Suunto Blog

Sportowiec marki Suunto i nieustraszony fiński freerider Antti Autti szykuje się na dni mroźnych temperatur, szukając najlepszych tras snowboardowych w górach za kołem podbiegunowym. Drugi sezon jego projektu Arctic Lines jest w toku. Celem jest przejechanie 30 unikalnych, nieprzejechanych lub kultowych tras na zamarzniętych pustkowiach północnej Finlandii, Szwecji i Norwegii. Dotarcie do każdej z tras nie jest spacerem po parku. On i jego ekipa muszą zmierzyć się z długimi podejściami, ujemnymi temperaturami, słabą widocznością polarnej nocy Arktyki, trudnymi do przewidzenia warunkami śniegowymi, zamieciami i przeszkodami. W tym artykule Antti opowie nam, jak dzieli każdą trasę i jak nawiguje do każdej linii i z powrotem. Obejrzyj każdy odcinek Arctic Lines zaraz po jego emisji tutaj! Miej plan Brzmi to oczywiste, ale nie można przecenić znaczenia przemyślanego i uzgodnionego planu. Posiadanie planu B jest również ważne. Upewnij się, że każda osoba w Twojej grupie zna plan i się na niego zgodziła. Aby to osiągnąć, Antti tworzy trasy w aplikacji Suunto i udostępnia je swojej załodze w celu uzyskania opinii. Jeśli wszyscy są zadowoleni, tworzy pliki GPX i synchronizuje je ze swoimi zegarkami Suunto 9 Peak . Kliknij tutaj, aby zapoznać się z 8 krokami planowania Anttiego! Zacznij od chłodu Docierasz do końca drogi i wysiadasz z ciepłego samochodu na przenikliwie zimne powietrze. Nie popełnij błędu i nie zakładaj zbyt wielu warstw zbyt wcześnie. Lepiej zacząć trochę na zimno, a potem się rozgrzać. W przeciwnym razie będziesz musiał zatrzymać się po 20 minutach, aby zdjąć warstwy. Niech Twój zegarek Cię poprowadzi „Naprawdę pomocne jest wcześniejsze zaplanowanie trasy i śledzenie jej na zegarkach” — mówi Antti. „Kiedy jestem w domu i rysuję trasę w aplikacji Suunto, nie widzę wszystkich przeszkód, na jakie natrafimy na ziemi. Jednak śledzenie trasy za pomocą zegarka oznacza, że ​​mogę zboczyć z trasy o 100 m, aby ominąć przeszkodę, a zegarek poprowadzi mnie z powrotem. To ogromna pomoc”. Jeśli zdecydujesz się zmienić swoje plany i podążać za wstępnie zdefiniowanym planem B, za pomocą Suunto 9 możesz również zmienić trasę, którą poruszasz się podczas aktywności. Wystarczy nacisnąć i przytrzymać środkowy przycisk, aby wejść do menu „opcje” i „nawigacja”: tam możesz wybrać nową trasę, którą chcesz podążać. A jeśli oddalisz się od trasy, zawsze możesz oddalić widok nawigacji. Wystarczy nacisnąć i przytrzymać środkowy przycisk na ekranie nawigacji i oddalić – lub przybliżyć – za pomocą przycisków, aby zobaczyć swoją pozycję w odniesieniu do zaplanowanej trasy. Przeczytaj tutaj, jak nawigować za pomocą Suunto 9. Rozbij to Antti dzieli każdą wyprawę na pięć sekcji: poniżej linii drzew, obserwacja, trawers, jazda i na końcu powrót. Każda sekcja ma inny cel i zadania. Poniżej linii drzew: Ważne, aby oszczędzać energię i podążać najłatwiejszą drogą. Dlatego ważne jest, aby zacząć na czas, aby nie spieszyć się z wejściem. Obserwacja: Na granicy drzew Antti i jego ekipa mają 30-45 minut przerwy, aby obserwować i oceniać sytuację. „Na granicy drzew możemy sprawdzić, czy trasa, którą wybraliśmy w aplikacji Suunto, zadziała” — mówi Antti. „To wtedy podejmujemy kluczowe decyzje, którą drogą dotrzeć do granicy. Najkrótsza droga może być bardziej narażona. Dłuższa droga może być bezpieczniejsza, ale zużywa więcej energii. Dlatego poświęcamy czas, aby podjąć dobrą decyzję, ponieważ później jest już tylko lepiej”. Trawers: