Suunto Blog

Pewność w nawigacji z mapą w górach nie nabiera się z dnia na dzień. Nie można przeczytać książki i rozwinąć umiejętności. Potrzeba praktyki w terenie, w różnorodnym terenie i warunkach. Wtedy teoria staje się oparta na doświadczeniu. „Dobre umiejętności nawigacyjne są dużym wzmocnieniem pewności siebie” — mówi rezydent Suunto, Terho Lahtinen. „Kiedy wiesz, że znajdziesz drogę powrotną, daje ci to swobodę eksplorowania nowego otoczenia bez obawy o zgubienie się. To całkiem miłe, kiedy przyjeżdżasz w nowe miejsce”. Zdjęcie autorstwa Jan-Niclas Aberle na Unsplash Poszerz swoje horyzonty To piąty i ostatni artykuł z naszej serii o nawigacji górskiej. W tym artykule omawiamy poprzednie cztery artykuły, poruszamy najważniejsze wnioski z każdego z nich i łączymy je w jednym miejscu, aby były łatwe do przejrzenia. Warto przejrzeć każdy z nich kilka razy, aby wszystko dotarło do odbiorcy. „Znajomość drogi i czytanie mapy są absolutnie przydatne dla każdego, bez względu na wiek” — mówi Terho. „To świetny sposób na rozwijanie trójwymiarowego myślenia, pielęgnowanie ciekawości i zachęcanie do eksploracji!” Poznaj podstawy W pierwszym artykule Terho wyjaśnia, jak zacząć. Rozwijanie dobrej świadomości lokalizacji i umiejętności czytania mapy topograficznej idą ręka w rękę. Jedno wspiera drugie. Naprawdę musisz utrwalić te umiejętności, zanim poprowadzisz wycieczki w duży, nieznany teren górski. Aby stać się pewnym siebie drogowskazem, musisz zakochać się w mapach topograficznych. Kup mapy, które ilustrują znane ci tereny rekreacyjne na świeżym powietrzu i dokładnie je przestudiuj. Zbadaj, w jaki sposób przedstawiane są formacje terenu. Zdobądź wyczucie linii poziomicowych i tego, jak komunikują nachylenie. Zabierz swoją mapę na zewnątrz i porównaj to, co ona ci mówi, z krajobrazem, który widzisz wokół siebie. Robienie tego z czasem pomaga rozwinąć świadomość lokalizacji. „Umiejętności czytania map są najważniejszą rzeczą, której należy się nauczyć” – mówi Terho. „Mapy mówią nam, jak wygląda świat wokół nas. Jeśli wiesz, jak czytać mapy i łączyć informacje z terenem, możesz dotrzeć, gdziekolwiek chcesz”. Przeczytaj, jak odnaleźć drogę w górach. Zdjęcie autorstwa Fabrizio Conti na Unsplash Planowanie podróży Aby zaplanować bezpieczną i wymagającą podróż w głąb kraju, musisz rozwinąć umiejętność czytania mapy, świadomość lokalizacji i ogólne doświadczenie na świeżym powietrzu. W przeciwnym razie Twoje planowanie nie będzie oparte na niczym solidnym. Dobre planowanie jest ważne, aby zapewnić sukces Twojej podróży. Dlatego w drugim artykule Terho zaleca osobom, które dopiero zaczynają czytać mapy, aby najpierw zaplanowały podróż w znane miejsce. Pozwoli ci to się zrelaksować i porównać to, co widziałeś wcześniej, z tym, co widzisz na mapie. Ułatwi to rozpoznanie. Po wybraniu celu podróży przeanalizuj ukształtowanie terenu na mapie. Spójrz na potencjalne punkty początkowe i końcowe, możliwe punkty zainteresowania, poręcze, linie konturowe i zastanów się, co jest realistyczne dla Twojej grupy. Zapoznaj się z drugim artykułem powyżej, aby uzyskać informacje o tempie i uwzględnić przerwy. Przeczytaj 7 wskazówek, jak zaplanować trasę w górach. Utrzymanie się na właściwej drodze Planowanie jest gotowe, a teraz zaparkowałeś samochód na końcu drogi i wyruszasz w góry. Ten trzeci artykuł dotyczy tego, jak utrzymać się na właściwej drodze, gdy już tam jesteś. Dwie rzeczy są teraz szczególnie ważne. Po pierwsze, prowadź harmonogram określający, do którego punktu orientacyjnego lub elementu terenu dotrzesz i kiedy, i monitoruj