętrznemu rozwojowi algorytmów w Suunto. Wykorzystując swoje ogromne doświadczenie w dziedzinie algorytmów specjalistycznych dla nurkowania, dołączył do Ari Nikkola w opracowaniu rewolucyjnego modelu Reduced Gradient Bubble Model (RGBM). RGBM, nazwa po raz pierwszy wprowadzona przez dr Wienke, to dwufazowe podejście do planowania wynurzeń nurków w szerokim zakresie zastosowań nurkowych (wysokość, ciągłość, dekompresja, nurkowanie wielodniowe, powtarzalne, wielopoziomowe, nurkowanie z mieszaniną gazów i nurkowanie saturowane) oraz ogromny krok naprzód w stosunku do poprzednich zmodyfikowanych modeli dekompresji Haldane’a. Przed dołączeniem do rodziny Suunto, dr Wienke był kierownikiem programu w Nuclear Weapons Technology Simulation and Computing Office w Los Alamos National Laboratory (LANL), gdzie prowadził badania aż do swojej śmierci. Jako szef zespołu nurkowego LANL Nuclear Counter Measures Dive Team, obejmującego jednostki Special Warfare Units zarówno nad, jak i pod wodą, trenował razem z siłami specjalnymi aż do 70. roku życia. Jego zainteresowania obejmowały modele dekompresji obliczeniowej, transport gazu i mechanikę fazową. Był autorem pięciu monografii w swojej dziedzinie, a także ponad 200 artykułów w czasopismach technicznych i aktywnie uczestniczył w sympozjach podwodnych, publikacjach edukacyjnych, czasopismach technicznych i warsztatach dekompresyjnych. Oprócz sukcesów zawodowych aktywnie działał jako konsultant ds. algorytmów dekompresyjnych w branży nurkowej i współpracował z Divers Alert Network, DAN, przy opracowywaniu zastosowań wysokowydajnych komputerów i komunikacji w nurkowaniu. Pierwszymi komputerami nurkowymi Suunto wydanymi przez Wienkego były Vyper i Cobra w 1999 r., które nadal towarzyszą nurkom na całym świecie w ich podwodnych przygodach, a wkrótce potem kultowy, najlepiej sprzedający się komputer nurkowy Suunto Stinger. Dzięki jego ciągłemu wsparciu, Suunto wspólnie z dr Wienke, wykorzystując jego własny kod źródłowy, stworzyło Technical RGBM. Teraz, włączając gaz helowy i o mocy znamionowej 120 m, Suunto HelO2 i D9tx otworzyły drzwi do rynku nurkowania technicznego. Ważną nowością wydaną w 2012 r. przez dr Wienke był Suunto Fused RGBM, który łączył Full RGBM i model Technical. Algorytm, który w dużym stopniu przyniósł korzyści zarówno nurkom rekreacyjnym, jak i technicznym, obsługiwał teraz rebreathery, a nowe głębokości zostały osiągnięte dzięki mocy znamionowej 150 m. Suunto Fused™ RGBM 2 można znaleźć w najnowszych wersjach, Suunto Eon Series i D5. Algorytm zarządza rozpuszczonym gazem i wolnym gazem zarówno w tkankach, jak i we krwi nurka, co czyni go znacznie inteligentniejszym od wszystkich poprzednich modeli. Dr Wienke opisał ten algorytm jako supermodel. Dr Bruce Wienke był powszechnie szanowaną i cenioną postacią w branży nurkowej i będzie go brakować całej rodzinie Suunto. Zmarł w sobotę 15 lutego 2020 r. Pozostawił żonę Annie.

