Suunto Blog

Pianki zostały wynalezione, aby zapewnić ciepło – ale mają też inny pozytywny efekt uboczny: sprawiają, że jesteś szybszy. Wyporność zapewniana przez piankę utrzymuje Cię w lepszej pozycji do pływania – zwłaszcza jeśli pływanie jest Twoim słabym punktem – i pomaga oszczędzać nogi do walki na etapach kolarstwa i biegania. Pływacy z doświadczeniem w zawodach często obawiają się, że pianka ograniczy zakres ich ruchu – ale to błąd. Testy z piankami i bez nich wykazały oszczędność czasu od pięciu do dziesięciu sekund na sto metrów, z pianką. Mówiąc prościej, pianka z pełnym rękawem pomoże każdemu pływakowi płynąć szybciej. Podobnie jak w przypadku każdego sprzętu sportowego, dopasowanie jest ważne. Zbyt duży kostium jest niewygodny, powolny i zimny. Zbyt mały ogranicza ruch i krążenie, sprawiając, że mięśnie pracują ciężej niż powinny. Ale pamiętaj – łatwiej jest wybrać kostium, który jest za duży, niż taki, który jest za mały. Przymierz przed zakupem i, jeśli możesz, popływaj. Niektóre sklepy triathlonowe mają basen na miejscu, a niektóre drużyny organizują wydarzenia, na których można przetestować różne kostiumy. Wysokiej jakości pianki stworzone specjalnie do triathlonu lub pływania na duże odległości są zoptymalizowane pod kątem wyporności, dopasowania i zakresu ruchu, z różnymi materiałami w różnych częściach pianki. Cieńszy, wysoce elastyczny materiał w ramionach, barkach i pod pachami poprawia elastyczność, podczas gdy grubszy materiał w tułowiu i nogach optymalizuje pozycję pływania. Najlepsza rada? Umieść stopę w plastikowej torbie przed założeniem; łatwo się przesunie bez ryzyka rozdarcia kombinezonu. Wybierając gumę tri-ready, nie zapomnij o przejściu (T1) po pływaniu. Zamek błyskawiczny umożliwiający szybkie i łatwe zdejmowanie może zaoszczędzić cenne sekundy (lub więcej, jeśli jesteś niezdarny)! Wielu sportowców decyduje się również na odcięcie kilku cm przy mankietach i kostkach, aby łatwiej je było zdjąć. Ostatnia rzecz, o której należy pamiętać w przypadku pianek do triatlonu? Nie zawsze można ich używać. W ciepłych wodach wiele wyścigów ich nie dopuszcza (co jest z pewnością zaletą dla osób, które dobrze pływają). W wyścigach Ironman dopuszczalna temperatura noszenia pianki wynosi 24,5 stopnia Celsjusza (76,1 stopnia Fahrenheita) – ale generalnie dopuszczalne temperatury noszenia pianki różnią się w zależności od dystansu i wyścigu. Więc najważniejsza wskazówka dotycząca pianek? Upewnij się, że są dozwolone, zanim przekroczysz linię startu! Przeczytaj także porady Conrada Stoltza dotyczące pływania na otwartej wodzie

„Nadchodzi lato, góry lodowe topnieją, komary są wszędzie!” Tak zaczyna się najnowszy newsletter zespołu Under the Pole. Ekspedycja, w skład której wchodzą odkrywcy, naukowcy i nurkowie, podróżuje wzdłuż wybrzeża Grenlandii, aby sporządzić mapę zachodniego wybrzeża, zarówno z góry, jak i z dołu. Zespół wyruszył z Francji na początku stycznia na pokładzie 18-metrowej szkunery WHY i spędził czerwiec zacumowany w Ummannaq, co w języku grenlandzkim oznacza „kształt serca”. Cały zespół na (i w) lodzie - © Lucas Santucci / Under The Pole Tam zespół przeprowadził pewne badania dekompresyjne. Ghislain Bardout mówi: „Wykonaliśmy dziewięć nurkowań o podobnych profilach (80 m 1 godz. 30 zanurzenia), które następnie „odsłuchaliśmy” za pomocą urządzenia Dopplera przez Juliena Hugo, naukowca z BF Systèmes i specjalistę w zakresie pomiaru krążących pęcherzyków w odniesieniu do dekompresji nurkowej. „Badanie jest częścią współpracy naukowej, której celem jest lepsze zrozumienie fizjologii dekompresji w środowisku arktycznym”. Komputery nurkowe Suunto robią sobie przerwę między nurkowaniami badawczymi. © Lucas Santucci / Under The Pole W chwili pisania tego tekstu zespół nie miał ze sobą kontaktu, był w drodze do Upernavik i przez słynną zatokę Melville, gdzie miał nadzieję czekać na przybycie narwali – wielorybów z ciosami. Następnie planują udać się do Qaanaaq, gdzie spędzą zimę. Główne zdjęcie podwodne: © Ghislain Bardout / Under The Pole Zobacz najnowszy klip zespołu tutaj .