czas podróży. Po drugie, korzystaj z poręczy i punktów orientacyjnych, aby się prowadzić. Przed rozpoczęciem każdego etapu podróży spójrz na mapę i postaraj się zapamiętać zbliżające się elementy ukształtowania terenu. Przeczytaj naszych 9 wskazówek, jak pozostać na dobrej drodze w górach. Trudne warunki Najlepiej ułożone plany mogą pójść na marne. I to jest częściowo powód, dla którego kochamy przygody, prawda? Gdyby zawsze było łatwo i prosto, byłoby też nudno. Przeciwności pomagają nam znaleźć wewnętrzną siłę. Dlatego zawsze pociągały nas przygody. W tym czwartym artykule przyjrzymy się, jak radzić sobie z trudnymi warunkami, zwłaszcza ze słabą widocznością. To wtedy trzymanie się poręczy, elastyczność w planowaniu i posiadanie dodatkowej technologii, takiej jak urządzenie GPS, robi całą różnicę. Przeczytaj 9 zasad, których należy przestrzegać, gdy Twoja wyprawa w góry nie idzie zgodnie z planem. Praktyka czyni mistrza Jak w przypadku każdej umiejętności, praktyka czyni mistrza. „Osiągnięcie poziomu mistrzowskiego często zajmuje lata”, mówi Terho. „Ale jeśli regularnie studiujesz mapy w domu i od czasu do czasu spędzasz kilka godzin na ćwiczeniach na świeżym powietrzu, zrobisz duże postępy w ciągu miesięcy. To coś, czego próbujesz raz w roku, za każdym razem zaczynasz od zera”. Główne obrazy: Zdjęcie autorstwa Tima Tiedemanna na Unsplash Zdjęcie: Toomas Tartes na Unsplash Przeczytaj więcej artykułów Jak odnaleźć drogę w górach 7 wskazówek jak zaplanować trasę w górach Dziewięć wskazówek doświadczonego nawigatora, jak utrzymać się na szlaku w górach 9 zasad, których należy przestrzegać, gdy Twoja wyprawa w góry nie idzie zgodnie z planem

Zrozumienie, w jaki sposób wytwarzana jest Twoja energia, może pomóc w treningu i poprawić jakość Twojego życia. Partner Suunto PerfectPace wyjaśnia Twoje główne źródła zasilania. Ciało ludzkie ma dwa główne systemy energetyczne, z których czerpie energię: system tlenowy i beztlenowy. Większość z nas słyszała te terminy, ale ilu z nas naprawdę rozumie, jak one działają? Wszystkie ludzkie komórki wykorzystują ATP do generowania energii. Adenozynotrifosforan (ATP) jest cząsteczką przenoszącą energię, występującą w komórkach wszystkich żywych istot. ATP przechwytuje energię chemiczną uzyskaną z rozpadu cząsteczek pożywienia i uwalnia ją, aby napędzać inne procesy komórkowe. Fosforany, węglowodany i tłuszcze przekształcają się w ATP, co odbywa się z różną prędkością. Zdjęcie autorstwa Jonathana Chnga na Unsplash Układ beztlenowy alaktyczny Brak tlenu i mleczanu. Brzmi to tak, jakby to źródło energii nie było zbyt zrównoważone? Zgadza się! Ciało ma rezerwy ATP na około 7 sekund. W tym krótkim czasie możliwe jest wykonywanie ćwiczeń z maksymalną mocą. Twoje ciało nie musi przekształcać węglowodanów ani tłuszczów w ATP, co zajmuje trochę czasu, ale może bezpośrednio uzyskać dostęp do magazynów ATP i fosforanów. Następnie moc wyjściowa znacznie spada. Przeznaczony do szybkich i mocnych ruchów, beztlenowy alaktyczny system energetyczny jest podstawowym źródłem energii dla sprinterów i ciężarowców. Zdjęcie: Victoire Joncheray na Unsplash Układ beztlenowy mlekowy Powyżej progu mleczanowego Brak tlenu, zamiast tego mleczan. Podczas ostatniego sprintu, gdy brakuje ci tchu, nogi palą cię i musisz dać z siebie wszystko, twoje ciało działa powyżej progu mleczanowego. Stworzony do intensywnej aktywności, źródłem energii tego układu – zwanego również beztlenowym układem glikolitycznym – jest glikogen i mleczan. Z powodu braku tlenu, metabolizowanie tłuszczu nie jest w zasadzie możliwe. Ale