Czas na czwarty odcinek #SuuntoAdventure Video Series. Zrelaksuj się i przygotuj się na głębokie nurkowanie z freediverem Williamem Trubridgem! William Trubridge to światowej sławy freediver, który ma naturalne powinowactwo z głębinami. W 2010 r. został pierwszą osobą, która całkowicie bez pomocy pokonała barierę 100 m, a później pobił również kilka innych rekordów. Obejrzyj pozostałe odcinki serii: Twarzą w twarz z Emelie Forsberg – seria filmów #SuuntoAdventure, odcinek 1 Twarzą w twarz z Gregiem Hillem – seria filmów #SuuntoAdventure, odcinek 2 Twarzą w twarz z Kilianem Jornetem – seria filmów #SuuntoAdventure, odcinek 3 Twarzą w twarz z Conradem Stoltzem – seria filmów #SuuntoAdventure, odcinek 5

„Urok nurkowania swobodnego polega na tym, jak bardzo różni się od innych sportów. Fakt, że jesteśmy całkowicie zanurzeni w cieczy; jeden oddech, nieważkość, brak dźwięków, matowość kolorów... wszystko jest odejmowane” – mówi nurek swobodny William Trubridge. „To zupełnie inne doświadczenie niż życie w żywiole powietrza. Kiedy nurkuję, czuję, że jestem akceptowana w oceanie”. Trubridge, 35 lat, jest wielokrotnym rekordzistą freediverem, który ma naturalne powinowactwo z głębinami oceanu. Jest pierwszą osobą, która zanurkowała na 100 m bez pomocy. Ocean i jego głębiny są dla Williama Trubridge'a zarówno domem, jak i życiem na lądzie. Urodził się w Wielkiej Brytanii, pierwsze kilka lat życia spędził jako koczownik, żeglując dookoła świata na jachcie rodziców, zanim rodzina osiedliła się w Nowej Zelandii. Nauczył się pływać w wieku 18 miesięcy i nurkował na wstrzymanym oddechu do 15 m w wieku ośmiu lat, rywalizując ze starszym bratem, kto zdoła wydobyć kamień z największej głębokości. Jednak dopiero w wieku 22 lat odkrył, że nurkowanie swobodne to sport. Od tego czasu Trubridge pobił wiele rekordów nurkowania swobodnego, w tym w 2010 r. został pierwszą osobą, która złamała hektometr; nurkując na 100 m bez pomocy. Jego zanurzenie w świecie wodnym sprawiło, że ochrona oceanu stała się dla Trubridge'a pasją na całe życie. W 2015 r. zainicjował Plastic Challenge, globalną kampanię mającą na celu podniesienie świadomości na temat problemu zanieczyszczenia plastikiem przenoszonym drogą morską. Kampania zmotywowała ludzi na całym świecie do sprzątania lokalnych plaż i dróg wodnych. Trubridge jest również aktywnym ambasadorem kampanii NABU International mającej na celu ratowanie krytycznie zagrożonych delfinów Maui i Hector. Przez większą część roku mieszka na Bahamach, gdzie trenuje w Dean's Blue Hole. Tam również odbywa się Suunto Vertical Blue – jedna z największych imprez poświęconych nurkowaniu swobodnemu na świecie, którą organizuje Trubridge. Choć Trubridge jest uważany za najlepszego na świecie freedivera „bez płetw”, jest również wielokrotnym rekordzistą w „Free Immersion”, gdzie nurkowie zanurzają się, ciągnąc za linę. W latach 2011 i 2012 otrzymał nagrodę World’s Absolute Freediving Award (WAFA), która uznała go za najlepszego freedivera na świecie. DOKUMENTACJA: Stała waga bez płetw (CNF): 101 m Zanurzenie swobodne (FIM): 121 m Więcej informacji znajdziesz na stronie www.aidainternational.org/competitive/worlds-records Obejrzyj Face to Face with Will Trubridge, odcinek 4 serii filmów #SuuntoAdventure

Było to wyjątkowe spotkanie zachodnich odkrywców, miejscowych i tradycyjnych myśliwych-rybaków. Czterech członków zespołu ekspedycyjnego Under the Pole, pięciu młodych Inuitów z Uummannaq Children's Home i dwóch towarzyszących im nauczycieli zostało poprowadzonych przez myśliwych-rybaków Inuitów w 600-kilometrowej przygodzie psim zaprzęgiem poza najbardziej wysuniętymi na północ terytoriami Grenlandii. Pierwszy obóz lodowy. © Lucas Santucci/Under the Pole Nauczyli się, jak zarządzać psim zaprzęgiem, jak łowić ryby na lodzie, aby zdobyć pożywienie dla stada, jak stworzyć ciepły namiot ze skór reniferów, a nawet grenlandzką grę