© Philipp Reiter Dla nas, zwykłych śmiertelników, pokonanie trasy narciarskiej Hoch Tirol w austriackich Alpach wymaga zazwyczaj sześciu dni wyczerpującego wysiłku i wykorzystania całej naszej wytrzymałości. Niemiecki skialpinista i biegacz terenowy Philipp Reiter oraz jego kolega biegacz i skialpinista Francuz Francois D'haene zamierzają pokonać 100 km i 10 000 m przewyższenia w ciągu 24 godzin, zaczynając od najbliższego poniedziałku. Obaj panowie lubią wyzwania. „Jest takie powiedzenie, że powszechnie wiadomo, że coś jest niemożliwe, a potem pojawia się ktoś i po prostu to robi” — mówi Philipp. „Ustanawiasz nowy limit i pokazujesz, że coś, co kiedyś uważano za niemożliwe, jest możliwe”. Philipp, o to właśnie chodzi w Suunto World Vertical Week ; o podejmowanie osobistych wyzwań. „Jeśli chodzi o mnie, kiedy przezwyciężam takie wyzwanie i mam inne wyzwania niezwiązane ze sportem, rozumiem, że jeśli będę po prostu podążał w kierunku celu, to go w końcu osiągnę”. Możecie śledzić ich przygody na żywo i zachwycić się pięknem austriackich Alp. Philipp i Francois będą na bieżąco publikować zdjęcia ze swojej przygody na naszym profilu na Instagramie . Kliknij, aby dowiedzieć się więcej o konkursie fotograficznym Suunto World Vertical Week 2020! © Philipp Reiter Kiedy Philipp nie trenuje w górach, pracuje jako fotograf dla Salomon, uwieczniając akcję podczas dużych wyścigów w Europie. Przez ostatnie kilka lat Francois zauważył, że wygrywał wszystkie wyścigi, gdy Philipp był na nich w pracy. „W końcu postanowiliśmy zrobić coś razem, co jest całkiem miłe” — mówi Philipp. Uważana za królową wszystkich tras narciarskich, trasa Hoch Tirol zaczyna się w Kasern w Południowym Tyrolu, przechodzi przez czwartą co do wysokości górę Austrii, Großvenediger (3657 m), i kończy się na szczycie najwyższej góry kraju, Großglockner (3798 m). Philipp i Francois rozpoczną podróż około 9 rano 24 lutego, mocno się starając, aby pokonać jak najwięcej kilometrów, zanim zapadnie noc i zrobi się trudniej. „Drugi etap będzie najtrudniejszy” — mówi Philipp. „Nawigacja będzie wyzwaniem. Będzie zimno i będziemy zmęczeni”. Śledź przygody Philippa i Francois na żywo tutaj. Główne obrazy: © Philipp Reiter Przeczytaj więcej artykułów To wyzwanie wyniesie Cię wyżej! Obowiązkowe trasy na całym świecie! Który naród biega najszybciej? 10 ciekawostek z 2019 r.

© Phillipp Reiter Wierzyć czy nie, gdzieś jest wzgórze lub góra, która patrzy na ciebie z góry i się śmieje. Uważa, że ​​jesteś słabeuszem. Czy masz to, co potrzeba, żeby ją uciszyć? O to właśnie chodzi w corocznym World Vertical Week firmy Suunto dla tysięcy fanów, którzy biorą w nim udział każdego roku. Znajdują pobliski pasmo górskie, wzgórze lub górę, która patrzy na nich bez szacunku i pokazują tej wielkiej masie skał i ziemi, kto tu rządzi. Jak słynnie zasugerował Sir Edmund Hillary, jest coś satysfakcjonującego w strąceniu drania. Ale poważnie, World Vertical Week to radość wyzwania, pocenia się jak bestia i pokonywania oporu przed walką z grawitacją, aby dotrzeć na szczyt. To niewytłumaczalna ludzka potrzeba. Wiemy tylko, że czujemy się niesamowicie po tym. Aby było jeszcze ciekawiej, poniżej przedstawiamy trzy zachęty do wzięcia udziału! Aby wziąć udział w Suunto World Vertical Week 2020, otwórz aplikację Suunto i kliknij link Vertical Week w swojej skrzynce odbiorczej (symbol