ciało spala węglowodany nawet bez tlenu. To powoduje duże ilości mleczanu, które uniemożliwiają wykonywanie ćwiczeń przez więcej niż jedną do dwóch minut na tym poziomie. Próg mleczanowy oznacza osiągnięcie poziomu intensywności, przy którym ciało zaczyna wytwarzać więcej mleczanu, niż jest w stanie zmetabolizować. Poniżej progu mleczanowego W tym przypadku w organizmie jest trochę tlenu, a mleczan może być rozkładany szybciej, niż jest wytwarzany. Typowym przykładem tego może być bieg na 10 km. Podczas tych 30 do 60 minut węglowodany są głównym źródłem energii. Sposób tworzenia ATP jest taki sam, jak powyżej progu mleczanowego. Różnica polega na tym, że mleczan jest produkowany w tempie, w którym nadal może być rozkładany. Zdjęcie autorstwa Jozsef Hocza na Unsplash System energetyczny tlenowy To główne źródło energii dla sportowców wytrzymałościowych. Dlaczego? System aerobowy wykorzystuje węglowodany, tłuszcze i czasami białka do generowania energii. Ćwiczenia aerobowe można wykonywać przez dłuższy czas. Na tym poziomie nasz zapas węglowodanów wystarcza na około 90 minut. Po tym czasie jedynym źródłem energii jest tłuszcz. Nawet najszczuplejszy sportowiec ma niemal nieograniczone zasoby tłuszczu, ale przekształcanie tłuszczu w ATP jest stosunkowo powolne. Dla sportowców wytrzymałościowych bardzo ważne jest zwiększenie wydajności w strefie aerobowej. Jeden system Chociaż możemy teoretycznie rozdzielić te trzy systemy, ważne jest, aby zrozumieć, że komórki naszego ciała wykorzystują wszystkie źródła energii przez cały czas. Zmienia się udział każdego źródła paliwa w całkowitej produkcji energii. Nawet w stanie spoczynku beztlenowy układ mlekowy, na przykład, pracuje na niskim poziomie. PerfectPace to platforma treningu wytrzymałościowego dla triathlonistów, która pozwoli Ci zrobić krok naprzód. Aby uzyskać stały wzrost wydajności, musisz dużo wiedzieć o metodologii treningu, aby zaplanować sesje treningowe. Zwłaszcza w sporcie takim jak triathlon, gdzie trzy sporty muszą być prawidłowo zaplanowane. Właśnie tutaj wkracza PerfectPace. Oferuje nie tylko unikalne statystyki, które do tej pory były dostępne tylko w drogich aplikacjach komputerowych, ale także pomaga stworzyć plan, który zwiększy Twoją wydajność dzięki pomocy sztucznej inteligencji, dużych zbiorów danych i najnowszych osiągnięć w nauce o treningu. PerfectPace bierze pod uwagę nie tylko Twoje aktywności treningowe, ale także dni odpoczynku, tapering, a nawet kontuzje oraz Twoje osobiste mocne i słabe strony. Obrazy wiodące: Zdjęcie: Markus Spiske na Unsplash Zdjęcie autorstwa Johna Camerona na Unsplash Przeczytaj więcej artykułów Nie daj się wciągnąć w czarną dziurę Poznaj swoje tętno spoczynkowe i maksymalne

Zrozumienie, w jaki sposób wytwarzana jest Twoja energia, może pomóc w treningu i poprawić jakość Twojego życia. Partner Suunto PerfectPace wyjaśnia Twoje główne źródła zasilania. Ciało ludzkie ma dwa główne systemy energetyczne, z których czerpie energię: system tlenowy i beztlenowy. Większość z nas słyszała te terminy, ale ilu z nas naprawdę rozumie, jak one działają? Wszystkie ludzkie komórki wykorzystują ATP do generowania energii. Adenozynotrifosforan (ATP) jest cząsteczką przenoszącą energię, występującą w komórkach wszystkich żywych istot. ATP przechwytuje energię chemiczną uzyskaną z rozpadu cząsteczek pożywienia i uwalnia ją, aby napędzać inne procesy komórkowe. Fosforany, węglowodany i tłuszcze przekształcają się w ATP, co odbywa się z różną prędkością. Zdjęcie autorstwa Jonathana Chnga na Unsplash Układ beztlenowy alaktyczny Brak