Antti próbuje podążać trasą, która zapewnia mu ochronę przed śniegiem lub spadającymi kamieniami. Jeśli to możliwe, stara się trzymać wspinaczki po grzbietach. „To jest moment, kiedy zbliżamy się do ściany i wspinamy się na szczyt linii” – mówi Antti. „Musimy to zrobić dość szybko i to jest moment, w którym zużywamy najwięcej energii. To również moment, kiedy poznajemy stan śniegu i podejmujemy decyzję, czy iść dalej, czy odłączyć zasilanie”. Jazda: „Jeśli dużo planuję z wyprzedzeniem, zjazd jest super fajny, ponieważ wszystko, co muszę zrobić, to naprawdę dobrze jechać” — mówi Antti. „Jeśli warunki są dobre, to wszystko jest fajne, ale jeśli nie, może być naprawdę trudno. Zawsze trudno przewidzieć, jak będzie wyglądała jazda. Jeśli masz dużą twarz z wieloma opcjami, musisz być w stanie zmienić swój pierwotny plan”. Powrót: Po przejechaniu linii on i jego ekipa są zazwyczaj bardzo napompowani i podekscytowani. Choć to świetne, jeśli dadzą się ponieść emocjom, to właśnie wtedy mogą popełnić błędy. „Kiedy jesteśmy podekscytowani po linii, zawsze dobrze jest się zatrzymać i trochę przegrupować” — mówi Antti. „Kiedy grasz w górach, tak ważne jest regularne przegrupowywanie się i ponowne skupianie”. Nawet jeśli nie podążasz wcześniej zaplanowaną trasą, ślad śladu na Twoim Suunto jest super przydatny podczas powrotu: pomoże Ci wrócić na szlak i do punktu wyjścia. Przeczytaj o funkcji Find Back w Suunto tutaj . Bądź przygotowany na zmianę planu Narażenie na zimno w górach to poważna sprawa. Chodzi o zarządzanie czasem i energią oraz reagowanie na nieprzewidziane wyzwania. Uparte trzymanie się planu może być niebezpieczne. Antti radzi zachować otwarty umysł i regularnie sprawdzać, jak sobie radzicie w grupie i czy konieczna jest korekta kursu. Monitorowanie godzin wschodu i zachodu słońca jest szczególnie ważne w górach: dowiedz się, jak korzystać z alarmów wschodu i zachodu słońca w zegarku, tutaj . Miej zapasowe zabezpieczenie Antti używa funkcji SuuntoPlus Safe - My Location na swoim zegarku. Zawsze istnieje ryzyko, że coś pójdzie nie tak i trzeba będzie wezwać pomoc. Ta funkcja zegarków Suunto 9 dostarcza informacji, które można przekazać zespołowi ratunkowemu. Dostarcza informacji o lokalizacji oraz bezpośredniej odległości i wysokości od miejsca startu. Antti zabiera ze sobą także smartfon jako kopię zapasową na wypadek, gdyby zaszła potrzeba ponownego rozważenia trasy. Obejrzyj Arctic Lines tutaj! Wszystkie obrazy autorstwa Jaakko Posti

Przez ostatnie kilka miesięcy Antti Autti oddawał się jednej ze swoich ulubionych czynności: studiował mapy północnej Norwegii, Szwecji i Finlandii w poszukiwaniu konturów, które sugerowałyby, że czeka tam na niego niesamowita trasa do freeride'u. Po zidentyfikowaniu kilku kandydatów opracował plan na drugi sezon swojego projektu Arctic Lines; celem jest wędrówka i jazda 30 kultowych tras backcountry na północ od koła podbiegunowego. Każda wyprawa jest starannie oceniana pod kątem dwóch przewodnich wartości projektu: bezpieczeństwa i zrównoważonego rozwoju. Antti wkrótce wyruszy na mroźną północ nordycką, aby spróbować odbyć jedną lub dwie podróże, zanim zapadnie noc polarna, a słońce przestanie wschodzić nad horyzontem. Spotkaliśmy się z nim tuż przed wyjazdem i poprosiliśmy, aby opowiedział nam o swoim procesie planowania i o tym, jak dba o bezpieczeństwo swoje i swojego zespołu, jednocześnie starając się zminimalizować ślad węglowy projektu. Obejrzyj każdy odcinek Arctic Lines