dzwonka u góry ekranu przeniesie Cię do skrzynki odbiorczej). © Phillipp Reiter Nowa dekada, nowe wyzwanie Rozpoczynając w niedzielę 23 lutego i kończąc w niedzielę 1 marca, piąta edycja Suunto World Vertical Week oznacza również pierwszą z nowej dekady. Dlatego chcemy, aby była najlepsza w historii. Z tego powodu wysyłamy dwa specjalne, opcjonalne wyzwania: pokonaj 1000 m w pionie w ciągu jednego dnia w tygodniu. Albo, jeśli to niemożliwe, pokonaj 1000 m w ciągu całego tygodnia. To tylko marne 150 m dziennie! Wyobraź sobie, jak aroganckie wzgórze chichocze, gdy ci się nie uda! Weź udział w konkursie i wygraj zegarek Suunto Aby dać Ci dodatkową zachętę, przez cały tydzień będziemy organizować konkurs fotograficzny na Instagramie. Za trzy najbardziej inspirujące zdjęcia, które nadejdą, nagrodzimy smartwatcha Suunto 7 lub Suunto 9. Wystarczy udostępnić obraz z nakładką danych aplikacji Suunto i oznaczyć tagiem #verticalweek. Zwycięzców wyłonimy pod koniec tygodnia! Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się, jak udostępniać swoje aktywności za pomocą aplikacji Suunto. (Obowiązują warunki i postanowienia. Sprawdź je tutaj.) Reprezentuj swój kraj i sport Możesz dołączyć do wyzwania w aplikacji Suunto, rejestrować wszystkie swoje wysiłki, a także rywalizować w swoim kraju i rodzaju aktywności. W zeszłym roku Włochy były najlepsze pod względem średnich wejść w ciągu tygodnia. Hiszpania również kopała tyłki; zajęła pierwsze miejsce w trzech dywizjach i była również w pierwszej piątce w czterech różnych aktywnościach. Czy nadal będą dominować? Aby obudzić w sobie ducha rywalizacji, kliknij tutaj i zapoznaj się z wynikami ubiegłorocznego Suunto World Vertical Week! Główne obrazy: © Phillipp Reiter Przeczytaj więcej artykułów! Podnoszenie stawek w ramach Suunto World Vertical Week 7 wskazówek jak zaplanować trasę w górach Który naród biega najszybciej? 10 ciekawostek z 2019 roku 10 sposobów, aby Twoje przygody były bardziej zrównoważone Jak odnaleźć drogę w górach.

Samotna odkrywczyni w zamarzniętym krajobrazie włamuje się do lodu i schodzi do rozległego, obcego podwodnego świata bez światła poza tym, które niesie. Niepokojąca atmosfera, nieznane za zasłoną ciemności, obecność innej osoby – wszystko to tworzy napięcie w tym filmie, chwalonym jako arcydzieło kinematografii. Dive Odyssey, film fińskiego reżysera Janne Kasperi Suhonena , pierwotnie wydany w 2018 roku, opowiada historię odkrywcy i akwanauty spotykających się w mistycznym podwodnym labiryncie, ukrytym przed światem przez głęboki śnieg i zamarzniętą ziemię. „Często porównuję nurkowanie techniczne z przestrzenią kosmiczną ” – mówi podwodny odkrywca Andy Torbet, który w filmie gra zagadkowego akwanautę. „Zimno, ciemność, psychologia i całkowite uzależnienie od sprzętu, aby przetrwać. Ale przede wszystkim wkraczasz w najbardziej obce, nieziemskie miejsce na naszej planecie. A jeśli potrzebowałeś przekonania, że ​​świat wodny to cud obcych, ten film właśnie to robi”. Zdjęcie autorstwa Dive Odyssey. Film został nakręcony w starej i dawno opuszczonej kopalni wapienia Ojamo w pobliżu miasta Lohja, 60 km od Helsinek. Obecnie jest to współczesny raj dla nurków z wieloma kilometrami tuneli do eksploracji, wszystkie zaczynające się na głębokości 28 m i schodzące do 250 m. Główną bohaterkę filmu, tajemniczą odzianą na pomarańczowo odkrywczynię, gra Gemma