karcianą lub dwie. W zamian zespół poprowadził Inuitów podczas ich pierwszych nurkowań pod lodem. Ghislain Bardout oprowadza nastolatkę po Nukaaraq pod szklanym sufitem. © Lucas Santucci/Under the Pole Kiepska pogoda i brak śniegu tej zimy niemal pokrzyżowały plany tego ostatniego etapu wyprawy. Odsłonięty lód powierzchniowy jest szorstki dla psich nóg. Zbyt mało śniegu oznacza również brak łatwego źródła wody. Na szczęście warunki się poprawiły i grupa wyruszyła na północ, w magiczny krajobraz między górami a oceanem. Podróżowali psim zaprzęgiem przez osiem dni, śpiąc w chatach myśliwskich lub w namiotach na lodzie i poznając tradycyjne zwyczaje Inuitów. 12-letni Miannguac siedzi przy łowisku, aby złowić kolację dla psów. © Lucas Santucci/Under the Pole Kiedy tylko było to możliwe, zespół zachęcał myśliwych i młodzież do nurkowania. „Byłem naprawdę pod wrażeniem ich zdolności do przystosowania się do sytuacji” – mówi Ghislain Bardout. „Sposób, w jaki poruszali się pod lodem morskim, mimo że niektórzy z nich ledwo potrafią pływać. „Po kilku nurkowaniach najbardziej odważni odsunęli się na 10 m od otworu i z przyjemnością obserwowali dno morza, ryby i sufit lodowy. „Nasz cel został osiągnięty; młodzi ludzie stali się odkrywcami własnego otoczenia.” Wszyscy młodzi podlodowi eksploratorzy i nurkowie otrzymali certyfikaty. © Lucas Santucci/Under the Pole Zdjęcie główne: © Lucas Santucci/Under the Pole

Najważniejszą informacją dotyczącą Suunto Vertical Blue 2015 nie jest to, kto został zwycięzcą klasyfikacji generalnej. Mimo że główny rywal wielokrotnego rekordzisty Willa Trubridge'a, Rosjanin Alex Molchanov, odpadł z tegorocznej rywalizacji, Will bezapelacyjnie zdobył pierwsze miejsce. Ale to nie znaczy, że nie nauczył się niczego. Trzeciego dnia zetknął się z oszołomionym i zdezorientowanym, roztargnionym stanem, który czasami wprawia freediverów w osłupienie, gdy są w głębinach. Will Trubridge zdobył złoto. © Daan Verhoeven Gdy osiągną maksymalną głębokość i udowodnią, że ją osiągnęli, freedivers muszą zebrać znacznik z dolnej płyty na końcu liny, która wisi nad powierzchnią. Brzmi wystarczająco prosto, prawda? Nieprawda. Po nurkowaniu pionowo w dół przez kilka minut na jednym oddechu, ciało desperacko potrzebuje tlenu, co czasami skutkuje tym, co nazywa się narkozą azotową, która może powodować dezorientację, a nawet halucynacje. U osób uprawiających freediving nierzadko zdarzają się halucynacje. © Daan Verhoeven Nurkowie bezdechowi muszą polegać na swoim wyszkoleniu i technikach wizualizacji, aby zachować spokój i dopłynąć do powierzchni, wykonując jeden cierpliwy ruch na raz. „Miałem pewne trudności z przymocowaniem metki do rzepu na nodze przy dolnej płycie i ostatecznie wcisnąłem ją w kołnierzyk mojego pianki” — mówi Will. „Musiałem być mocno narkotyczny (doświadczyłem narkozy azotowej), która nasiliła się w drodze na górę — co oznaczało, że nie znalazłem całkowitego relaksu, którego szukałem. „To i tak było czyste nurkowanie i dość szybkie jak na tę głębokość FIM.” Will Trubridge weźmie udział w dwóch kolejnych konkursach w ciągu najbliższych dwóch miesięcy. ©zooom.at/ Samo Vidic Następnego dnia Will jednak powrócił do doskonałej formy i wykonał nurkowanie ze stałym balastem na głębokość 116 m w czasie 3 min. 17 s. „Jestem zadowolony z moich wyników, kończąc z maksymalną głębokością 94 m CNF, 115 m FIM i 116/120 m CWT.” Japonka Sayuri Kinoshita wygrała w klasyfikacji generalnej kobiet. Cztery razy pobiła rekord Japonii w FIM i raz rekord CNF. Większym zaskoczeniem tegorocznej imprezy jest to, że 29 rekordów narodowych zostało pobitych przez 12 z 23 biorących udział freediverów. Kolumbijka Sofia Gómez Uribe zdobyła rekordy narodowe w trzech dyscyplinach sportowych imprezy: FIM, CNF, CWT. Pięciu innych sportowców pobiło rekordy narodowe w dwóch dyscyplinach. Tomoka Fukada pobiła narodowy rekord Japonii FIM. ©Daana