zaraz po jego emisji tutaj! Planowanie trasy w podróży dzięki aplikacji Suunto. Krok 1: Przestudiuj mapy Tutaj wszystko się zaczyna. Antti używa aplikacji Suunto i FATMAP, aby zbadać obszar, zapoznać się z terenem i poszukać cech sugerujących, że warto jechać trasą. Korzystając z map 3D w aplikacji Suunto, próbuje znaleźć to, co może być estetycznie interesujące lub wyjątkowe, a następnie zastanawia się, jak bezpiecznie do tego podejść, najbliższego końca drogi i miasta. „Często korzystam z aplikacji Suunto, korzystając z nowych zdjęć satelitarnych, aby zorientować się, czy linia ma potencjał, czy nie” — mówi Antti. „Używamy również mapy cieplnej, aby zobaczyć, jak ludzie poruszają się w okolicy, ponieważ może nam to pomóc w znalezieniu właściwej trasy. Posiadanie mapy 3D oznacza, że ​​możemy pomyśleć o tym, jak będzie wyglądać linia, a to jest ważna część planowania”. Krok 2: Wybór linii „To proces twórczy” – wyjaśnia Antti. „Tak naprawdę sprowadza się to do uczucia, jakie odczuwam, gdy patrzę na to na mapie. Jeśli linia wzbudza we mnie ciekawość, jak to jest zjeżdżać po niej na snowboardzie, to wiem, że może być to interesujące. Musi też wiązać się z pewnym wyzwaniem. Eksploracja, stromość, długość trasy, brak światła słonecznego, brak światła dziennego – to wyzwania, wokół których trzeba zaplanować trasę, co czyni ją ciekawszą”. Krok 3: Uzyskanie informacji zwrotnej Podczas każdej wyprawy Arctic Lines Anttiemu towarzyszy zespół składający się z trzech lub czterech osób: wideograf, osoba, z którą jeździ, i osoba odpowiedzialna za bezpieczeństwo. Gdy Antti wybierze potencjalną linię, dzieli się nią ze swoim zespołem i prosi o opinię. Jak sfilmowalibyśmy tę wyprawę? Czy jest zbyt odległa? Czy nie wygląda zbyt groźnie? Czy byłoby to zabawne? „Tworzymy plik GPX na podstawie map w aplikacji Suunto i wysyłamy go mojej ekipie w celu uzyskania opinii” — mówi Antti. „Dają mi znać, co byłoby dla nich dobre”. Dowiedz się, jak importować pliki GPX w aplikacji Suunto na systemy iOS i Android . „Mapa 3D pozwala nam wyobrazić sobie, jak będzie wyglądała linia, a to jest ważny element planowania” – mówi Antti. Krok 4: Ocena śniegu i pogody Gdy Antti i jego ekipa zdecydują się na konkretną linię, następnym krokiem jest ustalenie warunków, w jakich chcieliby to zrobić. „Mamy trzy opcje” – mówi Antti. „Stabilna pokrywa śnieżna z bardzo dobrej jakości śniegiem, ale kiepska pogoda lub alternatywnie słoneczna pogoda i niestabilna pokrywa śnieżna lub świetna pogoda i stabilna pokrywa śnieżna. Jest tylko kilka dni, kiedy wszystko jest w miarę idealne”. Przy stabilnej pokrywie śnieżnej mamy szansę spróbować czegoś bardziej ryzykownego, jak żleb. Możemy to zrobić przy szarej pogodzie lub w śnieżycy. Jeśli pójdziemy w słoneczną pogodę, możemy mieć mniej stabilną pokrywę śnieżną, ale ponieważ widzimy ryzykowne kieszenie, łatwo ich uniknąć. Ale jeśli pokrywa śnieżna jest naprawdę niestabilna - jeśli istnieje ryzyko wywołania dużej lawiny - wszystko jest nie tak. Ale jeśli wiemy, że możemy ominąć te miejsca, możemy kontynuować. Wybór trasy jest superważny”. Krok 5: Uwzględnienie załogi Mając świadomość warunków śniegowych, trasy i związanego z tym ryzyka, Antti bierze pod uwagę, z kim będzie jeździł na nartach i kto będzie w ekipie, a także czy wszyscy ci ludzie mają odpowiednie doświadczenie, umiejętności i wytrzymałość, aby sprostać zadaniu. „Jeśli mamy dużą misję w głębi lądu, nie mogę zabrać ze sobą osoby mniej doświadczonej” – mówi. „Ważne