tlenu i mleczanu. Brzmi to tak, jakby to źródło energii nie było zbyt zrównoważone? Zgadza się! Ciało ma rezerwy ATP na około 7 sekund. W tym krótkim czasie możliwe jest wykonywanie ćwiczeń z maksymalną mocą. Twoje ciało nie musi przekształcać węglowodanów ani tłuszczów w ATP, co zajmuje trochę czasu, ale może bezpośrednio uzyskać dostęp do magazynów ATP i fosforanów. Następnie moc wyjściowa znacznie spada. Przeznaczony do szybkich i mocnych ruchów, beztlenowy alaktyczny system energetyczny jest podstawowym źródłem energii dla sprinterów i ciężarowców. Zdjęcie: Victoire Joncheray na Unsplash Układ beztlenowy mlekowy Powyżej progu mleczanowego Brak tlenu, zamiast tego mleczan. Podczas ostatniego sprintu, gdy brakuje ci tchu, nogi palą cię i musisz dać z siebie wszystko, twoje ciało działa powyżej progu mleczanowego. Stworzony do intensywnej aktywności, źródłem energii tego układu – zwanego również beztlenowym układem glikolitycznym – jest glikogen i mleczan. Z powodu braku tlenu, metabolizowanie tłuszczu nie jest w zasadzie możliwe. Ale ciało spala węglowodany nawet bez tlenu. To powoduje duże ilości mleczanu, które uniemożliwiają wykonywanie ćwiczeń przez więcej niż jedną do dwóch minut na tym poziomie. Próg mleczanowy oznacza osiągnięcie poziomu intensywności, przy którym ciało zaczyna wytwarzać więcej mleczanu, niż jest w stanie zmetabolizować. Poniżej progu mleczanowego W tym przypadku w organizmie jest trochę tlenu, a mleczan może być rozkładany szybciej, niż jest wytwarzany. Typowym przykładem tego może być bieg na 10 km. Podczas tych 30 do 60 minut węglowodany są głównym źródłem energii. Sposób tworzenia ATP jest taki sam, jak powyżej progu mleczanowego. Różnica polega na tym, że mleczan jest produkowany w tempie, w którym nadal może być rozkładany. Zdjęcie autorstwa Jozsef Hocza na Unsplash System energetyczny tlenowy To główne źródło energii dla sportowców wytrzymałościowych. Dlaczego? System aerobowy wykorzystuje węglowodany, tłuszcze i czasami białka do generowania energii. Ćwiczenia aerobowe można wykonywać przez dłuższy czas. Na tym poziomie nasz zapas węglowodanów wystarcza na około 90 minut. Po tym czasie jedynym źródłem energii jest tłuszcz. Nawet najszczuplejszy sportowiec ma niemal nieograniczone zasoby tłuszczu, ale przekształcanie tłuszczu w ATP jest stosunkowo powolne. Dla sportowców wytrzymałościowych bardzo ważne jest zwiększenie wydajności w strefie aerobowej. Jeden system Chociaż możemy teoretycznie rozdzielić te trzy systemy, ważne jest, aby zrozumieć, że komórki naszego ciała wykorzystują wszystkie źródła energii przez cały czas. Zmienia się udział każdego źródła paliwa w całkowitej produkcji energii. Nawet w stanie spoczynku beztlenowy układ mlekowy, na przykład, pracuje na niskim poziomie. PerfectPace to platforma treningu wytrzymałościowego dla triathlonistów, która pozwoli Ci zrobić krok naprzód. Aby uzyskać stały wzrost wydajności, musisz dużo wiedzieć o metodologii treningu, aby zaplanować sesje treningowe. Zwłaszcza w sporcie takim jak triathlon, gdzie trzy sporty muszą być prawidłowo zaplanowane. Właśnie tutaj wkracza PerfectPace. Oferuje nie tylko unikalne statystyki, które do tej pory były dostępne tylko w drogich aplikacjach komputerowych, ale także pomaga stworzyć plan, który zwiększy Twoją wydajność dzięki pomocy sztucznej inteligencji, dużych zbiorów danych i najnowszych osiągnięć w nauce o treningu. PerfectPace bierze pod uwagę nie tylko Twoje aktywności treningowe, ale także dni odpoczynku, tapering, a nawet kontuzje oraz Twoje osobiste mocne i słabe strony. Główne obrazy: Zdjęcie: Markus Spiske na Unsplash Zdjęcie autorstwa Johna Camerona na Unsplash Przeczytaj więcej artykułów Nie daj się wciągnąć w czarną dziurę Poznaj swoje tętno spoczynkowe i maksymalne