Smith, nurkująca w jaskiniach i technikach. Nakręcenie filmu nie było efektownym hollywoodzkim aktorskim zajęciem. „Jak wszyscy wiemy, róże wyrastają z ziemi, a w tym przypadku ziemia była najtrudniejszym nurkowaniem, jakie kiedykolwiek wykonałam” – mówi. „Jestem tak dumna z tego projektu, że gdy będę miała 90 lat, nadal będę wspominać te nurkowania i będę pod wrażeniem”. Zdjęcie autorstwa Dive Odyssey. Wytrzymanie czterech do pięciu godzin nurkowania w wodzie o temperaturze 2°C było wyzwaniem dla zespołu nurkowego. Dodajmy do tego potrzebę dużej ilości sprzętu, samodzielnie wykopane otwory wejściowe w lodzie i konieczność filmowania w nocy, aby upewnić się, że popularne miejsce do nurkowania jest puste. „Wyobraźcie sobie: rebreathery, skutery, środowiska nad głową, duże zobowiązania dekompresyjne z odwróconą termokliną na powierzchni, gdy uderzamy w jezioro, aby się zdekompresować po wyjściu z kopalni – i to wszystko w nocy” – mówi Gemma. Po pierwszym nurkowaniu zespołu nurkowego w Ojamo, krótkim dwugodzinnym wypadzie, wrócili na powierzchnię tylko po to, by odkryć, że otwór wyjściowy zamarzł. Zespół powierzchniowy szybko rozbił lód, aby uwolnić nurków. Następnie przestrzegano ścisłych protokołów powierzchniowych, aby stale rozbijać lód i zapobiegać ponownemu zamarzaniu wyjścia. „Przy temperaturze wody spadającej do 0° C warunki do nurkowania były trudne” – mówi Andy. „Dodaj do tego nurkowania na głębokość prawie 100 m i kilometry podziemnej jazdy skuterem z latarkami i kamerami, a zaczniesz zdawać sobie sprawę, że to był wysiłek zespołowy, w którym każdy jest najlepszy w swojej klasie. To środowisko, w którym większość ludzi nigdy by się nie wybrała, a co dopiero nakręciła film. Ale ludzie to umożliwili”. Aby zanurkować w kopalniach Ojamo lub w dowolnym środowisku nurkowania nad głową, wymagane jest specjalne przeszkolenie i sprzęt. Tunele są idealne do eksploracji przez nurków jaskiniowych i kopalnianych. Są poziome i warstwowe o stałej głębokości. Najdłuższy prosty odcinek ma 1,7 km. Ojamo stało się jednym z najpopularniejszych miejsc nurkowych nie tylko w Finlandii, ale i w całej Skandynawii. Inżynierowie nurkowi Suunto regularnie nurkują w kopalni. Zespół oddanych nurków zgromadził tysiące godzin w tunelach, testując technologię Suunto. Jest to ważna część procesu rozwoju i ciągłego doskonalenia, aby zapewnić, że wszystkie urządzenia Suunto spełniają surowe cele wydajnościowe. Nie zawsze był to raj dla nurków w labiryncie. W XVIII wieku była to kopalnia wapienia, a następnie została przekształcona w obóz jeniecki podczas II wojny światowej, gdy Finlandia walczyła ze Związkiem Radzieckim. Więźniowie pracowali całą dobę w piekielnych warunkach aż do końca wojny. Po zakończeniu działań wojennych wznowiono działalność górniczą, jednak nie na długo. Wartość wapienia gwałtownie spadła w latach 60.; kopalnia została opuszczona, pozostawiając ją powoli wypełniającą się wodą, co ostatecznie pozwoliło zachować jej magię i historię. Nurkując w przerażających tunelach wydrążonych w krystalicznie czystej wodzie, można zobaczyć, co pozostało, w tym rozległe systemy tuneli, narzędzia górnicze porozrzucane na dnie, żarówki, które wyglądają, jakby miały zaraz zostać włączone, a nawet pudełka dynamitu zamrożone w czasie w zimnej wodzie. Nurkowie spędzili wiele lat na eksploracji i mapowaniu systemu, chcąc odkryć niezbadane trasy. Dlaczego nie zwiedzić tego podwodnego parku przygód samemu? Więcej o filmie dowiesz się tutaj: https://diversofthedark.com/ https://www.diveodyssey.net/ Zdjęcie główne: Zdjęcie autorstwa Divers of the Dark