jest, aby znać poziom doświadczenia każdego oraz jego kondycję psychiczną i fizyczną”. Po zaplanowaniu trasy w aplikacji Suunto Antti udostępnia ją swojej załodze. Krok 6: Zrównoważenie bezpieczeństwa i zrównoważonego rozwoju Te dwie wartości przewodnie są ze sobą w konflikcie. To, co jest bezpieczniejsze, często jest mniej zrównoważone i odwrotnie. „Jeśli to podejście na dystansie 30–50 km, to musimy mieć supermocną ekipę, bo to 100 km w obie strony” — mówi Antti. „Musisz być silny fizycznie i psychicznie, żeby to zrobić. Jeśli jest choćby najmniejsza szansa, że ​​jedna osoba nie będzie do tego zdolna, to możemy musieć skorzystać z alternatywnych opcji, takich jak skutery śnieżne. Zrównoważony rozwój jest niezwykle ważny, ale czasami musimy iść na kompromis dla dobra bezpieczeństwa”. Krok 7: Decyzja o planie B Obejmuje to uwzględnienie warunków śniegowych i pogodowych, dostępnego okna czasowego i podjęcie decyzji, jak najlepiej wejść i dotrzeć na szczyt. Dobrze jest zaplanować trasę Planu B w aplikacji Suunto i udostępnić ją reszcie zespołu. „Jeśli będzie zbyt dużo presji czasu, możemy po prostu odwołać, ponieważ wtedy mogą zostać popełnione błędy” — mówi Antti. Krok 8: Dzień harcerski „Aby lepiej zrozumieć sytuację, nie wchodzę od razu do kolejki” – mówi Antti. „Poświęcę czas na planowanie. Wtedy mamy podstawowe pomysły, ale nadal musimy się temu przyjrzeć i zbudować pewność siebie, poznając stado i rozumiejąc jak najwięcej”. Sprawdź przygody Anttiego w Arctic Lines tutaj! Wszystkie obrazy autorstwa Jaakko Posti

Zobacz, jak Kilian Jornet eksploruje epickie norweskie krajobrazy, aby znaleźć idealne miejsce, aby pobić najszybszy znany czas – lub „FKT” – pionowego kilometra, który należy do Philipa Gotscha. Czas Philipa wynosi mniej niż 29 minut! Zdjęcia autorstwa Matti Bernitz

Stosuj się do tych zasad, aby chronić naszą planetę. Dorastając w dzikich lasach północno-wschodniej Szwecji, ambasadorka marki Suunto i biegaczka górska Emelie Forsberg nawiązała głęboką, trwałą więź z miejscami naturalnymi oraz pragnienie ich eksploracji i ochrony. Po niedawnym urodzeniu drugiej córki stopniowo wróciła do biegania i treningu, a jej celem jest ponowne ściganie się. Jej inną wielką pasją w życiu jest praca z ziemią i zrozumienie naturalnych systemów. Była mistrzyni świata w biegach spadochronowych, matka dwójki dzieci i zapalona ogrodniczka jest pasjonatką zrównoważonego życia i stara się zminimalizować wpływ swojego gospodarstwa domowego na środowisko. „Najważniejszą rzeczą w życiu jest to, aby żyć w sposób zrównoważony pod każdym względem, w odniesieniu do siebie i celów, które sobie stawiam, do natury i moich dzieci” – mówi Emelie. „Myślę, że wszystko jest ze sobą powiązane. Oczywiście największym zmartwieniem jest dbanie o planetę, na której żyjemy”. W obliczu pilnych tematów zrównoważonego rozwoju i zmian klimatu, które mają poważne implikacje dla ludzkości, spotkaliśmy się z Emelie, aby porozmawiać o jej podejściu do tego. Przeczytaj poniżej jej zasady. Poznaj podejście firmy Suunto do zrównoważonego rozwoju Emelie zbiera jagody do zamrażarki, aby przetrwały zimę. Postępuj zgodnie z czterema zasadami „R” Emelie dowiedziała się o nich po raz pierwszy 30 lat temu, kiedy była w przedszkolu. Teraz są ważniejsze niż kiedykolwiek. Cztery zasady „R” to: ponowne wykorzystanie, redukcja, odrzucenie i recykling. Mając 7,5 miliarda ludzi na planecie i ciągle rosnącą liczbę, musimy uważać, jak gospodarujemy zasobami