GORE-TEX Transalpine Run przez Alpy wymaga tyle samo wytrzymałości psychicznej, co wytrzymałości. Dla tych, którzy mają to, czego potrzeba, czeka niezapomniana przygoda.
Wspierany przez Suunto biegacz terenowy Philipp Reiter brał udział w GORE-TEX Transalpine Run i fotografował go cztery razy, w tym w edycji 2016, która zakończyła się we wrześniu. On i jego kolega z drużyny Iker Karrera wygrali edycję 2012.
Siedmioetapowy wyścig na dystansie 247,2 km był 12. edycją i przebiegał nową trasą. Obejmował 14 862 m pionowego podejścia, skalisty szlak i przejście przez lodowiec. Wszyscy uczestnicy muszą rywalizować w dwuosobowym zespole.
Z powodu kontuzji Philipp nie mógł wziąć udziału w tym roku, ale był tam, aby sfotografować piękno i intensywność. Opowiada nam o tym wszystkim poniżej.
Etap pierwszy: Garmisch-Partenkirchen w Niemczech do Lermoos w Austrii
Dystans: 36,7 km
Różnica wysokości: 2088 m
Różnica wysokości: 1791 m
Najwyższy punkt: 1634 m
Poznawanie kultur Alp jest częścią zabawy. © Philipp Reiter
Widziałem to samo co roku; niektóre najlepsze drużyny zaczynają zbyt szybko i naciskają zbyt mocno, a potem odpadają, bo jeden z członków drużyny się wyczerpuje. Ważne jest, aby pamiętać, że po pierwszym dniu biegu górskiego jest jeszcze sześć dni. Najlepiej się powstrzymać.
Etap drugi: Lermoos w Austrii do Imst w Austrii
Dystans: 33,8 km
Różnica wysokości: 2009 m
Różnica wysokości: 2237 m
Najwyższy punkt: 1742 m
© Philipp Reiter
W zawodach bierze udział wiele drużyn z północnych Niemiec, Holandii i Danii. Może to dobrzy biegacze, ale nie doceniają terenu – skalistego szlaku i podejścia. Nie poruszają się wystarczająco szybko, aby zmieścić się w limicie czasowym każdego etapu. To bardziej przypomina wyścig speed hike niż bieg. Musisz trenować mięśnie, aby wspinać się dzień po dniu.
Etap trzeci: Imst w Austrii do Mandarfen-Pitztal w Austrii
Dystans: 47,9 km
Różnica wysokości: 3037 m
Różnica wysokości: 2144 m
Najwyższy punkt: 2292 m
© Philipp Reiter
[Aby się odpowiednio przygotować], musisz przyzwyczaić swoje ciało do wykonywania treningów wytrzymałościowych przez wiele dni z rzędu. Zazwyczaj ludzie pracują, więc mają tylko weekend. Ale musisz spróbować wykonywać długie sesje przez sześć lub siedem dni z rzędu. Twoje ciało musi wiedzieć, jak to jest.
Etap czwarty: Mandarfen-Pitztal w Austrii do Sölden w Austrii
Dystans: 25,7 km
Różnica wysokości: 1887 m
Różnica wysokości: 2214 m
Najwyższy punkt: 2982 m
W tym roku wyścig obejmował przejście przez lodowiec. © Philipp Reiter
[Moja strategia mentalna] polega na podzieleniu kursu na mniejsze części i cele. Na przykład skupiam się na przechodzeniu od punktu żywieniowego do punktu żywieniowego lub od rozciągania do rozciągania, od wspinaczki do wspinaczki. Dotarcie do następnej lokalizacji staje się jedynym celem.
Etap piąty: Sölden, Austria do St. Leonhard in Passeier, Włochy
Dystans: 33,3 km
Różnica wysokości: 1453 m
Różnica wysokości: 2111 m
Najwyższy punkt: 2492 m
© Philipp Reiter
Każdy przechodzi przez wzloty i upadki. Jeśli ty i twój partner wyścigowy dobrze się dogadujecie, to on lub ona was motywuje i odwrotnie. Zazwyczaj jeden jest na górze, a drugi na dole i możecie sobie nawzajem pomagać. Jeśli będziecie współpracować, możecie zrównoważyć słabości drugiego.
Etap szósty: z St. Leonhard in Passeier we Włoszech do Sarnthein we Włoszech
Dystans: 33,6 km
Różnica wysokości: 2440 m
Różnica wysokości: 2153 m
Najwyższy punkt: 2683 m
© Philipp Reiter
W tym roku wiele osób miało problemy na szóstym etapie. Nastrój był naprawdę kiepski, a wiele zmęczonych twarzy. Jeden zespół wziął taksówkę i pojechał do domu.
Etap siódmy: Sarnthein, Włochy do Brixen, Włochy
Dystans: 36,4 km
Różnica wysokości: 1934 m
Różnica wysokości: 2348 m
Najwyższy punkt: 2440 m
© Philipp Reiter
Lubię ten wyścig, ponieważ przez siedem dni żyjesz w swoim własnym małym świecie, prawie bez wpływu lub kontaktu ze światem zewnętrznym. Możesz się wyłączyć i skupić na tym jednym prostym przedsięwzięciu.
