5 kroków do terapeutycznego oddychania w walce z COVID-19

Ambasador Suunto William Trubridge wie co nieco o głębokim oddychaniu. W 2016 r. ustanowił nowy rekord świata, nurkując na 102 m na jednym oddechu. W 2019 r. został pierwszym człowiekiem, który ukończył „podwodne przejście” jednego z głównych kanałów świata, przepływając dziką Cieśninę Cooka w serii 934 nurkowań na wstrzymanym oddechu.

William niedawno ponownie zagłębił się w świat medycyny i jej leczenie COVID-19. Zaniepokojony wpływem wirusa, zbadał, jak atakuje on organizm i jakie są medycznie akceptowane metody leczenia, które pomagają ludziom wyzdrowieć. W trakcie tego procesu dowiedział się, że oddech terapeutyczny może odgrywać ważną rolę. Czytaj dalej, aby zapoznać się z jego szczegółowym raportem!

Przewiń w dół, aby zobaczyć, jak William demonstruje ćwiczenie głębokiego oddychania!

Terapia oddechowa w przypadku COVID-19

Przez William Trubridge

SARS-CoV-2 to wirus atakujący układ oddechowy. Atakuje naszą zdolność oddychania. Teraz okazuje się, że strategia walki z tą infekcją może polegać na samym oddychaniu.

Po pierwsze, muszę jasno stwierdzić, że nie jestem ani epidemiologiem, ani pulmonologiem. Wszystko, co opisuję w tym artykule, zostało zalecone przez ekspertów (do których będę się odwoływać) w jednej lub obu tych dziedzinach i nie będę się wypowiadał ani ekstrapolował poza ich zalecenia. Moja kariera w nurkowaniu swobodnym oznaczała, że spędziłem prawie dwie dekady na wykorzystywaniu mocy oddechu i mam nadzieję, że wykorzystam to doświadczenie, aby pomóc opisać i pokazać, jak osiągnąć zalecenia ekspertów.
Na przykład polecenie „oddychaj głęboko” jest jak polecenie komuś, żeby „płynął płynnie” – w tym działaniu tkwi wiele techniki. „Głęboki oddech” może mieć zupełnie inne rezultaty w zależności od tego, czy zaczynasz od podstawy płuc, wciągając powietrze do brzucha, czy po prostu unosisz ramiona i „łapiesz” powietrze. To są rozróżnienia, w których mam nadzieję dodać wartość.

Kiedy w kwietniu J.K. Rowling zaraziła się COVID-19, zastosowała technikę opisaną przez lekarza Sarfaraza Munshi z Queen Hospital w Wielkiej Brytanii, która ma na celu utrzymanie funkcji płuc i zapobieganie wtórnemu zapaleniu płuc w trakcie choroby.1 Filmik z opisem znajduje się tutaj , a zalecaną przez niego sekwencję działań można podsumować następująco:

1. Usiądź z wyprostowanym kręgosłupem i stopami płasko na podłodze (dodałam tę instrukcję, ponieważ głębokie oddychanie w pozycji stojącej grozi omdleniem).
2. Weź głęboki wdech, wstrzymaj oddech na 5 sekund i wydech – powtórz 5 razy.
3. Wciągnij powietrze i kaszl głośno od podstawy płuc (zakrywając usta)
4. Powtórz kroki 2 i 3.
5. Połóż się płasko na brzuchu, połóż przed sobą poduszkę i przez 10 minut oddychaj głęboko.

Tę sekwencję ćwiczeń wykładają również fizjoterapeuci oddechowi, którzy czasami określają ją mianem „techniki aktywnego cyklu oddechowego”. Ważne jest, aby pamiętać, że jest to zabieg terapeutyczny, a nie zapobiegawczy: nie ma powodu, aby oczekiwać, że w ogóle pomoże on w ochronie przed zakażeniem wirusem.