planety. Każdego roku Earth Overshoot Day – który oznacza datę, kiedy zapotrzebowanie ludzkości na zasoby i usługi ekologiczne w danym roku przekracza to, co planeta może zregenerować w tym roku – nadchodzi coraz wcześniej. W 2021 r. nadszedł 29 lipca. Ponowne wykorzystanie, redukcja, odmowa i recykling są niezbędnymi elementami, jeśli mamy zachować, a nawet przywrócić, naturalne systemy naszej planety. Ponowne użycie Możliwości jest tak wiele. Na przykład, są oczywiste, takie jak noszenie ze sobą wielorazowego kubka do kawy i używanie go w podróży, lub kupowanie wielorazowych toreb na zakupy z materiału zamiast plastikowych toreb. Możesz również ponownie wykorzystać ubrania, przybory kuchenne i meble, kupując je z drugiej ręki. Szklane słoiki, plastikowe pojemniki, kartony po mleku i wiele innych przedmiotów gospodarstwa domowego można ponownie wykorzystać i wykorzystać. „Często myślę o moich dziadkach, jeśli chodzi o ponowne wykorzystywanie rzeczy, ponieważ dla nich i ich pokolenia w ogóle było to bardzo naturalne” — mówi Emelie. „Dorastałam z tą zasadą, więc wydaje mi się ona bardzo naturalna i wdrażam ją również u moich córek”. Naprawa Ok, wiemy, że nie wspomnieliśmy o tym na początku, ponieważ jest to po prostu kolejny aspekt ponownego użycia - naprawianie przedmiotów zamiast wyrzucania ich z powodu uszkodzeń. Im mniej wyrzucamy na wysypisko i ponownie używamy, tym lepiej. Przedmioty takie jak buty, ubrania, meble, sprzęt sportowy i wiele innych można, przy odrobinie umiejętności, naprawić. W miastach na całym świecie „upcycling” - kreatywne ponowne wykorzystanie wyrzuconych przedmiotów w taki sposób, aby stworzyć nowy przedmiot, często o wyższej jakości lub wartości niż oryginał - stał się popularną aktywnością, a kursy pokazują ludziom, jak do tego podejść. Naprawianie może być zabawne! Zmniejszyć „Ogólnie rzecz biorąc, staram się ograniczać swój wpływ na środowisko, ograniczając liczbę niepotrzebnych rzeczy, ubrań i innych dóbr materialnych” – mówi Emelie. Ograniczanie może również oznaczać wybór mniejszej ilości jazdy samochodem i lotów oraz częstszego jeżdżenia na rowerze lub chodzenia pieszo. Może to również oznaczać ograniczenie ilości spożywanego mięsa i nabiału, biorąc pod uwagę, że metan emitowany przez zwierzęta gospodarskie jest silniejszym gazem cieplarnianym niż CO2. Możemy również ograniczyć ilość zużywanej energii elektrycznej, wyłączając niepotrzebne światła i urządzenia, zamiast pozostawiać je włączone. Ograniczanie może również oznaczać kupowanie warzyw na lokalnym targu, a nie produktów w plastikowych opakowaniach w supermarkecie. Odmawiać Ta kwestia może wydawać się drażliwa. Ale jeśli zaakceptujesz to, co mówi zdecydowana większość naukowców zajmujących się klimatem i środowiskiem, a także zbliżającą się katastrofę, z którą może zmierzyć się ludzka cywilizacja w wyniku naszych wpływów, to powiedzenie „nie” pewnym rzeczom jest logicznym i koniecznym kolejnym krokiem. Wiele osób, na przykład, postanowiło przestać latać. Podczas gdy inni postanowili powiedzieć „nie” krótkim lotom. Możemy również odmówić inwestowania pieniędzy w organizacje, które wspierają przemysł paliw kopalnych. W życiu codziennym możemy odmówić kupowania jednorazowych plastików, tanich plastikowych przedmiotów lub warzyw pakowanych w plastik. Istnieje wiele możliwości. „Powiedz nie mięsu, owocom i warzywom produkowanym z dużą ilością pestycydów, żywności niesezonowej itd.”, mówi Emelie. „Lista może być ogromna, jeśli