„Nadchodzi lato, góry lodowe topnieją, komary są wszędzie!” Tak zaczyna się najnowszy newsletter zespołu Under the Pole. Ekspedycja, w skład której wchodzą odkrywcy, naukowcy i nurkowie, podróżuje wzdłuż wybrzeża Grenlandii, aby sporządzić mapę zachodniego wybrzeża, zarówno z góry, jak i z dołu. Zespół wyruszył z Francji na początku stycznia na pokładzie 18-metrowej szkunery WHY i spędził czerwiec zacumowany w Ummannaq, co w języku grenlandzkim oznacza „kształt serca”. Cały zespół na (i w) lodzie - © Lucas Santucci / Under The Pole Tam zespół przeprowadził pewne badania dekompresyjne. Ghislain Bardout mówi: „Wykonaliśmy dziewięć nurkowań o podobnych profilach (80 m 1 godz. 30 zanurzenia), które następnie „odsłuchaliśmy” za pomocą urządzenia Dopplera przez Juliena Hugo, naukowca z BF Systèmes i specjalistę w zakresie pomiaru krążących pęcherzyków w odniesieniu do dekompresji nurkowej. „Badanie jest częścią współpracy naukowej, której celem jest lepsze zrozumienie fizjologii dekompresji w środowisku arktycznym”. Komputery nurkowe Suunto robią sobie przerwę między nurkowaniami badawczymi. © Lucas Santucci / Under The Pole W chwili pisania tego tekstu zespół nie miał ze sobą kontaktu, był w drodze do Upernavik i przez słynną zatokę Melville, gdzie miał nadzieję czekać na przybycie narwali – wielorybów z ciosami. Następnie planują udać się do Qaanaaq, gdzie spędzą zimę. Główne zdjęcie podwodne: © Ghislain Bardout / Under The Pole Zobacz najnowszy klip zespołu tutaj .

Will Trubridge pobił wiele rekordów w nurkowaniu swobodnym, ale poniżej zdradza, dlaczego nurkuje dla przyjemności eksploracji. Czy trenujesz do czegoś specjalnego? Jesień to zawsze ten okres w roku, w którym staram się osiągnąć szczyt moich treningów, więc jeśli wszystko szło dobrze przez lato, to spróbuję skoncentrować swoje wysiłki na jednej z dyscyplin i zobaczę, co uda mi się osiągnąć. Czy rekord Molchanova w CWT jest możliwy do pobicia? Każdy rekord jest do pobicia! W latach 2012-2013 ciężko pracowałem nad moją techniką CWT i w 2012 r. próbowałem pobić rekord świata, ale nie udało mi się – zapomniałem zdjąć klipsa na nos na powierzchni. Tamto nurkowanie miało 125 m, a rekord wynosi teraz 128 m, więc teraz jest to jeszcze większe wyzwanie, ale nie poza zasięgiem. Moją specjalnością zawsze była dyscyplina bez płetw i to jest ta, którą lubię najbardziej. W tym roku koncentruję tam więcej swojej energii. Przypomnij nam, dlaczego uprawiasz nurkowanie swobodne i co ten sport dla Ciebie znaczy. Robię to głównie dla poczucia eksploracji i wyzwania. Nurkując głębiej niż kiedykolwiek było ludzkie ciało, na nowo definiujemy nasze granice jako gatunek i ekscytujące jest być na tej granicy. Jestem również typem osoby, która potrzebuje wyzwań, zarówno psychicznych, jak i fizycznych, a nurkowanie swobodne to sport, który zapewnia jedno i drugie. Oprócz tych dwóch odpowiedzi, uczucie zlewania się z wodą i zanurzania się głębiej w miejscu, gdzie dźwięki, światło i wszystkie inne bodźce są wyciszone, to przeżycie nie z tego świata, którego mam szczęście doświadczać. Ciężko musi być trenować w tylu miejscach, jak Karaiby, Honduras... Opowiedz mi o tym. Często tęsknię za zimną mżawką lub opadami śniegu... nie! Właściwie staram się nie zapominać, że łączenie pasji z karierą i możliwość podróżowania do wszystkich tych wspaniałych miejsc i nurkowania w nich to marzenie. Jestem wdzięczna za każdy dzień i każdą sekundę pod wodą. Wygląda na to, że freedivers muszą prowadzić bardzo czyste życie. Czy masz jakieś wady? Czerpię tyle spełnienia i pożywienia z tego, co robię, że naprawdę nie czuję potrzeby niczego więcej, zwłaszcza czegoś, co ma