Głębokie oddechy pomagają wentylować pęcherzyki płucne i usuwać zanieczyszczenia, które nagromadziły się na ściankach pęcherzyków płucnych z powodu uszkodzeń spowodowanych przez wirusa. Te zanieczyszczenia blokują wchłanianie tlenu do krwi, co może prowadzić do stanu zwanego ARDS. Leżenie na brzuchu korzystnie wpływa na otwarcie mniejszych dróg oddechowych: ponieważ są one rozmieszczone bliżej kręgosłupa, jeśli leżysz na plecach, ciężar tułowia uniemożliwi ich pełne otwarcie.

W tym miejscu dodam kilka dodatkowych wskazówek/opisów, aby mieć pewność, że ćwiczenie będzie jak najbardziej efektywne i ukierunkowane.

KROK 0 - Motywacja

Wiele raportów od pacjentów z COVID-19 opisuje, jak całkowicie paraliżuje poziom energii. Nawet siedzenie może być ciężką próbą, a sama myśl o podjęciu się takiego ćwiczenia może wymagać większej motywacji niż ta, którą masz w sobie. Jeśli tak jest, to nie podejmuj się go na początku. Po prostu powiedz sobie, że zmienisz pozycję (co zalecają pulmonolodzy, aby pomóc zapobiegać zapaleniu płuc) i przyjm pozycję siedzącą. Kiedy już tam będziesz, pomysł jednego pełnego oddechu może być wykonalny. Następnie sprawdź, czy możesz wykonać tylko jedną rundę kroków 2 i 3. Jeśli to jest twój limit, przejdź od razu do kroku 5, w przeciwnym razie trzymaj się go przez kolejną rundę. W ten sposób zobowiązujemy się tylko do robienia czegoś łatwego, o czym wiemy, że możemy sobie poradzić.

KROK 1 - SIEDZENIE

Wsparcie za kręgosłupem jest w porządku, o ile kręgosłup jest prosty. Czego chcesz uniknąć, to garbienie się, jakbyś siedział w łóżku, opierając się o wezgłowie łóżka lub siedząc na miękkiej kanapie. Zamiast tego spróbuj usiąść na krześle lub na krawędzi łóżka, w obu przypadkach ze stopami na podłodze. Pozwala to na dostęp do pełnego zakresu ruchu mięśni oddechowych i daje tułowiu przestrzeń na pełne napompowanie płuc.

KROK 2 - GŁĘBOKIE ODDECHY

To jest kluczowa część ćwiczenia. Celem jest maksymalne napompowanie pęcherzyków płucnych (woreczki powietrzne w płucach, podobne do gąbki, która ma maleńkie komory powietrzne). Aby to zrobić, musimy upewnić się, że wentylujemy całą objętość płuc. Większość tej objętości znajduje się w podstawie płuc (mają kształt piramid) i tak naprawdę musimy myśleć o oddychaniu „do brzucha”, aby napompować tę część. To aktywuje mięsień przepony: mięsień przypominający płytkę, który leży płasko w tułowiu i oddziela płuca i serce powyżej od narządów trawiennych poniżej. Działa jak tłok, więc gdy się kurczy i porusza w dół, wciąga powietrze do płuc powyżej. Efektem jest również wypychanie żołądka w dół i na zewnątrz, więc wygląda to tak, jakby sam brzuch się napompowywał.

Ten „przeponowy” oddech jest najskuteczniejszym sposobem oddychania i tak właśnie powinieneś zaczynać głębokie oddechy. Wyobraź sobie, jak powietrze jest wciągane głęboko do podstawy twojego tułowia. Jeśli masz jedną rękę na brzuchu, a drugą na klatce piersiowej, twoja dolna ręka powinna się poruszać na zewnątrz, gdy brzuch się „nadmuchuje”, podczas gdy górna ręka pozostaje nieruchoma w tej fazie.

