Suunto Blog

Kilian Jornet i Emelie Forsberg wspięli się odpowiednio na drugie i trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w narciarstwie wysokogórskim po dobrych występach w Prato Nevoso we Włoszech. Kilian pcha się w dół. ©ISMF Kolejny ekscytujący weekend dla ambasadorów Suunto, Kiliana Jorneta i Emelie Forsberg. Para dołączyła do dziesiątek najlepszych na świecie zawodników ski-mo pod niesamowitym błękitnym niebem Prato Nevoso we Włoszech na jednym z ostatnich wyścigów sezonu. Kilian osiągnął mieszane wyniki – zajął drugie miejsce w wyścigu pionowym, czwarte w wyścigu indywidualnym i 22. w sprincie. Ma jeszcze dwie szanse na osiągnięcie ostatecznego celu pod koniec kwietnia – wygranie klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, który łączy różne dyscypliny Pucharu Świata w narciarstwie alpejskim. Obecnie Kilian zajmuje drugie miejsce za liderem klasyfikacji generalnej Robertem Antoniolim. Powiedział: „Puchar Świata w kombinacji to tytuł, który naprawdę chciałbym wygrać, ponieważ dowodzi wszechstronności narciarza w różnych konkurencjach. Obecnie jestem drugi, ale mam nadzieję, że zdobędę wystarczająco dużo punktów w dwóch pozostałych wyścigach, aby móc walczyć o zwycięstwo z Roberto”. Emelie w akcji. ©ISMF Aby nie być gorszą, Emelie Forsberg zajęła drugie miejsce zarówno w wyścigu indywidualnym, jak i sprinterskim, a także czwarte w wyścigu pionowym. Było to jej pierwsze drugie miejsce w zawodach Pucharu Świata, a z dwoma wyścigami drużynowymi przed końcem awansowała na trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. Powiedziała: „Czuję się bardzo dobrze w tym momencie sezonu. Wyniki w ten weekend nie mogły być lepsze i teraz jestem trzecia w klasyfikacji generalnej. Postaram się zachować dobrą energię na pozostałe wyścigi”. Mimo że poszczególne wydarzenia dobiegają końca, Puchar Świata w Ski Mountaineeringu jest daleki od zakończenia. Sprawdź Sprawdź ISMF na Facebooku, aby uzyskać aktualizacje, zdjęcia i wiele ekscytujących filmów z Mistrzostw Świata w Ski Mountaineeringu. LINK DO WYŚCIGU: http://www.mondoleskialp.it/ Wszystkie zdjęcia ©ISMF

To trend, który rozpalił wyobraźnię biegaczy na całym świecie – ustanawiając FKT, czyli najszybsze znane czasy – a ultramaratończyk Ryan Sandes być może właśnie stworzył jedną z najbardziej malowniczych tras. Kontynuując naszą serię sportowców dzielących się swoimi najlepszymi wysiłkami, południowoafrykański sportowiec zagląda za kulisy swojego najnowszego wyczynu – FKT przez kultową Górę Stołową w Kapsztadzie. Można śmiało powiedzieć, że Ryan Sandes najlepiej czuje się na długodystansowych szlakach i ultramaratonach. Rok temu on i Ryno Griesel ustanowili FKT 41h 49m pokonując 220-kilometrowe góry Drakensberg. Ambasador marki Suunto pokonał trasę liczącą 15,1 km wzdłuż skalistego grzbietu Półwyspu Przylądkowego w czasie 2 godz. 2 min. 13 s, po znanym terenie, ale z nieznanej odległości. „Trasa zaczyna się od potężnego podejścia w górę Llandudno Ravine, aby rozgrzać płuca i nogi” – mówi nam Ryan. „To supertechniczna wspinaczka na szczyt Table Mountain z mnóstwem kamiennych schodów i wspinaczki. Widoki na szczycie Table Mountain są niesamowite i sprawiają, że każda kropla potu, jaką wylano, aby dostać się