swoją cenę, jak nałóg! Czy jednak można nazwać picie ostrego sosu z butelki nałogiem? Patrząc w przyszłość, jak myślisz, dokąd zmierza ten sport? Czy stanie się bardziej popularny? Tak, myślę, że tak jest. Niektórzy mówią, że nasze pokolenie żyje w rewolucji środowiskowej i duchowej, a nurkowanie swobodne to sport, który dobrze wpisuje się w te idee. Jednocześnie przywraca kontakt z samym sobą i środowiskiem w sposób, w jaki robi to niewiele innych sportów wyczynowych. Jest to również jedyny prawdziwie wodny (zanurzalny) sport, więc oferuje doświadczenie, którego nie da się porównać z żadną inną aktywnością. Wiele osób to odkrywa i znajduje satysfakcjonujący sport, który pozostawia lekki ślad na naszej planecie, jednocześnie przybliżając nas do niej i do nas samych. Główny obraz i portret ©Samo Vidic. Podwodny obraz ©Agustin Munoz

To jeden z najważniejszych elementów wyposażenia nurkowego, jakie możesz zabrać pod wodę. Dziewczyny Scuba Diver wyjaśniają dlaczego. Jak twierdzi Margo Sanchez, prezes Scuba Diver Girls, komputer nurkowy to jeden z najważniejszych elementów wyposażenia, który może zapewnić bezpieczeństwo w przypadku zmiany planu nurkowania. „Widziałam rekina młota” – mówi Margo. Ona i jej kumpel Stephanie nurkowały przy ścianie w Papui-Nowej Gwinei z Tufi Resort. Ich plan zakładał pozostanie na głębokości około 25 m (80 stóp) – ale wtedy dostrzegli tego pięknego rekina młota, który zazwyczaj patroluje większe głębokości. „Lepiej mieć komputer, który pomoże ci dostosować się w locie”. Sanchez nie chciała przegapić tej niesamowitej okazji, by zbliżyć się do tego majestatycznego zwierzęcia i popłynęła głębiej. Jej Suunto D6i ostrzegł ją o głębokości. Nie spuszczała wzroku z nadgarstka, by móc monitorować, jak długo może pozostać na nowej, większej głębokości, podczas gdy filmowała wielkiego rekina młota. „Chociaż chciałam nadal podążać za tym pięknym rekinem, użyłam Suunto, by ocenić, kiedy nadszedł czas, by rozpocząć wynurzanie na płytsze wody”. „Ręczne wskaźniki nie pomogą Ci w ustaleniu profilu nurkowania, jeśli nurkowanie odbiegnie od planu, co może naprawdę wpędzić Cię w kłopoty”. Margo zauważa, że ​​wiele rzeczy może zmienić Twój plan podczas nurkowania i lepiej jest mieć komputer, który pomoże Ci dostosować się w locie. „Trzy minuty mogą wydawać się naprawdę długie, gdy po prostu wisisz na wielkim błękicie”. Sanchez uważa, że ​​przejście z ręcznych wskaźników na komputer ma jeszcze więcej zalet. „To także timer – odlicza za ciebie postój bezpieczeństwa” – mówi. „Trzy minuty mogą wydawać się naprawdę długie, gdy po prostu kręcisz się po wielkim błękicie i nie masz wiele do roboty. Komputer mówi ci, kiedy możesz bezpiecznie wynurzyć się na powierzchnię”. Komputery nurkowe śledzą również czas przebywania poza wodą, więc wiesz od razu, że basen jest otwarty na drugie nurkowanie. Sanchez mówi: „Możesz obliczyć swój czas przebywania na powierzchni za pomocą tabel nurkowych, ale o wiele łatwiej jest nacisnąć przycisk na komputerze i zobaczyć dokładnie, kiedy nadszedł czas na kolejne nurkowanie”. Lubi również swój komputer nurkowy za jego dokładność. „Wskaźniki często nie są dokładne – w wielu przypadkach mój wskaźnik ciśnienia powietrza był niedokładny nawet o 300 psi”. Lubi integrację powietrza z komputerem, dzięki której może bardzo dokładnie zobaczyć, jakie jest jej ciśnienie w psi podczas nurkowania. Na koniec Margo zauważa, że ​​są inne funkcje jej Suunto, które uwielbia. „Możliwość sprawdzenia temperatury podczas nurkowania w Południowej Kalifornii jest świetna. Woda może być dość zimna i fajnie jest zobaczyć w czasie rzeczywistym, jaka jest temperatura”. Lubi też móc przewijać swój profil nurkowania po nurkowaniu i sprawdzać zużycie powietrza w całym profilu. „To świetna zabawa śledzić wszystkie niesamowite miejsca, w których byliśmy, gdzie nurkowaliśmy i co tam widzieliśmy. Nie masz tego przy ręcznych wskaźnikach!” Zdjęcie: ©Larisa Steele