Spędź wystarczająco dużo czasu w górach, a nauczysz się oczekiwać niespodziewanego. Możesz zacząć w cudownie ciepłej pogodzie, a potem, niespodzianka, nadejdzie burza i pokryje krajobraz śniegiem. Nie spodziewałem się tego! W drugim artykule z tej serii o orientacji w terenie omówiliśmy, jak zaplanować trasę w górach. W trzecim artykule wyjaśniliśmy, jak utrzymać się na właściwej drodze, gdy jesteś na wycieczce. W tym artykule przyjrzymy się, jak reagować, gdy warunki stają się trudne. Rzecz w tym, że nawet najlepiej ułożone plany mogą i prawdopodobnie pójdą na marne. Ważne jest, aby zrozumieć, że twój plan jest tylko planem. Świat wokół ciebie maszeruje w swoim własnym rytmie. Zdjęcie autorstwa Tima Tiedemanna na Unsplash 3 ogólne zasady Bądź responsywny Nasz główny nawigator Terho Lahtinen radzi, aby spodziewać się nieoczekiwanego. Nie chcesz jednak być zbyt czujny i spięty, ponieważ wtedy nic nie jest zbyt przyjemne. Po prostu miej z tyłu głowy, że rzeczy mogą się zmienić i bądź responsywny, gdy tak się stanie. Terho twierdzi, że aby rozwijać tę cechę, dobrze jest przed podróżą przeanalizować różne scenariusze i mieć plan na każdy z nich. „W górach zawsze powinieneś mieć plan B na wypadek niespodzianek: krótszą trasę, dodatkowe ubranie, apteczkę, zapasowe urządzenie nawigacyjne itd.”, mówi. „Posiadanie odpowiedniego sprzętu i umiejętności, aby prawidłowo go używać, to najlepsze przygotowanie.” Zachowaj spokój Nie trzeba dodawać, że gdy sprawy przybierają nieoczekiwany obrót, ważne jest, aby nie panikować. Panika osłabia naszą zdolność podejmowania decyzji, co może być dużym problemem w terenie. Zamiast tego zrób coś, co pomoże ci się zrelaksować. „Kiedy napotkasz niechcianą sytuację, zatrzymaj się, zjedz przekąskę, znajdź schronienie, jeśli to możliwe, i załóż dodatkową warstwę, aby się ogrzać” – mówi Terho. „Ważniejsze jest podjęcie właściwej decyzji niż podjęcie szybkiej, która okaże się błędna”. Rozważ wszystkie opcje Gdy już się uspokoisz, rozważ wszystkie opcje. Porozmawiaj ze swoją grupą i sprawdź, jak wszyscy się czują. Jakie opcje pasują do poziomu umiejętności i strefy komfortu Twojej grupy? „Czasami warunki po prostu nie są po twojej stronie i jedynym rozsądnym planem B jest przełożenie podróży” – mówi Terho. „Może to być bardzo trudna decyzja, jeśli jest to długo oczekiwana przygoda, ale lepiej dmuchać na zimne”. W takich sytuacjach przydaje się Suunto 9. Funkcja Find Back zegarka prowadzi bezpośrednio z powrotem do punktu początkowego za pomocą ścieżki nawigacyjnej na tarczy zegarka. Możesz również zapisywać punkty POI w podróży i nawigować do nich. Zdjęcie autorstwa asoggetti na Unsplash Szczegółowe zasady dotyczące ograniczonej widoczności Jedną z typowych rzeczy, która może zaskoczyć ludzi w górach, jest słaba widoczność, spowodowana mgłą, deszczem, śniegiem lub słabym oświetleniem. Musisz zachować szczególną ostrożność w każdych z tych warunków i naprawdę rozważyć, jakie opcje są najlepsze dla Ciebie i grupy. Spokojnie, czy to możliwe? Przy słabej widoczności zawsze wybieraj najłatwiejszą trasę do naśladowania. Trzymaj się wyznaczonego szlaku zamiast iść skrótem poza szlakiem. „Jeśli nie ma szlaków, wykorzystaj oczywiste cechy terenu jako punkty kontrolne, które na pewno rozpoznasz” – mówi Terho. Znajdź swoją lokalizację Jednym ze sposobów, w jaki ludzie wpadają w kłopoty w górach, jest pospieszne