Conrad Stoltz jest dowodem na to, że nie musisz zwalniać tempa, gdy się starzejesz. W rzeczywistości sportowiec XTERRA i były triathlonista zawodowy twierdzi, że jest równie sprawny, jak 20 lat temu – i regularnie pokonuje facetów o połowę młodszych. Jaki jest jego sekret? „Myślę, że to częściowo naukowe szkolenie, a częściowo doświadczenie” – mówi nam Conrad. „W wieku 40 lat moja moc na rowerze jest tak dobra, jeśli nie lepsza niż kiedykolwiek”. Twierdzi, że jest to częściowo zasługą rygorystycznego programu treningowego i współpracy z trenerem Ianem Rodgersem. „Pochodzi ze środowiska nauk sportowych, gdzie przeprowadził wiele badań i testów na sportowcach w laboratorium” — mówi Conrad. „Mieszka w Kapsztadzie, więc widujemy się tylko kilka razy w roku, ale spędzamy godziny i godziny na komunikacji przez e-mail, Skype i SMS-y. Cały coaching odbywa się przez Internet. Po treningu dzielę się swoim treningiem i dołączam do niego szczegółowy opis tego, jak się czułem przed, w trakcie i po sesji. Ian analizuje dane i dopracowuje mój trening na następny dzień. Więc każdy dzień jest dostosowany do mnie”. „To bardzo skuteczne” – dodaje. „Dzięki temu nie miałem żadnych okresów przetrenowania, niedotrenowania, niepotrzebnych kontuzji czy chorób”. To wszystko jest dalekie od czasów, gdy Conrad zaczynał jako sportowiec. „Wtedy chciałem trenować superciężko każdego dnia, chciałem ścigać się w każdy weekend i chciałem wygrać każdy wyścig! To po prostu niemożliwe – popełniłem każdy błąd w książce i nauczyłem się wszystkich lekcji z pierwszej ręki. Ponadto 26 lat ścigania się w triathlonie – 22 jako zawodowiec – dało mi dużo doświadczenia i pewności siebie, z których mogę czerpać”.

Jeśli chodzi o najlepsze jedzenie dla biegaczy, nic nie przebije domowych smakołyków, mówi Emelie Forsberg. „Uwielbiam piec”, mówi szwedzka gwiazda biegania po szlakach. Oto jej ulubiony przepis na ciasteczka. Jeśli są wystarczająco dobre dla niej... 100 gramów masła (wolę masło, kiedy jestem na północy, po prostu dlatego, że uwielbiam uczucie, jakie towarzyszy próbowaniu zjedzenia tego, co możemy tu znaleźć) 0,25 litra mąki (jakąkolwiek wolisz, ja używam kokosowej i pszennej) 0,2 litra owsa 2 łyżki surowego cukru (możesz dodać trochę więcej lub mniej, w zależności od tego, jak smakuje Twój organizm!) 100 gramów gorzkiej czekolady 0,5 dl orzechów laskowych 1 łyżka sody oczyszczonej Podgrzej masło trochę, aż zmięknie, ale nie rozpuści się całkowicie. Posiekaj czekoladę i orzechy laskowe, wymieszaj wszystko razem. Wstaw je do piekarnika nagrzanego do 175°C i piecz przez 15–17 minut.