na szczyt, jest tego warta”. Ryan pokonuje 700-metrowe podejście w 32 minuty, ale różnica wysokości to nie jedyna rzecz, o którą należy się martwić na trasie. „Gdy już znajdziesz się na szczycie Góry Stołowej, trasa jest nieco bardziej płaska, ale nie jest całkowicie płaska. Jest bardzo techniczna, biegnie po jednym torze, który może być dość zarośnięty, a duże węże są tu częstym widokiem. Gdy dotrzesz do Doliny Czerwonych Bogów, musisz pokonać kilka małych drabin, zanim zejdziesz wąwozem Platteklip. To najtrudniejsza część biegu dla mnie, ponieważ masz duże kamienne schody prowadzące w dół Platteklip, które zabijają twoje nogi, a także musisz stale unikać turystów wspinających się na górę! Po dotarciu na ścieżkę konturową bieg jest dość szybki do mety, ale twoje nogi będą zmęczone po dużym zjeździe z Table Mountain. Trasa ma nieco poniżej 16 km, ale jest bardzo powolna i nigdy nie można złapać rytmu. Ale kocham ją taką, jaka jest w moim „ogrodzie” i czuję się jak w domu. Wszystkie obrazy ©Craig Kolesky/Red Bull Content Pool

Gdy sezon skimo dobiega końca, Kilian Jornet wiesza narty i kieruje swoją uwagę ku wielkim przygodom, które czekają go w sezonie letnim 2015. Dosłownie, jeden szczyt wyróżnia się ponad wszystkie inne: Everest. W ramach projektu Szczyty mojego życia, w ramach którego ustanowił rekordy szybkości na siedmiu górach świata, zdobycie Everestu będzie najwyższym dotychczasowym zadaniem w ramach tego projektu. Jornet wybiera się tej wiosny na Mount Everest po raz pierwszy w sezonie wspinaczkowym w Himalajach, aby rozpocząć to, co jak sam mówi, będzie długim, cierpliwym procesem przygotowań i odkryć. „Postrzegam tę wyprawę na Everest jako szansę na naukę” – mówi Jornet. „Aby naprawdę poznać górę i jej otoczenie oraz nauczyć się wszystkiego, czego mogą mnie nauczyć moi koledzy. A który fotograf zrobił to zdjęcie? Sam Kilian! „Nie wiem, kiedy będziemy mogli podjąć wyzwanie, ponieważ będzie to w dużej mierze zależało od pogody, aklimatyzacji i warunków, jakie tam zastaniemy. Traktuję tę pierwszą podróż jako okazję do nauki”. Jego pierwsza wizyta na najwyższej górze świata będzie skupiona na zapoznaniu się z okolicą, planowaną trasą i, co najważniejsze, skutkami wysokości. Everest będzie pierwszą 8000-metrową górą Jorneta. Ukończenie szybkiego wejścia na jego pierwszą wyprawę nie jest czymś, co według niego jest w planach. „Wiemy, że przed nami jeszcze długa droga” – mówi. „Myślę, że będzie to projekt długoterminowy, który mamy nadzieję ukończyć w nadchodzących latach”. W zależności od warunków pogodowych Jornet spróbuje wejść na szczyt przez Norton Pass lub Hornbein Couloir – obie rzadko pokonywane trasy. Po powrocie z dachu świata Jornet planuje wejść na scenę biegów górskich w Europie i USA. Nie dołącza do żadnego stałego cyklu zawodów, ale pobiegnie w wyścigach, które najbardziej go inspirują. Pierwszym jego wyścigiem w tym sezonie będzie Mount Marathon na Alasce, jeden z najstarszych na świecie. To pionowy wyścig na szczyt Mount Marathon (922 m), patrona wyścigu, w Dniu Niepodległości USA. Następnie pobiegnie w Hardrock (USA), a następnie w Tromsö Skyrace (Norwegia), Sierre Zinal (Szwajcaria), Skaala Uphill (Norwegia) i wreszcie, z powrotem na swoim terenie, w Ultra Pirineu w Pirenejach. Główny obraz przedstawia Kiliana na Denali. ©Summits of my Life