pchanie się bez pewności co do swojego położenia. Przy słabej widoczności poświęć czas na regularne sprawdzanie swojej mapy. „Jeśli zgubisz swoją lokalizację na mapie, znacznie trudniej będzie ją odnaleźć, jeśli nie będziesz widzieć otoczenia” – mówi Terho. „W praktyce będziesz musiał zwracać uwagę na wszystkie szczegóły terenu, które możesz zidentyfikować na mapie, a także pracować nad cechami terenu, które spodziewasz się zobaczyć, poruszając się dalej”. Śledź czas Monitorowanie czasu podróży jest niezbędne do oszacowania przebytej odległości. Jest to ważne, ponieważ przy słabej widoczności pomoże Ci oszacować, gdzie prawdopodobnie jesteś na mapie. „Warto zauważyć, że przy złej widoczności mamy tendencję do przeceniania przebytej odległości, a tempo często spada, gdy widoczność spada” — mówi Terho. „Kiedy próbujemy zlokalizować siebie na mapie, pamiętanie o tym ogranicza promień, w którym należy patrzeć na mapie”. Strumień może działać jak poręcz, która doprowadzi Cię do następnego elementu terenu. Zdjęcie autorstwa Hamed Alayoub na Unsplash Podążaj za poręczami W poprzednim artykule z tej serii mówiliśmy o używaniu poręczy jako pomocy nawigacyjnych. Mogą być szczególnie przydatne przy słabej widoczności, nawet jako zapewnienie bezpieczeństwa. „Dobra poręcz to wyraźny element terenu, który można łatwo śledzić, taki jak strumień, rzeka, zbocze wzgórza, ogrodzenie lub linia drzew” — wyjaśnia Terho. „Czasami można również wykorzystać wysokość poręczy jako dodatkową pomoc nawigacyjną”. Użyj wszystkich swoich narzędzi Kiedy jesteś daleko w głębi kraju, daleko od pomocy lub powyżej linii drzew i jesteś wystawiony na działanie żywiołów, czas jest najważniejszy. Zimno jest wrogiem. Użyj wszystkich swoich narzędzi, aby utrzymać się na właściwej drodze i zachować bezpieczeństwo. Twój kompas, zegarek, wysokościomierz, urządzenie GPS – każde z nich może ci pomóc. „Używaj kompasu, aby sprawdzić, czy szlak, którym podążasz, prowadzi we właściwym kierunku” — mówi Terho. „Sprawdzaj czas od czasu; znajomość średniego tempa i czasu w ostatniej znanej lokalizacji pomaga oszacować, jak daleko mogłeś się poruszać. Wysokościomierz jest również praktycznym narzędziem. Na przykład, ustalenie swojej lokalizacji na szlaku, który prowadzi w górę lub w dół zbocza, można wykonać za pomocą odczytu wysokości. Jako kopię zapasową, dobrze jest również mieć GPS, taki jak zegarek Suunto 9, z zapisanymi najważniejszymi punktami trasy i zaplanowaną trasą”. Poczekaj Czasami najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, jest jak najszybsze znalezienie schronienia. Szczególnie w zimnych warunkach priorytetem jest utrzymanie ciepła. Hipotermia, kiedy twoje ciało traci ciepło szybciej, niż jest w stanie je wytworzyć, może wystąpić w ciągu kilku minut do kilku godzin, w zależności od temperatury. „Czasami najlepszym rozwiązaniem jest rozbicie obozu, przenocowanie i ponowne rozważenie opcji następnego ranka” – mówi Terho. Zdjęcie główne: Zdjęcie autorstwa Philippa Reitera Przeczytaj więcej artykułów Jak odnaleźć drogę w górach 7 wskazówek jak zaplanować trasę w górach Dziewięć wskazówek doświadczonego nawigatora, jak utrzymać się na właściwej drodze w górach

