W pierwszym odcinku serii filmów #SuuntoAdventure poznasz szwedzką biegaczkę górską, narciarkę wysokogórską i miłośniczkę gór, Emelie Forsberg. Emelie jest uśmiechnięta – ale nie daj się zwieść: jest też bardzo konkurencyjna. Przeczytaj profil Emelie tutaj . Obejrzyj także inne odcinki z serii: Twarzą w twarz z Gregiem Hillem – seria filmów #SuuntoAdventure, odcinek 2 Twarzą w twarz z Kilianem Jornetem – seria filmów #SuuntoAdventure, odcinek 3 Twarzą w twarz z Williamem Trubridgem – seria filmów #SuuntoAdventure, odcinek 4 Twarzą w twarz z Conradem Stoltzem – seria filmów #SuuntoAdventure, odcinek 5

Porozmawiaj z Emelie Forsberg, a pomyślisz, że to po prostu kolejna dziewczyna kochająca góry i przygody, która uwielbia piec domowe ciasteczka . Ale za kochającą zabawę Szwedką kryje się fenomenalna, zdobywająca podium sportsmenka – taka, która wyróżniała się w kilku dyscyplinach biegów górskich – a także w narciarstwie wysokogórskim. Trzykrotna mistrzyni Sky Running World Series (2012-2014), Emelie przewyższa innych w maratonach i ultramaratonach. Są to górskie biegi szlakowe, które obejmują kilka tysięcy metrów przewyższenia i mają długość od 30 do ponad 50 km na terenie, który może obejmować luźne skały lub wysokogórskie pola śnieżne. Dla biegaczy górskich są to biegi przesiąknięte legendą i wiedzą, biegi takie jak Zegama, Pikes Peak, Kima i nowoczesne klasyki, takie jak Transvulcania i Diagonale des Fous. Jest bardzo konkurencyjna i ma imponujący dorobek medalowy – zbyt długi, aby go tu wymienić – ale jasne jest, że zwycięstwo nie jest jej głównym celem. „Za 40 lat nie będę pamiętać żadnego zwycięstwa. Będę pamiętać widok i uczucie” – mówi. Jest zdjęcie zrobione tuż przed przekroczeniem linii mety 80-kilometrowego maratonu Mt Blanc, biegu, który miał ukoronować jej tytuł mistrzyni Skyrunning Ultra w 2014 roku. Wyróżnia się jedną cechą – ogromnym uśmiechem, którego nie potrafi powstrzymać. Wygląda, jakby właśnie przebiegła 5 km, a tym bardziej wyczerpujący podwójny maraton. „Z całego serca mogę powiedzieć, że cieszyłam się każdą sekundą” – napisała na swojej stronie na Facebooku krótko po tym: „Czysty skyrunning. J´adore! Uwielbiam!” To właśnie zaraźliwa miłość Emelie do biegania przebija ponad wszystko inne. „Trudno opisać, że to takie dobre” – mówi. „Czujesz naprawdę dobre uczucie w nogach. Czujesz się tak lekko – po prostu płyniesz po ziemi. Czujesz się naprawdę wow, mogłabym tak mówić w nieskończoność, albo wow, jakie to wspaniałe uczucie”. To właśnie to uczucie popchnęło ją do zawodowego obiegu. Jednym z jej pierwszych zwycięstw był lokalny wyścig górski pod górę w norweskim parku narodowym Yotunheimen w 2010 r. Co niezwykłe, przed wyścigiem, tego samego dnia, Emelie zdecydowała się na bieg, który stał się 50 km ultra z 4000 m przewyższenia. „Tego dnia miałam wolne, więc pomyślałam, że pobiegam” – wyjaśnia. „Było superpięknie”. Jednak nie wszystkie wyścigi są pięknymi doświadczeniami. Podczas Kima 2014 źle skręciła i spadła z 1. na 5. pozycję. Mimo to zajęła 2. miejsce. Oprócz oficjalnych wyścigów jest również fanką ruchu Fastest Known Time (FKT), czyli samozorganizowanych i (często) samotnych prób pobicia rekordów prędkości w górach. W 2014 r. ustanowiła rekord ogólny na najwyższej górze Szwecji Kebnekaise, poprawiając poprzedni rekord o 15 minut. Duże góry odgrywają dużą rolę w jej życiu. Kiedy nie bierze udziału w zawodach, Emelie uwielbia spędzać czas w górach, biwakować, wędrować, wspinać się i jeździć na nartach zimą. Oczywiście, oznacza to również rywalizację na nartach, w Pucharze Świata w narciarstwie wysokogórskim. Pomimo bycia stosunkowo nową w tym sporcie, 2015 rok przyniósł Emelie pierwsze podium, trzecie miejsce w Trofeo Marmotta. „Ja też lubię być w górach zimą” – mówi – „i to jest po prostu kolejny sposób. Trening jest taki sam jak wcześniej, tylko inny na nartach. Fajnie jest ścigać się, to dobry trening – tak naprawdę najtrudniejszy trening, jaki kiedykolwiek odbyłam!” Co dalej ze szwedzkim sportowcem? Cokolwiek to będzie, na pewno będzie to wiązało się z wielkimi przygodami w górach. „Najlepsze chwile są wtedy, gdy jesteś w górach, gdzie zegar i świat zewnętrzny nie mają znaczenia. Góry to prostota, wolność i odpowiedzialność — wszystko, co kocham!”