Ashley Relf jest profesjonalną trenerką. Tutaj przedstawia trening zwiększający siłę psychiczną, który pomoże Ci ukończyć wyścig z dużą siłą. Ashley Relf jest trenerką i lekkoatletką z San Francisco. Swoją karierę sportową rozpoczęła jako odnosząca sukcesy gimnastyczka i trenowała sześć godzin dziennie już jako 12-latka. Niestety uraz szyi zakończył jej karierę w wieku 13 lat i skupiła się na siatkówce, piłce nożnej, koszykówce i skokach do wody. Na studiach grała w piłkę nożną i biegała. Po studiach Ashley przez rok grała w półprofesjonalną piłkę nożną, ale wkrótce stała się zapalonym biegaczem i triathlonistką. „Obecnie jestem matką 6,5-miesięcznego syna Joaquina i wyczynową biegaczką trenującą, aby uzyskać czas kwalifikacyjny do kwalifikacji olimpijskich w maratonie” – mówi. Oprócz bycia czołową sportsmenką, Ashley ma również dyplom z psychologii sportu i certyfikat z ćwiczeń i wydajności sportowej. Trenuje klientów indywidualnych, a także zespoły szkół średnich, klubów, college'ów, korporacji i profesjonalistów zarówno w zakresie treningu siły psychicznej, jak i wydajności sportowej w bieganiu, triathlonie i treningu siłowym. „Moją mocną stroną jako trenera jest to, że rozumiem trudy treningów, które mają na celu osiągnięcie wyższego poziomu wyników, a także psychologiczne wyzwania związane z pracą w ekstremalnych warunkach rywalizacji” – mówi. „Pomagam moim klientom znaleźć właściwe kroki, które należy podjąć, aby poprawić ich wyniki i lepiej zrozumieć ich mocne i słabe strony oraz to, co należy zrobić, aby pójść naprzód”. SZYBKI KOŃCOWY DŁUGI BIEG Trening Ashley Relf zatytułowany The Speedy Finish Long Run jest świetny dla tych, którzy szukają treningu pomagającego im przezwyciężyć zmęczenie fizyczne i psychiczne w późniejszych etapach wyścigu. „Dzięki temu ćwiczeniu będziesz mogła ukończyć wyścig szybko i mocno, nawet jeśli twoje ciało i umysł będą próbowały zmusić cię do zatrzymania się lub zwolnienia tempa” – mówi. Speedy Finish Long Run przeznaczony jest dla biegaczy wyczynowych, którzy już zbudowali solidne podstawy dzięki swoim podstawowym kilometrażom. Uwaga: Dostosuj tętno (HR) w przykładowym treningu na podstawie własnych stref tętna. Krok 1 „Pierwsze 10 mil przebiegnij w swoim normalnym tempie konwersacyjnym.” Dystans: 10 mil (15 km) Docelowe tętno: 70%–80% maksymalnego tętna Krok 2 „Przez następne 3 mile zacznij biec w swoim tempie (około minuty na milę szybciej niż Twoje normalne tempo konwersacyjne)”. Dystans: 3 mile (5 km) Docelowe tętno: 81%–93% maksymalnego tętna Krok 3 „Przebiegnij kolejną milę w tempie biegu na 5 km lub w tempie, o którym nie chciałbyś rozmawiać ze swoim partnerem do biegania”. Dystans: 1 mila (1,5 km) Docelowe tętno: 94%–100% Twojego maksymalnego tętna Krok 4 „Ostatnie 2–3 mile przebiegnij w swoim normalnym tempie konwersacyjnym.” Dystans: 2–3 mile (3–5 km) Docelowe tętno: 70%–80% maksymalnego tętna „Celem tego treningu jest nabranie pewności siebie dzięki szybkim długim biegom, aby móc stawić czoła wyzwaniom psychicznym i fizycznym oraz stale zwiększać wysiłek” – mówi trener Relf. Więcej informacji o Ashley Relf i jej coachingu znajdziesz na stronie www.traincompetegetfaster.com