Istnieje schemat treningowy, który zjada Twoje postępy. Partner Suunto PerfectPace wyjaśnia czarną dziurę i jak jej uniknąć. Wielu z nas zna ten scenariusz: Twój plan treningowy zakłada łatwy bieg regeneracyjny, który w tajemniczy sposób staje się coraz szybszy. Może dlatego, że jesteś zmotywowany i czujesz się dobrze, albo dlatego, że nie chcesz, aby wyprzedził Cię biegacz tuż za Tobą. Brzmi niewinnie, prawda? Rzecz w tym, że bieganie odrobinę szybciej niż powinieneś, może zniszczyć Twój program treningowy, a Ty lub Twój trener nawet nie zdacie sobie z tego sprawy. Zostałeś po prostu wciągnięty w czarną dziurę treningową. W przypadku poważnych blokad treningowych nie wpadnij w środek czarnej dziury. Czym jest czarna dziura? Stephen Seiler, amerykański naukowiec zajmujący się sportem na Uniwersytecie Adger w Kristianstad w Norwegii, zbadał to zjawisko w 2007 roku i nadał mu nazwę „trening w czarnej dziurze”. Czarna dziura składa się z kuszącej, satysfakcjonującej intensywności treningu i wciąga w nią Twój trening. Twoje łatwe biegi stają się nieco szybsze, a bolesne interwały o wysokiej intensywności stają się nieco mniej intensywne. Zamiast tego dryfujesz w dół środka, w ziejącą maczugę czarnej dziury. Nie trenujesz jednej lub drugiej intensywności, którą powinieneś. Trening w dni regeneracyjne staje się odrobinę zbyt intensywny, aby dać z siebie wszystko w dni treningów o wysokiej intensywności. Dla osób nieprofesjonalnych trening w czarnej dziurze może być w porządku. Biegniesz 30-60 minut i biegasz trochę szybciej niż powinieneś. Do następnego treningu mogą minąć dwa dni, co jest wystarczającym czasem na pełną regenerację. Intensywność będzie wystarczająco wysoka, aby umożliwić adaptację. Jednak w przypadku poważnego treningu istotne jest trenowanie w strefach niskiej i wysokiej intensywności, a nie w czarnej dziurze. Czarna dziura w sporcie elitarnym Powodem, dla którego Seiler badał zjawisko czarnej dziury, było doświadczenie z Olafem Tufte, elitarnym norweskim wioślarzem. Po zdobyciu trzeciego miejsca na mistrzostwach świata w 2002 r. Olaf miał przeciętne wyniki w wyścigach w kolejnym roku. Przyczyna rozczarowujących wyników była zagadką, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że jego harmonogram treningowy nie uległ zmianie. W końcu on i jego trenerzy odkryli przyczynę: fajna nowa łódź, którą dostał po mistrzostwach w 2002 r., dała mu dodatkową motywację do szybszego niż zwykle pływania w dni odpoczynku. Ta dodatkowa intensywność wystarczyła, aby sabotować jego regenerację i wyniki. Został wciągnięty w czarną dziurę. Unikanie tylnego otworu: poznaj swoją intensywność Istnieje prosty sposób, aby uniknąć wciągnięcia w czarną dziurę; nie trenuj zgodnie z uczuciem i kaprysem, ale miej odpowiedni plan treningowy i bądź świadomy, w której strefie treningowej powinieneś być podczas każdego treningu i pozostań w niej. Aby być precyzyjnym co do tych stref treningowych i poziomów intensywności, musisz znać swoje tętno, tempo lub strefy mocy. Kliknij tutaj , aby dowiedzieć się więcej o zrozumieniu swoich stref treningowych. I co wygodne, zegarki Suunto wyświetlają w czasie rzeczywistym, w której strefie treningowej jesteś na tarczy zegarka. Pokazują również czas spędzony w każdej strefie i pozwalają ustawić cel intensywności dla każdego treningu. PerfectPace to platforma treningu wytrzymałościowego dla triathlonistów, która pozwoli Ci zrobić krok naprzód. Aby uzyskać stały wzrost wydajności, musisz dużo wiedzieć o metodologii treningu, aby zaplanować sesje treningowe. Zwłaszcza w sporcie takim jak triathlon, gdzie trzy sporty muszą być prawidłowo zaplanowane. Właśnie tutaj wkracza PerfectPace. Oferuje nie tylko unikalne statystyki, które do tej pory były dostępne tylko w drogich aplikacjach komputerowych, ale także pomaga stworzyć plan, który zwiększy Twoją wydajność dzięki pomocy sztucznej inteligencji, dużych zbiorów danych i najnowszych osiągnięć w nauce o treningu. PerfectPace bierze pod uwagę nie tylko Twoje aktywności treningowe, ale także dni odpoczynku, tapering, a nawet kontuzje oraz Twoje osobiste mocne i słabe strony. Główne obrazy: © Graeme Murray/Red Bull Content Pool Przeczytaj więcej artykułów Poznaj swoje tętno spoczynkowe i maksymalne 10 powodów, dla których warto pływać na otwartej wodzie z Suunto Korzyści płynące z treningu przy muzyce i tworzenia najlepszej playlisty