Oto pełna, niesamowita historia o tym, jak fińska grupa nurków Badewanne odkryła wrak niemieckiego okrętu podwodnego U 26 z czasów I wojny światowej. Juha Flinkman z grupy opowiada tę historię własnymi słowami: Pod koniec maja w Zatoce Fińskiej pogoda jest idealna, z niewielkimi falami i zachmurzeniem, ale dobrą widocznością. Przygotowujemy się do nurkowania na jednym z najbardziej ruchliwych szlaków morskich w Europie. Statki wszystkich rozmiarów i kształtów płyną na zachód wzdłuż szlaku prowadzącego z Zatoki do Bałtyku Właściwego. A my nurkujemy tuż przy zakręcie, gdzie każdy kapitan chce skrócić róg tak blisko, jak to możliwe, aby zaoszczędzić czas i cenne paliwo. Następnie, dzięki uprzejmej pomocy Helsińskiej Kontroli Ruchu, otrzymaliśmy specjalne pozwolenie na nurkowanie w tym miejscu. Kontrola ruchu nakazuje wszystkim statkom zbliżającym się do miejsca, aby nas minęły i informuje je o naszych zamiarach. Dlatego VHF nieustannie wydaje instrukcje zbliżającemu się ruchowi, około jeden statek co 10 minut! Co leży na dnie morza, co mogłoby być tak warte nurkowania, co uzasadniałoby tak wielką operację? Cóż, nie kto inny, jak U 26, jeden z pierwszych okrętów „As” w I wojnie światowej i z pewnością najbardziej udany okręt podwodny operujący na Bałtyku podczas całego konfliktu. U 26, pod dowództwem Kapitänleutnanta Egewolffa Freiherra von Berckheima, zatopił pancerny krążownik Pallada Cesarskiej Marynarki Wojennej Rosji w październiku 1914 r., w pierwszych miesiącach wojny. To uczyniło von Berckheima jednym z pierwszych „Asów” powstającej gałęzi Ubootswaffe w Cesarskiej Marynarce Wojennej. Von Berckheim i cała jego załoga otrzymali Krzyż Żelazny od entuzjastycznego cesarza za swoje wysiłki, a pod koniec lata 1915 roku powrócili do Zatoki Fińskiej ze swoim zaufanym okrętem U 26, aby siać spustoszenie wśród rosyjskiej żeglugi. Uczynili to z dobrym skutkiem, aż do późnego sierpnia, kiedy szczęście, które pozwoliło im przetrwać ich brawurowe wyczyny, się wyczerpało. Rosyjska marynarka wojenna od dawna była bardzo zirytowana sukcesem niemieckich łodzi podwodnych w Zatoce i aby temu zapobiec, nakazała stawiaczowi min Ładodze rozstawienie ostrzału na ujściu Zatoki. Jednak U 26 był już w środku ostrzału, próbując wrócić do swojej bazy po udanym patrolu. Co się stało i kiedy, nigdy się nie dowiemy, ale U 26 uderzył w jedną z min Ładogi i zatonął z całą 30-osobową załogą. Kilka tygodni wcześniej, podczas przeszukiwania sonarem bocznym wzdłuż linii ostrzału z Ładogi, Immi Wallin zauważył na ekranie wrak łodzi podwodnej. Kolejne przeszukiwania wykazały, że łódź jest stara i najprawdopodobniej niemiecka, więc praktyczne możliwości to U 10 lub U 26. Wkrótce się dowiemy! JJ-CCR przytroczone do naszych pleców, bailouty i zbiorniki dekompresyjne zapięte na miejscu, płetwy na pokładzie. Immi manewruje Yoldią tuż przy boi i przechodzimy za burtę. Woda jest dość przejrzysta nawet na powierzchni, ale nie mamy pojęcia, co czeka na dnie. Jednak teraz, gdy schodzimy wzdłuż linii strzału, robi się coraz wyraźniej, gdy nasze światła badają ciemność. I nagle ona tam jest! Widoczność jest absolutnie znakomita aż do dna, które wydaje się być gliną lodowcową. Ciężar strzału nie dotknął wraku, ale leży prawie dwa metry z boku. Dokładniejsza inspekcja ujawnia, że ​​osad jest nasycony ropą, która wyciekła ze zbiorników U 26 podczas jej 99-letniego