chcemy!” Ponownie wprowadzać do obiegu Ta nie wymaga wielu wyjaśnień i jest naprawdę najmniej, co powinniśmy robić. Ale możemy być kreatywni w tym, co poddajemy recyklingowi. Szkło, metalowe pojemniki, papier i plastik, oczywiście, plus ubrania, baterie, sprzęt elektroniczny i wiele więcej. Sadzenie drzew pomaga w pochłanianiu dwutlenku węgla. Prowadź dom o niskim zużyciu energii Emelie zaleca wybór dostawcy energii elektrycznej bazującego na odnawialnych źródłach energii. Wieczorem wyłącz ogrzewanie, oświetlenie i urządzenia. Używaj energooszczędnych żarówek. Bierz tylko krótkie prysznice. Gdy korzystasz z piekarnika, korzystaj z okazji i gotuj wiele potraw jednocześnie, zamiast nagrzewać go kilka razy w ciągu tygodnia. Zmywarkę i pralkę należy używać tylko przy pełnym załadunku. Jedz produkty pochodzenia roślinnego lub w miarę możliwości ONZ i wiele badań wykazało, że jedną z najlepszych rzeczy, jakie możemy zrobić, aby powstrzymać zmiany klimatyczne, jest przyjęcie diety roślinnej. Im mniej zwierząt hodowlanych beka i pierdzi metanem, tym lepiej. Oznacza to również mniejsze wykorzystanie ziemi na pastwiska i więcej miejsca na odrastanie lasów. Jeśli przejście na dietę roślinną nie działa w Twoim przypadku, to tak jak nasz inny ambasador Greg Hill i wiele innych osób, spróbuj być wegetarianinem w dni powszednie – jedz mięso tylko w weekendy. Jedz sezonowo Jedzenie sezonowe i jedzenie lokalne to dwie strony tej samej monety. „Locavores”, tacy jak Emelie, wybierają jedzenie tego, co rośnie w pobliżu, sezon po sezonie, ograniczając do minimum „food miles” – jak daleko ich jedzenie musiało przebyć, aby trafić na ich talerz. Oznacza to, że potrzeba mniej zasobów do transportu i przechowywania żywności. Zastanów się, czy naprawdę musisz jeść te truskawki w środku zimy, czy możesz poczekać do wczesnego lata i kupić je od lokalnych producentów? Jedz ekologicznie Naukowcy podnieśli alarm w związku z tym, co nazywają apokalipsą owadów – gwałtownym spadkiem populacji owadów z powodu stresu spowodowanego przez ludzi. Oczywiście owady mogą być irytujące, ale odgrywają kluczową rolę w naszych ekosystemach. Pszczoły i inne zapylacze, na przykład, zapylają prawie 75% roślin na świecie, które produkują 90% światowej żywności. Jednak ich liczba maleje, a jednym z powodów jest stosowanie insektycydów; paskudnych chemikaliów zaprojektowanych w celu wyeliminowania owadów zagrażających uprawom. Problem polega na tym, że zabijają one znacznie więcej niż tylko szkodniki docelowe. „Tak ważne jest wspieranie rolników, którzy nie stosują pestycydów” – mówi Emelie. „Pestycydy niszczą żywy ekosystem”. Uprawiaj własne jedzenie „Dla mnie jest to sposób na połączenie się z naturą i uświadomienie sobie, jak ważne jest, abyśmy o nią dbali” – mówi Emelie. „Daje mi to również ogromny szacunek dla produktów ekologicznych małych gospodarstw rolnych i rolników oraz ich pracy. Nigdy nie pozwoliłabym, aby warzywa, które uprawiam w swoim ogrodzie, zmarnowały się, i przenoszę tę świadomość na to, jak szanuję warzywa, które kupuję. Znam proces uprawy żywności!” Jeśli zdecydujesz się na założenie własnego ogrodu, Emelie zachęca do sadzenia w nim i wokół niego kwiatów, by wspomóc w ten sposób pszczoły! Małe zastrzeżenie: Ważne jest również podkreślenie, że chociaż wszystkie te środki mogą pomóc zmniejszyć nasze indywidualne emisje i inne skutki dla środowiska, wyzwanie zmiany klimatu jest zbyt duże, aby rozwiązać je same osoby. Wymagana jest zmiana systemu.