Kilian Jornet i Emelie Forsberg wspięli się odpowiednio na drugie i trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w narciarstwie wysokogórskim po dobrych występach w Prato Nevoso we Włoszech. Kilian pcha się w dół. ©ISMF Kolejny ekscytujący weekend dla ambasadorów Suunto, Kiliana Jorneta i Emelie Forsberg. Para dołączyła do dziesiątek najlepszych na świecie zawodników ski-mo pod niesamowitym błękitnym niebem Prato Nevoso we Włoszech na jednym z ostatnich wyścigów sezonu. Kilian osiągnął mieszane wyniki – zajął drugie miejsce w wyścigu pionowym, czwarte w wyścigu indywidualnym i 22. w sprincie. Ma jeszcze dwie szanse na osiągnięcie ostatecznego celu pod koniec kwietnia – wygranie klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, który łączy różne dyscypliny Pucharu Świata w narciarstwie alpejskim. Obecnie Kilian zajmuje drugie miejsce za liderem klasyfikacji generalnej Robertem Antoniolim. Powiedział: „Puchar Świata w kombinacji to tytuł, który naprawdę chciałbym wygrać, ponieważ dowodzi wszechstronności narciarza w różnych konkurencjach. Obecnie jestem drugi, ale mam nadzieję, że zdobędę wystarczająco dużo punktów w dwóch pozostałych wyścigach, aby móc walczyć o zwycięstwo z Roberto”. Emelie w akcji. ©ISMF Aby nie być gorszą, Emelie Forsberg zajęła drugie miejsce zarówno w wyścigu indywidualnym, jak i sprinterskim, a także czwarte w wyścigu pionowym. Było to jej pierwsze drugie miejsce w zawodach Pucharu Świata, a z dwoma wyścigami drużynowymi przed końcem awansowała na trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. Powiedziała: „Czuję się bardzo dobrze w tym momencie sezonu. Wyniki w ten weekend nie mogły być lepsze i teraz jestem trzecia w klasyfikacji generalnej. Postaram się zachować dobrą energię na pozostałe wyścigi”. Mimo że poszczególne wydarzenia dobiegają końca, Puchar Świata w Ski Mountaineeringu jest daleki od zakończenia. Sprawdź Sprawdź ISMF na Facebooku, aby uzyskać aktualizacje, zdjęcia i wiele ekscytujących filmów z Mistrzostw Świata w Ski Mountaineeringu. LINK DO WYŚCIGU: http://www.mondoleskialp.it/ Wszystkie zdjęcia ©ISMF

Określenie swojej lokalizacji jest dość proste, gdy masz mapę, widoczność jest dobra i możesz zidentyfikować kilka punktów orientacyjnych. Ale gdy robi się ciężko, pogoda jest przeciwko tobie, a słońce zachodzi, zadanie nie jest już takie proste. W tym samouczku dowiesz się, jak twój Ambit może pomóc ci znaleźć swoją lokalizację. Podstawy są proste: możesz sprawdzić swoją aktualną pozycję za pomocą kilku kliknięć Ambit. Wybierz: Nawigacja – Lokalizacja – Aktualne Aby mieć pewność, że sygnał satelitarny zostanie nawiązany jak najszybciej, pamiętaj o regularnej synchronizacji urządzenia Ambit i jego aktualizacji. Po znalezieniu sygnału GPS otrzymasz swoją aktualną lokalizację w współrzędnych geograficznych. Najpopularniejszym układem współrzędnych w urządzeniach GPS jest WGS84 , który jest również domyślnie używany w zegarkach Suunto GPS. Użyj tego samego układu współrzędnych na zegarku i mapie Jeśli musisz podać komuś swoją dokładną lokalizację w sytuacji ratunkowej, WGS84 działa. Ale kiedy zaczniesz używać mapy i definiować na niej swoją lokalizację, musisz upewnić się, że zegarek GPS i mapa używają tego samego układu współrzędnych. (Aby