W drugiej fazie będziesz oddychać do klatki piersiowej. Używa to mięśni międzyżebrowych do rozszerzania klatki piersiowej i tak oddychamy, gdy „łapiemy oddech”. Poczujesz ruch na zewnątrz w górnej części dłoni, a także rozszerzanie się, gdy żebra oddalają się od siebie. Ważne jest, aby w tej i wszystkich fazach głębokiego oddychania zatrzymać się, jeśli kiedykolwiek doświadczysz ostrego bólu. Ważne jest również, aby spróbować utrzymać rozluźnienie wszystkich mięśni, które nie są zaangażowane w oddech - sprawdź, czy głowa, szyja, ramiona i dłonie są całkowicie rozluźnione. Skurcz w tym miejscu może utrudnić głębokie oddychanie.

W ostatniej fazie wdechu będziesz oddychać do górnej strefy „obojczykowej” klatki piersiowej. Podnieś lekko ramiona i brodę i kontynuuj wdech, aż osiągniesz swój limit. Ta faza ma znacznie mniejszy przepływ powietrza niż dwie poprzednie fazy i można ją usunąć z sekwencji, jeśli już odczuwasz dyskomfort lub ból.

Tak więc krok 2 wygląda tak naprawdę następująco:

2.1 Mocno wdychaj powietrze do brzucha, używając przepony
2.2 Wdychaj do tułowia, rozszerzając klatkę piersiową
2.3 Unieś ramiona, aby umożliwić oddechowi wypełnienie górnej części tułowia

Ponownie, przerwij w dowolnym momencie, jeśli poczujesz ostry ból lub zawroty głowy. Ponadto oddychaj przez nos, aby nie drażnić suchego kaszlu, ponieważ nos ogrzewa i nawilża wdychane powietrze.

Obejrzyj demonstrację Williama i spróbuj ją naśladować.

KROK 3 - WDYCHAJ I KASZLUJ

Głęboki wdech powinien być taki sam, jak w kroku 2. Kiedy kaszlesz, aby aktywować podstawę płuc, skup się na ściskaniu ściany brzucha podczas kaszlu - dzięki temu kaszel stanie się mocniejszy i bardziej wybuchowy, co powinno pomóc w wydaleniu zanieczyszczeń gromadzących się w płucach.

KROK 4 - POWTÓRZ

Ponownie, tylko jeśli czujesz się komfortowo. Zrób sobie przerwę między dwoma cyklami. Podczas przerwy możesz się zrelaksować i oddychać normalnie (płytko).

KROK 5 - POŁOŻ SIĘ PŁASKO PRZEZ 10 MINUT

Leżąc na brzuchu, oddychanie nie musi być tak głębokie, jak w kroku 2. Możesz chcieć skupić się tylko na pierwszej fazie oddechu - wdechu przeponowym - aby upewnić się, że powietrze dotrze do podstawy płuc. Jeśli oddychasz w ten sposób, powinieneś poczuć, jak twój brzuch puchnie pod tobą, naciskając na podłogę.

Nie ma konkretnych zaleceń, ile razy dziennie należy powtarzać to ćwiczenie, ale nie powinno być żadnych przeciwwskazań, aby wykonywać je kilkakrotnie lub tak często, jak ci wygodnie.

Ponadto, nawet jeśli czytasz to i nie jesteś chory, może być mądrym posunięciem, aby wykonać to raz na wszelki wypadek, aby twoje ciało miało rodzaj „punktu odniesienia” tego, jak powinno się czuć, gdy jesteś zdrowy. W ten sposób, jeśli najgorsze przyjdzie do najgorszego i zachorujesz na wirusa, nie będziesz musiał uczyć się tej techniki, gdy jesteś chory, i będziesz w stanie uzyskać pojęcie o stanie swoich płuc na podstawie tego, jak wygląda, gdy byłeś zdrowy.

Jak zawsze w przypadku każdej infekcji, dbaj o nawodnienie organizmu, monitoruj objawy i zgłaszaj je lekarzowi – nie próbuj leczyć się samodzielnie, wykonując tylko te ćwiczenia oddechowe.

Główne obrazy:

Zdjęcie autorstwa Fusion Medical Animation na Unsplash