Im lepiej się przygotujesz, tym większa szansa, że ​​podróż będzie udana. © Arc'teryx / Piotr Drozdz Będąc głęboko w górach, jesteś zdany na siebie. Skręć w złą stronę i możesz trochę poczekać na przybycie kawalerii. Dlatego tak ważny jest szacunek, a szacunek dla górskiego terenu okazuje się poprzez dobre przygotowanie. W pierwszym artykule z tej serii o tym, jak nawigować w górach, przyjrzeliśmy się czytaniu map i świadomości lokalizacji. W tym drugim poście nasz główny nawigator Terho Lahtinen przeprowadza nas przez etapy planowania trasy. Zacznij od czegoś znajomego W celach praktycznych rozważ rozpoczęcie od miejsca, które jest ci znane. W ten sposób nie będziesz się bał zgubić i będziesz miał większą pewność, że będziesz nawigować za pomocą mapy i kompasu. „Inną cechą dobrego terenu treningowego jest to, że oferuje on wystarczająco dużo cech do studiowania na mapie i w terenie” — mówi Terho. Wybierz miejsce docelowe Wydaje się to oczywiste, prawda? Ale ważne jest, aby mieć jasność co do tego i nie mieć mglistego pojęcia. „Wybierz obszar, konkretny cel, jakiś inny cel do odwiedzenia” — mówi Terho. „Następnie zastanów się, ile masz czasu i jaki dystans możesz pokonać w tym czasie”. Bądź realistą Nie bierz na siebie więcej, niż możesz przeżuć. Weź pod uwagę kondycję i poziom umiejętności swojej grupy i upewnij się, że bierzesz to pod uwagę w swoim planowaniu. Zawsze dobrze jest być trochę ostrożnym. Wyjaśnij grupie swoje plany podróży, abyście wszyscy byli na tej samej stronie. © Dean Leslie / Red Bull Content Pool Zbadaj mapę Ok, wybrałeś miejsce docelowe i rozważyłeś swoją grupę, teraz czas, aby wcielić się w swojego wewnętrznego nerda, studiując mapę topograficzną miejsca, do którego zamierzasz się udać. Zauważ, że powiedzieliśmy „mapa topograficzna”; mapy turystyczne są niedozwolone – nie oferują wystarczającej ilości szczegółów. Oto, na co należy zwrócić uwagę na swojej zaufanej mapie topograficznej: Cechy terenu: Najpierw zapoznaj się z ogólnym zarysem. W obszarach górskich ważne jest rozpoznanie grzbietów, dolin, przełęczy, rzek i innych dużych formacji. Trudność szlaku: Jeśli zamierzasz podążać szlakami, dowiedz się, jaki jest ich poziom trudności. Szlaki są często oceniane jako łatwe, średnie i trudne, a w zależności od oceny są oznaczone różnymi kreskami na mapie. Opcje wycieczki: Jakie są opcje na mapie? Na przykład, czy istnieje łatwiejsza lub trudniejsza trasa? Czy jest więcej niż jedno wejście i wyjście? Czy jest trasa, która oferuje więcej schronienia? Czy istnieje łatwiejszy plan B, jeśli plan A okaże się zbyt wymagający dla grupy? Odległość: Zmierz odległości między punktami. Możesz to zrobić, znając skalę swojej mapy. Każdy 1 cm na mapie w skali 1:25 000 reprezentuje 250 m terenu. Każdy 1 cm na mapie w skali 1:50 000 reprezentuje 500 m terenu. Średnie tempo marszu na płaskim terenie wynosi 4 km/h i może się zmniejszyć o połowę w trudnym lub stromym terenie. Jaki dystans jest możliwy do pokonania dla Twojej grupy? Pamiętaj, najwolniejszy w grupie wyznacza tempo! Podejście/spadek: Jak wspomnieliśmy w poprzednim artykule, spójrz na linie konturowe na mapie. Gdzie