Verhoevena Wśród mężczyzn drugie miejsce zajął Ryuzo Shinomiya z Japonii, a następnie Alejandro Lemus z Meksyku. Wśród kobiet drugie miejsce zajęła Tomoka Fukada z Japonii, a trzecie Katerina Linczenyovia ze Słowacji. „Przede wszystkim tegoroczny konkurs był świetną zabawą” — mówi Will Trubridge. „Mieliśmy spektakularne warunki w Blue Hole, a także deszcz, wiatr i zimno, a ja mogłem wystąpić w obu tych warunkach, więc to dobry wniosek z tego wydarzenia i z dwóch następnych konkursów w Hondurasie (Caribbean Cup) i Kolumbii (Nirvana)”. Kolejny świetny rok dla Suunto Vertical Blue w Deans Blue Hole na Bahamach. ©zooom.at/ Samo Vidic Zdjęcie główne: © Daan Verhoeven

To manat o imieniu Chester i nie jest w najlepszej formie. Poznajcie gwiazdę nowej książki dla dzieci Jill Heinerth. Właśnie wydana książka Chester the Manatee and the Very, Very, Terribly Bad Itch jest częścią misji Jill, aby edukować dzieci na temat stanu naszych wód. Poniżej opowiada nam o nowej książce i dlaczego uważa, że ​​manaty mają wiele do nauczenia. Jaki jest pomysł na tę książkę? Chester the Manatee and the Very, Very, Terribly Bad Itch to książka, która opowiada o życiu łagodnego manata zmagającego się z bardzo dokuczliwym swędzeniem. Zwraca się do młodej dziewczyny, która pomaga mu odkryć przyczynę problemu. Dziewczynka pomaga Chesterowi, ucząc ludzi, jak dbać o czystość wody. Chester the Manatee wspiera dzieci, które czują się inne, akceptują swoje szczególne cechy. Książka przedstawia wyjątkowe dzieci jako niezwykłe osoby, które pomagają uczyć innych o ważnych kwestiach. Jesteś wielkim fanem manatów, prawda? Książka jest częścią moich wysiłków na rzecz edukacji ludzi na temat ich problemów z wodą. Ostatnio niektórzy źle zorientowani, ale dobrze nastawieni ludzie zaczęli lobbować, aby zakończyć działania, które pozwalają ludziom pływać z manatami. Każdy, kto miał przywilej pływania z manatami, jest przemieniony przez to doświadczenie i nie ma dowodów na to, że którykolwiek z dzikich manatów został skrzywdzony. Mają specjalne obszary schronienia, z których mogą uciec, a mimo to opuszczają schronienia, aby wchodzić w interakcje z ludźmi. Naprawdę wierzę, że manaty próbują nas czegoś nauczyć. Żadna z nich nie została skrzywdzona przez interakcję człowieka w wodzie, a mimo to wiele z nich umiera z powodu stresu zimna każdego roku. Ich siedlisko zostało zniszczone przez nasze stosowanie herbicydów, pestycydów i nawozów na trawnikach w stylu pól golfowych, które utrzymujemy na Florydzie. Roślinność przydenna zniknęła i została zastąpiona przez nitkowate glony, które nie mają wartości odżywczych, których potrzebują. Muszą opuścić ciepło źródeł, aby dopłynąć do Zatoki Meksykańskiej, aby się pożywić. Niektóre nie wracają na czas, aby pokonać zimną pogodę i odtąd umierają z powodu stresu zimna. Zdaję sobie sprawę, że niezwykle ważne jest, aby pomóc wszystkim zrozumieć, że pływanie ludzi z manatami to najlepsza szansa, jaką mamy, aby chronić wodę, w której pływają. Ludzie muszą uczyć się od operatorów w tym obszarze, jak zmienić swoje zachowania, aby chronić zasoby wodne. Mam nadzieję, że ta książka pomoże. O czym jest ta historia? Poza przesłaniem ekologicznym dotyczącym ochrony wody, chcę dać dzieciom siłę. Czasami wszyscy czujemy się inni lub nikt nas nie rozumie. Próbuję zachęcić dzieci, aby były pewne siebie i zrozumiały, że mogą pomóc zmienić świat. Co jeszcze robisz teraz? Czeka mnie pracowite lato w Grecji, na Azorach, w Nowej Fundlandii i Anglii. Będę filmować jaskinie, dziką przyrodę, wraki, góry lodowe i niedawno otwartą zalaną kopalnię. Nie mogę się doczekać powrotu na Kubę. Współpracuję z National Geographic nad projektem, w który zaangażowany jest międzynarodowy zespół naukowców i odkrywców. Przyglądamy się wczesnym szczątkom ludzkim i unikalnej paleontologii, a także lepiej rozumiemy globalne zmiany klimatu. Książkę można zamówić na iTunes tutaj.