zmienić układ współrzędnych Ambit, przejdź do General – Formats – Position format.) Szerokość/długość geograficzna to układ współrzędnych używany w nawigacji morskiej i jest powszechny na mapach topograficznych na zewnątrz. Linie szerokości geograficznej biegną poziomo. Szerokość geograficzna zerowa to równik. Długości geograficzne biegną pionowo, a długość zerowa przebiega przez Greenwich w Anglii. Szerokość geograficzna jest zwykle pierwszą liczbą wyrażoną we współrzędnych szerokości/długości geograficznej (na przykład 60°16'19" N 24°58'23'' E). Układ WGS84, który wykorzystuje szerokości i długości geograficzne, to tak naprawdę coś więcej niż tylko układ współrzędnych: obejmuje on również model globusa umożliwiający korzystanie z wysokościomierzy GPS. UTM to układ współrzędnych siatki, który jest używany na wielu mapach zewnętrznych. Dzieli mapę na prostopadłą siatkę, w której każdy z kwadratów ma taki sam rozmiar w dowolnym miejscu na mapie. Oznacza to, że układ współrzędnych jest bezpośrednio powiązany z odległością w metrach. Ta norweska mapa ma zarówno współrzędne WGS84 (czarne), jak i UTM (niebieskie). Czarne liczby po bokach mapy to stopnie szerokości geograficznej; liczby na górze i dole mapy to stopnie długości geograficznej. Aby określić swoją lokalizację na mapie, narysuj linię z zachodu na wschód przez odpowiadającą szerokość geograficzną i linię z południa na północ przez odpowiadającą długość geograficzną. Przecięcie się tych dwóch linii wskazuje Twoją pozycję. Niebieskie liczby to północne i wschodnie współrzędne układu współrzędnych UTM. Możesz ich używać jak lat/log podczas wyszukiwania swojej lokalizacji na mapie. Wsparcie dotyczące produktu Suunto można uzyskać pod adresem support

W świecie skitouringu liczy się każda sekunda, a szybka zmiana między podjazdami i zjazdami może mieć ogromne znaczenie. Dla regularnych narciarzy zawsze imponującym widokiem jest obserwowanie, jak profesjonaliści robią to w ciągu kilku sekund. Mistrz świata w skialpinizmie Kilian Jornet ujawnia swoje najlepsze wskazówki dotyczące efektywnego przejścia. Obejrzyj poniższy film, aby zobaczyć go w akcji. 1. Myśl naprzód Gdy docieram do punktu przejściowego, zaczynam mentalnie przygotowywać się zarówno do punktu przejściowego, jak i do zjazdu, który nastąpi. Czy mam jeszcze jakieś podjazdy, czy to będzie ostatni zjazd? Jest to ważne, ponieważ decyduje o tym, jak zdejmuję i przechowuję foki. 2. Przygotuj się Kilka metrów przed szczytem otwieram kombinezon i zdejmuję paski do kijków, aby położyć je na podłodze i wejść do strefy zmian. Zobacz jak to robi Kilian. 3. Zmień tryby Po położeniu kijków na podłodze przełączam buty na tryb narciarski obiema rękami, a następnie przekręcam wiązanie do pozycji zjazdowej. 4. Zdejmij skórki Jeśli są jeszcze odcinki pod górę, chwytam górną część foki jedną ręką, po czym kopniakiem do przodu zrywam ją jednym płynnym ruchem. Składam fokę na pół, wsuwam ją do kombinezonu i powtarzam proces z drugą skórą. Jeśli to ostatni zjazd w wyścigu, nie będę musiał używać fok ponownie, więc szybko zrywam foki i chowam je razem w kombinezonie. 5. Wyruszenie Na koniec zapinam suwak kombinezonu, biorę kije, sprawdzam, czy pięty są dobrze zablokowane i przygotowuję się do zjazdu.