Fińska freediving Johanna Nordblad w zeszłą sobotę podjęła próbę pobicia rekordu Guinnessa na jeziorze Päijänne w Finlandii, przepływając 50 metrów pod lodem. Zespół nurków i widzowie zebrali się na lodzie w piękny, słoneczny dzień, aby wziąć udział w próbie pobicia rekordu. Temperatura wody wynosiła 2 stopnie Celsjusza, gdy Johanna przepłynęła dystans 50 metrów pod lodem z jednego otworu do drugiego. Wszystko poszło zgodnie z planem. Nordblad powiedziała, że ​​nurkowanie było łatwe i że nie mogłaby być szczęśliwsza. Nordblad to doświadczona freediverka, która bierze udział w Mistrzostwach Świata od 2000 roku. W 2004 roku ustanowiła rekord świata w Dynamic z płetwami, 158 metrów. W 2013 roku w Serbii przepłynęła 192 metry i zajęła 7. miejsce. Trening w zimnej wodzie był ważną częścią treningu Johanny Nordblad, odkąd złamała nogę podczas zjazdu na rowerze górskim. Zimna woda pomogła w rehabilitacji i wkrótce stała się ważną częścią jej zimowego treningu w Finlandii. Johanna Nordblad jest pierwszą kobietą, która przepłynęła 50 metrów poziomo pod lodem bez płetw i skafandra. Rekord mężczyzn należy do Stiga Severinsena, który w 2013 r. zanurkował na 76,2 metra pod lodem. Obejrzyj film z nurkowania Johanny (część 1). Dowiedz się więcej o nurkowaniu Johanny Nordblad tutaj Zdjęcia: © Elina Manninen

Najnowsze wieści dotarły z Grenlandii: zespół Under the Pole opowiada o miejscach do nurkowania, nauce i zaprasza miejscowych do wzięcia udziału w tej przygodzie. Pod lodem © Lucas Santucci / Pod biegunem W zespole zapanowała wielka radość, gdyż po miesiącach oczekiwania w końcu otoczyła ich pokrywa lodowa. „Lód się porusza, pęka i trzeszczy, zorza polarna tańczy nocą wokół Why [nazwa ich łodzi], a nurkowania są wspaniałe, oferując widoczność do 60 i 70 metrów”, pisze lider wyprawy, Grislain Bardout w swoim najnowszym biuletynie. „To, że łódź utknęła w lodzie, było jak sen. Jak ona jest piękna!” Życie załogi nie jest łatwe, ponieważ pracuje ona w temperaturach spadających do -30 stopni C. Lód o grubości do 60 cm powoduje również zamarzanie rur toaletowych, co oznacza, że ​​muszą one zostać rozmrożone przed rozpoczęciem każdego dnia pracy. Pricila, szefowa kuchni na łodzi, przygotowuje się do pierwszego nurkowania © Lucas Santucci / Under The Pole Robią postępy w swojej pracy naukowej, jednak Ghislain mówi: „Pod względem naukowym rozpoczęliśmy program kriosfery, czyli interakcję między atmosferą, lodem i oceanem. Część łodzi została przekształcona w wydajne laboratorium. Ten program jest niezwykle interesujący, ponieważ dostarcza nam prawdziwej bazy danych na temat naszego środowiska w sezonie lodowym”. W weekend można było też trochę się pobawić podczas wizyty w Ikerasak ze sprzętem do nurkowania, aby umożliwić mieszkańcom odkrywanie podwodnego świata. „Wszyscy razem dzieliliśmy to wydarzenie i pomimo naszych języków i różnic kulturowych, otwór do nurkowania był cały dzień otoczony przez trzydzieści lub więcej osób. Dwunastu z nich odważyło się zanurzyć i zajrzeć pod lód, chociaż nawet nie umieli pływać” – dodaje Ghislain. Zespół planuje również zaprosić myśliwych i dzieci z Uummannaq Home, aby dołączyli do nich na lodzie. Obraz główny: © Lucas Santucci / Under The Pole