pobytu na dnie morza. Płyniemy w kierunku rufy, która zatonęła głęboko w osadzie, co mogliśmy już zobaczyć na zdjęciach z bocznego skanowania. Obudowa pokładu jest widoczna może 10 metrów za wieżą dowodzenia, zanim zniknie w glinie. Szerokie, płaskie zbiorniki siodłowe typowe dla klasy U-23 wyłaniają się z gliny i biegną wzdłuż boków kadłuba. Na górze zbiorników prawej burty możemy zobaczyć składane maszty radiowe z mechanizmami podnoszenia/opuszczania. Wokół dziobów i wieży dowodzenia jest trochę włoka, a jedyne widoczne uszkodzenia łodzi wydają się pochodzić z włoka: barierki wieży dowodzenia zostały skręcone i zerwane, a koło sterowe statku, które stało na otwartym mostku, zostało zerwane przez włok i przez szalony zbieg okoliczności wylądowało w przestrzeni za zerwanym włazem po prawej burcie wieży dowodzenia. Tam spoczywa koło, nadal owinięte siecią do włokową. Co najważniejsze, układ wieży dowodzenia jest zdecydowanie klasy U-23, więc wygląda na to, że naprawdę patrzymy na U 26. Ale musimy to sprawdzić dalej. Gdy zbliżamy się do dziobu, możemy wyraźnie zobaczyć przednie samoloty nurkowe, które są wyraźnie umieszczone nisko na kadłubie, znacznie poniżej linii wody po wynurzeniu. Ten szczegół wyklucza U 10, który ma te samoloty nurkowe umieszczone powyżej linii wody. Wszystko inne również pasuje do tego, co wiemy o U 26: wyrzutnie torped, ich zewnętrzne luki, kształt dziobu. Teraz możemy być pewni, że patrzymy na nieuchwytny U 26, jeden z najbardziej poszukiwanych wraków na Bałtyku. Oto ona, spoczywająca na dnie morza ze swoją załogą i Kaleu'nt von Berckheim. Równe 100 lat po tym, jak została wcielona do floty Cesarza i 99 lat po ostatnim meldunku. Gdzieś słyszałem, że starzy marynarze okrętów podwodnych nie uważają łodzi, które nigdy nie wróciły z patrolu, za „zaginione”, ale mówią o nich, że „wciąż patrolują”. Cóż, oto ona, spoczywająca na dnie Zatoki Meksykańskiej, dumna i samotna, jak wtedy, gdy jeszcze patrolowała te wody. Wzruszający pomnik losów wojny: krótki sukces, po którym nastąpiła szybka i nieunikniona śmierć. Płyniemy cicho wzdłuż burty w kierunku naszej linii strzału, nasze RB nie przerywają ciszy trwającej prawie stulecie. Ponieważ teraz jesteśmy pewni, że mamy U 26, rozpoczynamy nurkowanie w 17 minucie i rozpoczynamy wynurzanie wzdłuż linii strzału. Przystanki dekompresyjne mijają, aż w końcu wynurzamy się. Yoldia jest gotowa i szybko nas podnosi. Dopiero gdy już usiądziemy i wyjmiemy pętlę z ust, zaczyna się wiwat. Tak, to dwudziesta szósta! I tak, widoczność jest cholernie doskonała! Gdy wiwaty rozbrzmiewają na pokładzie Yoldii, kolejna załoga przygotowuje się do nurkowania, tym razem do nagrania filmu. Szybko informujemy ich o tym z Jouni, a następnie znikają za burtą. No cóż, ludzie, po prostu kolejny dzień w Zatoce Fińskiej, Definite Wreck Paradise of the World. Zdjęcia ©Badewanne

Widziałeś filmy nurkowe Scuba Diver Girls i teraz zastanawiasz się, jak zacząć własne przygody. Margo Sanchez, prezes zespołu, dzieli się ich sekretami. „To pytanie, o które pytają wszyscy” – mówi Margo Sanchez, omawiając liczne przygody dziewcząt. Wraz ze swoją szwagierką Stephanie Adamson, Sanchez utworzyła prawdopodobnie najchętniej oglądany zespół nurków na świecie, z dużą liczbą obserwujących na Facebooku i nie tylko. Sanchez radzi korzystać z lokalnych zasobów, niezależnie od tego, czy chodzi o porady dla nowo certyfikowanych nurków dotyczące poznawania większej liczby lokalnych partnerów nurkowych, czy sugestie dla doświadczonych nurków dotyczące ich kolejnej egzotycznej wyprawy nurkowej. Sklepy nurkowe to zawsze dobry sposób na spotkanie. „Poszukaj lokalnych centrów