Zanim wyruszysz na letnie wakacje, sięgnij po jedną z tych sześciu książek o bieganiu, które z pewnością Cię zainspirują. Wakacje letnie to czas odpoczynku i naładowania baterii, a także okazja do ponownego rozpalenia naszej inspiracji. Niezależnie od tego, czy spędzasz „staycation”, czy też wybierasz się na wielodniową pieszą wycieczkę w góry, opalasz się na plaży lub na rodzinną wycieczkę samochodową, zabierz ze sobą jedną z tych sześciu książek o bieganiu, a zmotywujesz się do treningu w drugiej połowie roku. 1. Ponad chmurami: Jak wytyczyłem sobie drogę na szczyt świata. Dwukrotny zdobywca tytułu National Geographic Adventurer of the Year i ambasador Suunto Kilian Jorney pobił rekordy wspinaczki górskiej na całym świecie. Nowa książka Kiliana Jorneta, Above the Clouds , opowiada o jego życiu pełnym studiowania i zdobywania najwyższych szczytów na Ziemi. Kilian ujawnia swój proces i to, co odkrył w naturze — prostotę, wolność i duchową radość. 2. Sky Runner: Znajdowanie siły, szczęścia i równowagi w bieganiu , autor: Emelie Forsberg Ambasadorka Suunto i czterokrotna mistrzyni Skyrunner World Series Emelie Forsberg żyje dla przyrody. To część wszystkiego, co robi szwedzki fenomen biegania. W tej książce dzieli się swoją pasją do biegania górskiego i eksperckimi spostrzeżeniami na temat tego wymagającego sportu. Kup ją tutaj . 3. Trail Blazer: Moje życie jako biegacza ultradystansowego , autor: Ryan Sandes Ryan Sandes biegał ultra w niesamowitych miejscach: na Antarktydzie, Saharze i pustyni Gobi, a ostatnio ustanowił najszybszy znany rekord czasu na Wielkim Szlaku Himalajskim. W swoim zwykłym, swobodnym i przyziemnym stylu opowiada swoją niesamowitą historię. Kup tutaj . 4. Podstawy treningu dla ultramaratonów: Jak trenować mądrzej, biegać szybciej i maksymalizować swoje osiągi w ultramaratonie , Jason Koop Jeśli szukasz wyzwania w drugiej połowie roku, co powiesz na przebiegnięcie ultramaratonu? Jeśli jesteś powołany do wyzwania, to ta książka treningowa autorstwa trenera ultramaratonów dla elitarnych sportowców Jasona „Coacha” Koopa jest pozycją obowiązkową. Jej przeczytanie pomoże Ci ustalić program treningowy. Ale tutaj ... 5. Droga biegacza: podróż do legendarnego świata japońskiego biegania , autorstwa Adharananda Finna Możesz być równie zaskoczony jak my, odkrywając, że Japonia jest najbardziej zafascynowanym bieganiem narodem na Ziemi. Autor, dziennikarz i biegacz Adharanand Finn po swojej pierwszej książce – Running with the Kenyans: Discovering the Secrets of the Fastest People on Earth – wydał kolejną, która zagłębia się w wyjątkową kulturę biegania w Japonii i to, czego może nas ona nauczyć o tym sporcie i o Japonii. Kup ją tutaj . 6. Uciekaj lub giń – Kilian Jornet Jeśli chodzi o bieganie, Kilian Jornet to zupełnie inny rodzaj bestii; narciarstwo wysokogórskie, biegi pionowe, ultramaratony, alpinizm, najszybsze znane rekordy czasu – jest królem wszystkiego. W 2017 r. dokonał dwóch błyskawicznych wejść na Everest w ciągu jednego tygodnia, kończąc swój projekt Summits of my Life. To klasyka napisana przez supersportowca. Kup tutaj . Zdjęcie główne: © Zdjęcie Toa Heftiba na Unsplash