Jessa Gilbert, przewodniczka po snowboardzie zimą i pełna pasji artystka, której inspiracją jest natura, uwielbia spędzać czas na świeżym powietrzu. To czwarty film z serii Peak Creator , który celebruje kreatywnych ludzi zainspirowanych przez wielką przyrodę. Rozmawiamy z czterema twórcami i dowiadujemy się, co inspiruje ich twórczą pracę. Jako nastolatka Jessa nauczyła się jeździć na snowboardzie na Catamount w Catskills w północnej części stanu Nowy Jork i zanim się zorientowała, startowała w freestyle'u. Do 27. roku życia przeszła pięć operacji kolana i ostatecznie powiedziano jej, że nigdy więcej nie będzie mogła biegać ani jeździć na desce. Myślała, że ​​spakowanie zestawu do malowania zmusi ją do zwolnienia tempa – tak się nie stało – ale zaowocowało to uchwyceniem na zdjęciach oszałamiających krajobrazów, w których maluje, a także skłoniło ją do tworzenia grafik dla marek. „Jesteśmy w czasach, w których zaczynamy sobie przypominać, że sztuka publiczna jest ważna” – mówi Jessa. „Piękno sztuki publicznej polega na tym, że tworzysz artystyczne środowiska”. Kliknij „Odtwórz” poniżej i zobacz, jak Jessa dzieli się swoją twórczą inspiracją.

Typowe ludzkie oko widzi od dwóch do trzech milionów kolorów, a otwarty umysł ludzki potrafi docenić równie różnorodny wachlarz ludzi, stylów życia, tożsamości i orientacji seksualnych. Dla sportowca Suunto i amerykańskiego biegacza górskiego Ryana Montgomery'ego to właśnie ta różnorodność sprawia, że ​​świat jest tak pięknym miejscem. 27-latek niedawno wrócił do Stanów Zjednoczonych po podróży do Chamonix we Francji, gdzie przebiegł 55 km ultramaratonu OCC (Orsières-Champex-Chamonix). Gdziekolwiek startuje, Ryan promuje różnorodność w każdy możliwy sposób, nawet jeśli po prostu podchodzi do biegaczy, którzy wydają się nowi lub samotni, i nawiązuje z nimi rozmowę, aby poczuli się mile widziani. Konsultuje się z organizacjami i markami w zakresie budowania przyjaznych i zróżnicowanych społeczności. W końcu wie z pierwszej ręki, jak trudno jest czuć się komfortowo we własnej skórze w nieprzyjaznym otoczeniu. Ryan świętuje ustanowienie rekordu FKT na 150-kilometrowym szlaku Wonderland Trail w październiku 2020 r. (Zdjęcie: Nick Danielson ) Znalezienie wolności na szlaku Ryan dorastał na Alasce i w Seattle i walczył o znalezienie swojego miejsca w zdecydowanie konserwatywnym środowisku. Zdał sobie sprawę, że jest queer w szkole podstawowej i ukrywał to przed przyjaciółmi i rodziną, bojąc się, jaka może być ich reakcja. „Całe moje otoczenie było dość homofobiczne” — mówi Ryan. „Więc coming out był całkiem podróżą”. Ryan biegał przełaj w szkole średniej i nawet wtedy skłaniał się ku bieganiu na długie dystanse. W wieku 14 lat powiedział swojej trenerce biegania, że ​​chce przebiec maraton, a ona odpowiedziała mu, że nie da rady i że zrobi sobie krzywdę, jeśli spróbuje. „Dorastanie jako gejowski chłopiec i brak dostrzegania lub potwierdzania tak dużej części mojej tożsamości, sprawiło, że poczułem się jak kolejny gwóźdź do trumny” — mówi Ryan. „Więc potraktowałem to jako osobiste wyzwanie i powiedziałem: 