nurkowych Suunto” — mówi Sanchez. „Zazwyczaj są świetnym punktem wyjścia do szkolenia, sprzętu, a także przygód i podróży”. Dodaje, że kluby nurkowe to kolejne fantastyczne źródło zorganizowanych wycieczek nurkowych, wydarzeń grupowych i poznawania nowych przyjaciół. Meetup.com to również popularne źródło internetowe, z którego korzysta wielu nurków, aby znaleźć i dołączyć do lokalnych klubów nurkowych. „Co najważniejsze, lokalne kluby nurkowe, grupy i sklepy służą jednemu celowi – poznawaniu przyjaciół, którzy podzielają pasję do tego samego sportu i są podekscytowani możliwością przeżycia kolejnej przygody” – mówi Sanchez. Zdjęcia © Brad Holland i Jennah Caster

Są jednym z najpopularniejszych zespołów nurków na świecie. Współzałożycielka Margo Sanchez zdradza nam szczegóły. Dziewczyny ze Scuba Diver są prawdopodobnie najpopularniejszymi dziewczynami w społeczności podwodnej – i z pewnością jednymi z najbardziej aktywnych. Znajdujące się w San Diego w Kalifornii, ocean jest podwórkiem dziewcząt. W swoim sprzęcie do nurkowania w zimnej wodzie i komputerach nurkowych Suunto, Margo Sanchez i Stephanie Adamson nurkują kilka razy w tygodniu. Jeśli nie nurkują w lokalnych wodach południowej Kalifornii, podróżują po świecie w poszukiwaniu kolejnego gorącego miejsca do podziwiania niesamowitego życia morskiego. Ten zabawny, pełen przygód zespół nurkowy powstał, gdy Stephanie, instruktorka nurkowania PADI, zaprosiła Margo do nauki nurkowania. Stephanie chciała podzielić się swoją miłością do oceanu i niesamowitym doświadczeniem bycia pod wodą ze swoją rodziną. Margo od razu poczuła więź z podwodnym światem, ale była również zdumiona, jak świetną zabawą było nurkowanie ze Stephanie, jej szwagierką. Gdy dziewczyny zaczęły nurkować razem i dzielić się swoimi przygodami ze znajomymi w mediach społecznościowych, ich popularność w społeczności nurkowej wzrosła. Liderzy branży i producenci komentowali, że dziewczyny „przywracają zabawę nurkowaniu”. Margo i Stephanie szybko zdały sobie sprawę, że w branży nurkowej brakowało skupienia na kobietach. Od sprzętu nurkowego po treści online, większość branży koncentrowała się na mężczyznach. Dziewczyny zdecydowały, że nadszedł czas, aby nadać sportowi kobiecy charakter i zaczęły budować swoją obecność online jako Scuba Diver Girls. „Kiedy zaczęliśmy publikować nasze zdjęcia i filmy z nurkowania w mediach społecznościowych, brakowało interesujących treści o kobietach i dla kobiet w nurkowaniu – otrzymaliśmy przytłaczającą odpowiedź” – mówi Sanchez. Mówi, że zespół postawił sobie za cel położyć większy nacisk na kobiety w tym sporcie. Dziewczyny współpracowały z różnymi producentami, w tym z Suunto, aby testować sprzęt do nurkowania i przekazywać firmom opinie z perspektywy kobiet nurków na temat dopasowania, użyteczności, a także wyglądu i wrażeń. „Większość sprzętu, którego pierwotnie używaliśmy, została zaprojektowana z myślą o męskim ciele jako podstawie dopasowania, a następnie po prostu dodali trochę różu i nazwali go sprzętem dla kobiet” – wyjaśniła Sanchez. Dziewczyny zaczęły wspólnie gromadzić miejsca do nurkowania i publikować zdjęcia i materiały filmowe ze swoich niesamowitych przygód online. Ich społeczność, która powstała w 2009 r., rozrosła się do ponad 500 000 fanów na Facebooku, którzy aktywnie wchodzą w interakcje i komunikują się z dziewczynami każdego dnia. Możesz dołączyć do społeczności za pośrednictwem jej licznych kanałów społecznościowych i uzyskać najlepsze treści oraz informacje na temat nurkowań, sprzętu i niesamowitych miejsc docelowych. Facebook Instagram Świergot Youtube Zdjęcia © Tanya G Burnett, Brian Kirby i Margo Sanchez