Will Trubridge pobił wiele rekordów w nurkowaniu swobodnym, ale poniżej zdradza, dlaczego nurkuje dla przyjemności eksploracji. Czy trenujesz do czegoś specjalnego? Jesień to zawsze ten okres w roku, w którym staram się osiągnąć szczyt moich treningów, więc jeśli wszystko szło dobrze przez lato, to spróbuję skoncentrować swoje wysiłki na jednej z dyscyplin i zobaczę, co uda mi się osiągnąć. Czy rekord Molchanova w CWT jest możliwy do pobicia? Każdy rekord jest do pobicia! W latach 2012-2013 ciężko pracowałem nad moją techniką CWT i w 2012 r. próbowałem pobić rekord świata, ale nie udało mi się – zapomniałem zdjąć klipsa na nos na powierzchni. Tamto nurkowanie miało 125 m, a rekord wynosi teraz 128 m, więc teraz jest to jeszcze większe wyzwanie, ale nie poza zasięgiem. Moją specjalnością zawsze była dyscyplina bez płetw i to jest ta, którą lubię najbardziej. W tym roku koncentruję tam więcej swojej energii. Przypomnij nam, dlaczego uprawiasz nurkowanie swobodne i co ten sport dla Ciebie znaczy. Robię to głównie dla poczucia eksploracji i wyzwania. Nurkując głębiej niż kiedykolwiek było ludzkie ciało, na nowo definiujemy nasze granice jako gatunek i ekscytujące jest być na tej granicy. Jestem również typem osoby, która potrzebuje wyzwań, zarówno psychicznych, jak i fizycznych, a nurkowanie swobodne to sport, który zapewnia jedno i drugie. Oprócz tych dwóch odpowiedzi, uczucie zlewania się z wodą i zanurzania się głębiej w miejscu, gdzie dźwięki, światło i wszystkie inne bodźce są wyciszone, to przeżycie nie z tego świata, którego mam szczęście doświadczać. Ciężko musi być trenować w tylu miejscach, jak Karaiby, Honduras... Opowiedz mi o tym. Często tęsknię za zimną mżawką lub opadami śniegu... nie! Właściwie staram się nie zapominać, że łączenie pasji z karierą i możliwość podróżowania do wszystkich tych wspaniałych miejsc i nurkowania w nich to marzenie. Jestem wdzięczna za każdy dzień i każdą sekundę pod wodą. Wygląda na to, że freedivers muszą prowadzić bardzo czyste życie. Czy masz jakieś wady? Czerpię tyle spełnienia i pożywienia z tego, co robię, że naprawdę nie czuję potrzeby niczego więcej, zwłaszcza czegoś, co ma swoją cenę, jak nałóg! Czy jednak można nazwać picie ostrego sosu z butelki nałogiem? Patrząc w przyszłość, jak myślisz, dokąd zmierza ten sport? Czy stanie się bardziej popularny? Tak, myślę, że tak jest. Niektórzy mówią, że nasze pokolenie żyje w rewolucji środowiskowej i duchowej, a nurkowanie swobodne to sport, który dobrze wpisuje się w te idee. Jednocześnie przywraca kontakt z samym sobą i środowiskiem w sposób, w jaki robi to niewiele innych sportów wyczynowych. Jest to również jedyny prawdziwie wodny (zanurzalny) sport, więc oferuje doświadczenie, którego nie da się porównać z żadną inną aktywnością. Wiele osób to odkrywa i znajduje satysfakcjonujący sport, który pozostawia lekki ślad na naszej planecie, jednocześnie przybliżając nas do niej i do nas samych. Główny obraz i portret ©Samo Vidic. Podwodny obraz ©Agustin Munoz

Nadążanie za Kilianem Jornetem to praca na pełen etat dla jego fanów tego lata. Niecały miesiąc po zdobyciu najwyższej góry Ameryki Północnej Denali w rekordowym czasie legenda biegów górskich i wspinaczek pobił kolejny rekord – tym razem ultramaraton Hardrock 100. To jeden z najtrudniejszych ultramaratonów na świecie i najsłynniejszy w Ameryce. Ale pomoc jest na wyciągnięcie ręki. Dzięki nowym możliwościom Ambit3 można przeżyć i podzielić się epickim wyczynem Kiliana, w którym poprawił poprzedni rekord o 42 minuty i ukończył bieg w czasie 22h 41m. Poniższy film pokazuje, jak szybko biegł. Hardrock, bieg na dystansie 160 km z łączną przewyższeniem 20 722 m, ma legendarny status wśród biegaczy ultra na całym świecie i znajdował się na liście marzeń Kiliana odkąd był nastolatkiem. „Jestem podekscytowany tym wynikiem, to był ostatni wyścig, który został z listy, którą stworzyłem mając 16 lat. Jestem bardzo zadowolony zarówno ze zwycięstwa, jak i rekordu, ale także dlatego, że od początku czułem się bardzo dobrze. To był niemal idealny wyścig” – powiedział Kilian po wyścigu. „Trasa jest bardzo piękna, zarówno pod względem toru, jak i krajobrazu” – dodał. To jeden z tych wyścigów, w których nie pozwoliłbym, aby jakikolwiek fragment został pominięty, świetnie się tu biegło. Najniższy punkt wyścigu znajduje się na wysokości 3000 m, więc jest to bardzo techniczny wyścig na dużej wysokości, co czyni go wyjątkowym. Bez wahania mogę powiedzieć, że to jeden z najfajniejszych wyścigów, w jakich kiedykolwiek brałem udział”. Uważałeś, że to epickie? Przygotuj się na zdumienie rekordowym wejściem Kiliana na Denali. Zdjęcie: ©Jordi Saragossa