się układają, wskazując na stromość, a gdzie są bardziej oddalone od siebie, wskazując na bardziej płaski teren? Oblicz sumę całkowitego podejścia i zejścia, aby oszacować, jak trudne lub łatwe będą poszczególne trasy. Zaleca się obliczenie 300 m/h dla podejść i 500 m/h dla zejść. Weź pod uwagę dostępny czas i kondycję swojej grupy i wybierz trasę, która zapewni, że nie będziesz zmuszać ludzi do zbytniego wychodzenia poza ich strefę komfortu. Trudność techniczna: Poszukaj obszarów, które mogą okazać się trudne, takich jak odsłonięte szlaki powyżej granicy lasu, pokrywa śnieżna w zacienionych miejscach, podłoże pokryte skałami lub korzeniami drzew, strome podejścia lub zejścia, przeprawy przez rzekę, gęsty las lub wąski szlak. Aby zrozumieć, zbadaj obszar online. Spróbuj znaleźć relacje z podróży, które ludzie napisali o tym obszarze. Schronienie: W razie złej pogody, gdzie na trasie znajdziesz schronienie? Może to być schronienie naturalne lub sztuczne. Woda: W przypadku wycieczek z noclegiem lub kilkudniowych, poszukaj źródeł wody na mapie. Zakwaterowanie: Jeśli jest to jednodniowa lub kilkudniowa wycieczka, poszukaj miejsca, w którym będziesz spać. Jeśli biwakujesz, znajdź miejsce, w którym możesz rozbić namiot. Jeśli chcesz spać w górskiej chacie, upewnij się, że jest wystarczająco dużo łóżek i zarezerwuj je wcześniej. Bądź hojny w poświęcaniu czasu W przypadku dłuższych jednodniowych lub nocnych wycieczek pamiętaj o uwzględnieniu przerw w planowaniu. „Przerwy nie służą tylko do odpoczynku, ale także do cieszenia się naturą i obserwowania jej, do relaksu i zanurzenia się” — mówi Terho. „Są one istotną częścią doświadczenia”. Upewnij się więc, że jesteś hojny w przyznawaniu czasu na przerwę. Terho zaleca zaplanowanie pięcio- lub dziesięciominutowej przerwy co godzinę, czyli 10-20% czasu przeprowadzki. Zezwalaj na opóźnienia Weź pod uwagę potencjalne nieplanowane opóźnienia na trasie. Nagła burza z piorunami, ulewny deszcz, pokryty śniegiem szlak, niebezpiecznie wezbrana rzeka lub zalany szlak – jest wiele rzeczy, które mogą Cię spowolnić. „Im większa grupa, tym więcej opóźnień, ponieważ ludzie dopasowują swój sprzęt, zmieniają ubrania lub robią przerwy na siku” – mówi Terho. „Weź to pod uwagę”. Praktyka czyni mistrza Czas na pracę domową! Korzystając z lokalnej mapy topograficznej, zaplanuj trasę w domu, postępując zgodnie z powyższymi wskazówkami, a następnie wyjdź i przetestuj plan w terenie. Podczas planowania zwróć uwagę na szczegóły i cechy terenu na mapie, na które powinieneś zwrócić uwagę podczas podróży, aby mieć pewność, że trzymasz się właściwego kursu. Zrób grę polegającą na próbie zidentyfikowania jak największej liczby tych cech podczas podążania trasą. Śledź czas, stopień trudności, opóźnienia, na które natrafiłeś, a po powrocie do domu porównaj, jak przebiegała podróż w porównaniu z tym, jak ją sobie wyobrażałeś na podstawie swojego planowania. Co było inne? Co zajęło więcej czasu, niż się spodziewałeś? Co było łatwiejsze? Zapraszamy do lektury kolejnego artykułu z serii: Jak utrzymać kurs w górach! Główne obrazy: Zdjęcie autorstwa Toa Heftiba na Unsplash © Dean Leslie / Red Bull Content Pool Przeczytaj więcej artykułów: Jak odnaleźć drogę w górach 7 wskazówek, jak znaleźć bezpieczną ścieżkę w górach 8 kontroli bezpieczeństwa lawinowego, które należy wykonać przed sezonem narciarskim