'pozwól, że ci pokażę, trenerze'! Zrobiłem to i było to wspaniałe doświadczenie. Bieganie pozwoliło mi znaleźć przestrzeń w głowie, w której mogłem eksplorować i wyrażać siebie”. Rok później, zainspirowany wyzwaniem biegania wytrzymałościowego, Ryan zgłosił się na wyprawę z organizacją non-profit Impossible2possible, która daje młodzieży siłę do przekraczania ich postrzeganych ograniczeń. Został przyjęty i wyruszył na wyprawę w boliwijskie góry, gdzie z grupą innych młodych ludzi codziennie przez pięć dni przebiegł maraton. „To było tak otwierające oczy doświadczenie, że dowiedziałem się nie tylko wiele o swoim ciele, ale także o mojej wizji tego, co chcę osiągnąć w swojej karierze biegacza” — mówi Ryan. „I wtedy po raz pierwszy wiedziałem, że chcę biegać ultramaratony”. Przejście ultradystansu W 2017 r. Ryan pobiegł swój pierwszy wyścig na 100 mil, Wasatch Front 100, i ukończył go w 27 godzin. Zainspirowany dystansem, skupił się na poprawie swojej szybkości i dwa lata później pobił granicę 13 godzin na dystansie 100 mil podczas Mistrzostw Narodowych USATF (USA Track and Field) 2019. Od tego czasu osiągnął wiele, m.in. pierwsze miejsce w biegu Quicksilver 100k w 2019 r., drugie miejsce w biegu wytrzymałościowym Tahoe 200-mile w 2019 r. oraz ustanowienie w 2020 r. rekordu FKT (najszybszego znanego czasu) na 150-kilometrowym szlaku Wonderland Trail w Parku Narodowym Góry Rainier. To tylko niektóre z jego osiągnięć. Uwielbia biegi terenowe i ultramaratony i ogólnie rzecz biorąc czuje się w nich mile widziany, ale twierdzi, że ten sport musi jeszcze popracować, aby stać się miejscem otwartym i przyjaznym dla ludzi z różnych środowisk. „Jest wiele osób, które są tak gościnne i, co zaskakujące, społeczność szlakowa jest bardziej queerowa i gejowska, niż nam się wydaje” — mówi Ryan. „I to jest problem, to nie są historie, które są opowiadane. Wadą jest to, że wciąż jest tak dużo homofobii”. Bycie mistrzem zmian Ryan współpracuje z organizacjami i markami w sektorze outdoorowym, aby pomóc im lepiej zrozumieć i promować różnorodność. Mówi, że sprowadza się to do bogatszego odzwierciedlania ich różnych społeczności i opowiadania historii, które są zbyt często zaniedbywane lub ignorowane. Przez zbyt długi czas branża sportów outdoorowych — ze względu na swoją europejską i północnoamerykańską bazę sił — skupiała się na marketingu, który promuje heteroseksualnych białych ludzi i sportowców, wykluczając wszystkich innych. Ale, jak mówi Ryan, zmiany wiszą w powietrzu w USA i na całym świecie. Coraz więcej osób, organizacji i marek, a nawet całych branż, budzi się i uświadamia sobie, że zaniedbali grupy w swoich społecznościach, szczególnie osoby kolorowe i LGBTQ, i nadszedł czas, aby opowiedzieć ich historie i orędować za społeczeństwem inkluzywnym. „Musimy świętować wszystkich różnych ludzi w naszych społecznościach i być bardzo, bardzo świadomi tego, jak to robimy w naszym zaangażowaniu, a także w naszym marketingu” — mówi Ryan. „Musimy znaleźć wyraźne i konkretne sposoby, aby pojawiać się, wspierać i witać ludzi”. Zdjęcia autorstwa Nicka Danielsona