Mezzalama Trophy to naprawdę trudne wyzwanie. Kultowy, wysokogórski wyścig narciarski odbywa się co dwa lata w regionie Cervinia we Włoszech i bierze w nim udział około 300 trzyosobowych zespołów narciarzy, którzy pokonują najtrudniejsze tereny w Alpach. Przyjrzyjmy się bliżej tym historycznym zawodom i sportowcom Suunto trenującym do 20. edycji wyścigu. Jako część „wielkiej trójki narciarstwa wysokogórskiego”, Mezzalama Trophy jest jednym z najwyższych zawodów narciarstwa wysokogórskiego na świecie. To wyścig na dystansie 45 km z 3430 m przewyższenia. Ale nie tylko wytrzymałość i wysokość sprawiają, że zawody są tak atrakcyjne – to historia Mezzalama. Założony w 1933 r., jest jednym z najstarszych wyścigów tego typu i ma historyczne znaczenie w umysłach wielu narciarzy. Jak w 1934 r., kiedy młody niemiecki narciarz-solista o nazwisku Anderl Heckmair wyprzedził wszystkie rywalizujące drużyny, mimo że wystartował półtorej godziny po grupie. Heckmair później zyskał światową sławę, prowadząc najtrudniejszą trasę podczas pierwszego wejścia na północną ścianę Eigeru cztery lata później. Obejrzyj poniżej zwiastun Mezzalama Trophy: W tym roku, upamiętniając 150. rocznicę pierwszego wejścia na Matterhorn, trasa Mezzalama Trophy będzie przebiegać w odwrotnej kolejności. Wyścig poprowadzi zawodników z Gressoney-la-Trinité do Breuil-Cervinia – dokładnie odwrotnie niż w poprzednich edycjach. Zmiana ta dodaje około 350 metrów wysokości do trasy. Spośród tych zawodników ambasador Suunto, Kilian Jornet, ponownie dołączy do swoich kolegów z drużyny we Włoszech. „Jak co roku, cieszę się, że mogę rywalizować i łączyć różne modalności i dystanse” — mówi Kilian. Również w składzie, a dalej w dół stawki, znajdzie się zespół Suunto złożony z przewodnika Fabiena Meyera, wspinacza lodowego Matthiasa Scherera i kierownika cyfrowego Francji, Francka Largeaulta. „Niesamowite poświęcenie Heckmaira alpinizmowi jest dla mnie świetnym przykładem ducha alpinizmu” — mówi Matthias. „Nigdy nie ośmieliłbym się porównywać się z nim, ale kocham jego zaangażowanie i ducha. Był podekscytowany, że może przebiec ten wyścig, że może być w górach, że może poczuć się silny i żywy. Jestem podekscytowany, że mogę w nim wziąć udział!” Franck Largeault przygotowuje się do wyzwania swojego życia. ©Franck Largeault Zespół ciężko trenował. „Aby stworzyć dobry plan treningowy, potrzebny jest dobry punkt wyjścia” — mówi Largeault. „Dlatego przeprowadziliśmy testy wysiłkowe aerobowe i techniczne, aby ocenić nasz poziom sprawności. Te punkty wyjścia pozwoliły nam ustalić nasz plan treningowy i wykorzystać pozostałe 6 tygodni na przygotowanie się”. Largeault wyjaśnia: „Użyliśmy Ambit 3 Peak do przeprowadzenia testów, mierząc nasze tętno, tempo wspinaczki itp.” Edycja niezwykłego Pucharu Mezzalama 2015 rozpoczęła się 25 kwietnia. Zdjęcia ©pantacolor.it