Jeden oddech, sto metrów w głąb i z powrotem. Właśnie takiego niesamowitego mistrzostwa umysłowego i fizycznego możecie spodziewać się podczas zawodów Suunto Vertical Blue 2015, które odbędą się w dniach 27 kwietnia–7 maja w najgłębszym na świecie niebieskim otworze wiertniczym. Głębokość Dean’s Blue Hole wynosi 202 m. ©zooom.at/ Agustin Munoz Suunto Vertical Blue to jedna z najważniejszych imprez w nurkowaniu swobodnym, w której zawodnicy próbują przekraczać granice możliwości człowieka w wodzie, nurkując pionowo przez kilka minut na jednym oddechu. Pierwsi z 23 nurków z 12 krajów rzucą się do wody 27 kwietnia, pierwszego dnia dziewięciodniowych zawodów. Będą rywalizować w trzech dyscyplinach (patrz poniżej), a niektórzy będą chcieli pobić rekordy świata i kraju lub rekordy życiowe. Japońska freediverka Tomoka Fukada ponownie bierze udział w tegorocznych zawodach. ©Daan Verhoeven Aby pogłębić swoją wiedzę na temat nurkowania swobodnego, przeczytaj ten artykuł. Znajdujący się na Long Island na Bahamach tajemniczy Dean's Blue Hole to pocztówkowa, idealna tropikalna zatoczka widziana z góry. Ale za piaszczystymi brzegami gwałtownie opada, spadając 202 m, zanim uderzy w dno morza poniżej. Głębokość, ciepło i przejrzystość wód sprawiają, że Dean's Blue Hole jest dla nurkowania swobodnego tym, czym Maui dla surfingu. To magnes dla najlepszych, w tym wielokrotnego rekordzisty Williama Trubridge'a, który założył zawody Vertical Blue w 2006 roku. Organizator wydarzenia Will Trubridge jest rekordzistą świata w nurkowaniu swobodnym. ©zooom.at/ Samo Vidic Will Trubridge wygrał tytuł w klasyfikacji generalnej pięć lat z rzędu i zamierza kontynuować swoją passę. Ponieważ jego główny rywal Alexey Molchanov nie bierze udziału w tym roku, będzie mniej przeszkód na jego drodze. Jednak biorąc pod uwagę kolejne zawody w ciągu najbliższych kilku miesięcy i mistrzostwa świata we wrześniu, Will nie obiecuje, że tym razem pobije jakiekolwiek rekordy. „Chcę po prostu zbudować głębię i pewność siebie w tej fazie roku” – mówi. „Jeśli będę na poziomie, na którym będę czuł się komfortowo, próbując pobić rekord świata w jednej z dyscyplin, to na pewno to zrobię”. Ciepłe i czyste wody Dean’s Blue Hole przyciągają najlepszych freedivingowców. ©zooom.at/ Samo Vidic Po raz pierwszy od czterech lat wydarzenie odbędzie się w kwietniu, aby skorzystać z korzystnych warunków pogodowych wiosną. „Minęło trochę czasu, odkąd ostatni raz rywalizowaliśmy w Dean's Blue Hole wiosną, kiedy pogoda i przejrzystość wody są zwykle lepsze, więc nie mogę się tego doczekać” – mówi Will. Bądź na bieżąco, aby poznać więcej aktualności na temat Suunto Vertical Blue 2015. Trzy dyscypliny: Stały ciężar (CWT): zanurzanie i wynurzanie wyłącznie przy użyciu płetw i ramion. Swobodne zanurzenie (FIM): zejście i wejście poprzez ciągnięcie liny. Ciągła jazda bez płetw (CNF): uważana za najbardziej purystyczną dyscyplinę freedivingu – zanurzanie i wynurzanie bez płetw lub innych sztucznych środków.